Zij-instromers in het onderwijs hebben het moeilijk zoals men in de krant kan lezen. Hoe zou dat komen? Aan hun opleiding ligt het niet want ze beschikken vaak over zeer gedegen kennis. Ik denk dat zij-instromers in de zorgsector, waar ook een grote nood is aan krachten, hetzelfde probleem zullen ervaren. Toch is het een goede ontwikkeling als zowel de zorg als het onderwijs met zij-instromers kan worden versterkt. Maar daar is wel meer nodig dan een technische bijscholing op het doe-niveau.
Het gaat namelijk niet om een intellectuele deskundigheid of technische vaardigheid in het werk, maar om een competentie van het hart en de bewustwording van een roeping. Zorg voor patiënten en cliënten en aandacht voor de opvoeding van de jeugd vraagt om een proces van wakker worden. Dit geestelijk ontwaken is een bewustwording van het feit dat het in dit werk om mensen gaat en wel om mensen die zinvol willen leven. Daartoe moet men in de zorg leren kijken naar de zieke of oude mens als mens, en niet enkel naar de ziekte als zodanig. Het gaat hierbij in het onderwijs ook om de kennis zoekende mens want kennis op zich zonder gerichtheid op mensen is waardeloos. Deze houding vereist een heel andere competentie dan men gewend is in het bedrijfsleven, bij banken of in de bureaucratie.
Werken met mensen en voor mensen vraagt aandacht voor relaties, relaties met alle belanghebbenden, met klanten, met patiënten, met collega’s. Het leiding geven in deze relatieprocessen is eveneens enkel mogelijk vanuit relaties. Het gaat niet om een marktwerking maar om het unieke van iedere mens tot zijn recht te laten komen. Het unieke van de relaties is een onherhaalbaar proces dat elkaar kan verrijken en aanvullen.
Bij het zij-instromen gaat het om herscholing in dit wakker worden voor de rijkdom van relaties, voor nieuwe mogelijkheden waardoor er ook nieuwe vormen van leiderschap kunnen ontstaan. De mogelijkheden van mensgerichtheid liggen in potentie reeds als een vanzelfsprekende grondslag verankerd in de zorgorganisatie en onderwijsinstituten, maar blijven vaak onbewust. Door deskundige leiding kan deze spirituele rijkdom bewust worden gemaakt en op alle niveaus van de organisatie ervaren worden. Het is niet alleen maar een kwestie van de top van een organisatie maar het kan ook bottom-up vanuit alle leden bewust worden. Deze ervaring kan doorwerken naar patiënten, cliënten en leerlingen, maar ook naar collega’s.
De hoogleraar Gerrit Broekstra, wijst in zijn studie over business spiritualiteit erop dat deze menselijke zingeving als een genetische code in de organisatie geworteld is. De bewustwording hiervan geeft richting aan het juiste handelen van de mensen van een organisatie en kan door de medewerkers bewust worden ervaren als een spirituele kracht. In zijn boek beschrijft Broekstra de kracht van het leiderschap als een dieptestructuur door zijn genetische code. Deze genetische code leeft gelukkig nog in de zorg en onderwijssector, maar komt door het politieke beleid onder grote druk te staan. Hopelijk kunnen zij-instromers dit verval voorkomen.
Klik hier voor meer info over het boek van Gerrit Broekstra – Diep Leiderschap
Dit artikel is mij uit het hart gegrepen.
Het doorgeschoten systeemdenken in de zorg en het onderwijs én vooral de “dominante” aansturingvorm door een “superieure” overheid zijn de gevolgen dagelijks zichtbaar. De toegankelijkheid voor instromers (lees, in hun ogen, de niet deskundigen) is in deze branches een knelpunt. De ‘bolwerken’ dienden in stand te blijven voor het systeem en binnen het systeem zijn alleen oplossingen mogelijk die vanuit het systeem komen. Gelukkig zijn er kenteringen zichtbaar en wordt men gelukkig bewust van de grenzen. Mede als HBO docent en hospitality professional ervaar ik dat vreemde ogen in het systeem moeizaam worden toegelaten. Vooral in de zorg, wat toch echt een gastvrijheid pur sang business is, zie ik de worstelingen om daarin te investeren en oude zaken los te kunnen laten om de mens/patiënt van harte centraal te stellen. In de protocollen staat er wel iets over, maar in