Crisis, onmacht en maatschappelijke verantwoordelijkheid

21

In Algemeen Dagblad van 15 januari jl. las ik een relevant bericht onder de titel “Topbazen leveren deel van salaris in“. De crisis brengt een bewustwording op gang in het bedrijfsleven. De topman van NS neemt genoegen met een salaris dat 10% lager ligt dan dat van zijn voorganger. Bij printerfabrikant Océ zien tientallen topmanagers af van een salarisverhoging en de raad van bestuur geeft zijn bonussen terug. De bestuursvoorzitter van TNT ziet af van zijn salarisverhoging want “ik kan het niet verantwoorden voor mijn personeel en de samenleving als mijn inkomen fors omhoog gaat”.

Leiders worden zich bewust dat het niet om geld gaat, maar om mensen. Ze beseffen dat ze eerst zelf als mens moeten veranderen om een bedrijf te veranderen. Hun bewustwording is wellicht niet altijd even spiritueel van aard, maar er komt minstens beweging in de maatschappelijke bewustwording. Dat is een teken van geestelijk leven…

Er is veel geïnvesteerd in persoonlijke zingeving en individuele spiritualiteit door zen, yoga, meditatietechnieken, e.d. Dat was voor het bedrijfsleven zweverig en esoterisch en had niets te maken met zakendoen. In het bedrijfsleven en zelfs in onderwijs en de zorg gaat het vooral om zakelijkheid. Er komt een opbloei van materiële vernieuwingen, op monetair, technisch en rationeel gebied. Het wordt steeds complexer en steeds minder beheersbaar, want de bezieling ontbreekt vaak. Dan volgt de ineenstorting, de crisis. Door de eenzijdige aandacht op de macht, kennis en geld zijn we de mens vergeten, het vertrouwen is weg en de mensen zijn hun houvast kwijt.

Iedereen is zich bewust dat er verandering in moet komen, maar hoe? Je kunt anderen niet veranderen, want iedereen is vrij om te veranderen of niet. Dat is ons gevoel van onmacht in deze crisis. Je kunt niemand dwingen te veranderen. Wat is dan wel mogelijk?

De enige weg om uit de crisis te komen is aan jezelf te werken en je bewust te maken van je eigen rijkdom en levensdroom. Zelf trachten door te dringen tot op het diepste zijnsniveau van ons bestaan om daar de zin van ons leven te ontdekken, de kracht en rijkdom ervan. Doordrongen zijn van onze eigen diepste roeping is de enige weg om door te dringen in het leven van anderen. Dan groeit er uit een persoonlijke spirituele rijkdom een collectieve rijkdom, een maatschappelijke bewustwording en collectieve spiritualiteit.

Dit collectieve proces van spirituele verdieping komt nu stapsgewijs op gang. Topmanagers worden zich steeds meer bewust van een rijkdom die niet puur stoffelijk van aard is, maar vooral menselijk. Daarmee brengen ze een maatschappelijke bewustwording op gang van onze waarde als mens. Dat is de uitweg uit de crisis.

Paul de Blot SJIn memoriam

Paul de Blot SJ (1924 ~ 2019)
Honorair Hoogleraar Business Spiritualiteit
Nyenrode Business Universiteit

21 REACTIES

  1. Hartelijk dank voor dit inspirerende artikel.

    Ook het artikel van vandaag in het Algemeen Dagblad is er een van hoop.
    In mijn werk herken ik dat bij mijn clienten….het zoeken naar hoop!
    Mooi zoals een ander dat hier verwoord….kredietcrisis –> kredietkans!
    Staan wij in onze samenleving op een ‘sleutelmoment’ in deze tijd?

    Jos

  2. Ik ben het volledig eens met de inhoud van dit artikel. Crisis als kans… dat geldt in eenieders persoonlijke leven. Nu geeft de kredietcrisis voor alle bedrijven dé kans om het veranderende bewustzijn in hoger tempo te doen groeien zodat er bewuster omgegaan wordt met het menselijk kapitaal in een bedrijf en mondiaal geeft het dé kans om tot een eerlijkere verdeling tussen arm en rijk te komen. De term ‘kredietcrisis’ zou dan ook wat mij betreft omgedoopt mogen worden tot ‘kredietkans’omdat deze term beter de behoefte weergeeft op de hoop die in alle harten leeft om onze overvloed zo te verdelen dat er niemand meer honger hoeft te lijden in deze wereld.

  3. Beste Paul, uiteraard zijn je visie en aanverwante woorden uit mijn hart gegrepen. Bedankt daarvoor. Jouw oproep aan toplieden lijkt van grote complexiteit te zijn. En in zekere zin is ‘focus op de mens’ dat ook. Misschien is het een goede eerste stap als de betrokkenen het woord “verantwoordelijkheid” eens serieus beschouwen, al dan niet met jouw inspirerende hulp. In het Engels – hoorde ik vandaag van Karin Sorbi – is het trouwens “respons-ability” en dat laat zich mooi opdelen…

  4. Beste Paul,
    Bedankt voor deze wijze woorden. Het is zo waar allemaal. Net daarom is er in een onderzoek in 2006 uitgewezen dat 75% van de arbeidsbevolking meer waarde hecht aan de bijdrage die men levert aan het grote geheel dan meer salaris en een grote auto. Voor mij was die kennis genoeg om die mensen in contact te brengen met hun droombaan via het platform Duurzame Vacaturebank. Eind vorig jaar zijn we zelfs dieper op die verbinding tussen werkgever en werknemer ingegaan met Spirituele Vacaturebank. En ik geloof erin dat we nog een paar stappen gaan maken. Misschien worden de organisaties wat platter georganiseerd in de toekomst en kunnen mensen zich nog rechtstreekser verbinden met doelen waar ze helemaal voor willen gaan. De crisis, is hierbij alleen dé ultieme uitdaging om deze processen in gang te zetten.
    Hartelijke groet,
    Caroline

  5. Eindelijk een initiator op financieel gebied, die in heldere woorden uiteenzet waarom zaken, die alleen op materialisme gebaseerd zijn, niet anders kunnen dan falen. Een massale, catastrofale ineenstorting die sinds ettelijk decennia begonnen was, maar waar iedereen krampachtig de ogen voor sloot. Paul de Blot is een man die de weg baant met wijsheid, kennis en inzicht tot een eerlijk verdeelde toekomst voor de mensheid.

  6. Beste Paul,
    Ik discuseer regelmatig met Internationale groepen op het Internet met name op het vlak van architectuur. Ik volg enige tijd uw weblog en al vele jaren probeer ik zielsverwanten te vinden die hun angst, hoop en vernedering emoties onder controle (denken te) hebben.
    Wat me opvalt met name uit de discussies de laatste tijd is dat inderdaad de financiële crisis een tijdsmarkering lijkt te gaan worden in positieve zin. De oorzaak wordt regelmatig aan entropie geweten en wel op meerdere vlakken. Ik vind dat entropie ook in de bouw (weggooi maatschappij) met name in bouwstoffen ver van het duurzaamheid denken staan. Juist voor de mens is (mijnsinziens) de uitdaging om bestaande bouw her te bestemmen, renoveren of restaureren een grotere uitdaging dan maar weer eens iets nieuws neer te planten. Kunt u uw visie eens delen over de wet van entropie in het algemeen en hoe de verantwoordelijke mens daar eigenlijk mee om zou moeten gaan? met vriendelijke groet, Ronald Molendijk

    • @Ronald Molendijk: Volgens de entropie neigt alles in de natuur tot wanorde. Dat geldt voor de materiele wereld, monetair systeem, technische systemen, electronicasystemen, e.d., Ze worden steeds complexer en vallen uiteen. Geesteolijke systemen worden steeds samenhangender door bewustzijn

    • @ Ronald Molendijk: entropie is de groei naar wanorde. In de stoffelijke wereld, dus ook in de lijn van het monetaire, technische, electronische en andere materiele systemen wordt alles complexer en valt uit elkaar. In de geestelijke systemen wordt alles bewuster en versterkt de samenhang

  7. Beste Paul,

    O zo waar!

    De bewustwording en het durven aan jezelf te werken als dé bron voor de voortdurende verandering. Bewust innerlijk groeien is jezelf toegankelijk maken voor anderen als aanbod tot collectieve rijkdom. Ik beschouw dit als de primaire zin van het mens-Zijn. De huidige crisis heeft de potentie dat nieuwe wegen een kans krijgen. We denken nog oud, maar zien geleidelijk de beperkingen daarvan en leren, ons bewust te moeten worden dat het anders moet. Anders in bewuste verbinding met ons Zelf.

    Warme groet,
    Arnold

  8. Beste Paul,
    In het algemeen. Zoals altijd is het makkelijk om je gelijk achteraf te halen. In slechte tijden zie je de zoektocht op gang komen. Naar zingeving, de ander en inhoud van het leven. Het mooie van jouw inzet is dat je vooraf durft aan te sturen op confrontatie met jezelf in de corporate wereld. In goede tijden. Mensen aanmoedigen in tijden van vooruitgang, stil te staan bij een taak, ook in ondernemingen. Nu gaan we oogsten. Achteraf. Niet minder zoet. Jouw gelijk.
    Erik

"Wat is uw reactie? Mede namens de andere lezers bedankt voor het toevoegen van uw bijdrage. Laat een reactie achter, of reageer op elkaar. Bedankt aan alle lezers die dit weblog verrijken met een persoonlijke reactie." - Team pauldeblot.nl

NB: Uw emailadres wordt nooit gepubliceerd. Reacties met meer dan één link worden eerst gecontroleerd. Link alleen naar relevante websites. Gebruik uw reactie niet voor commercie.


+ 19 = 24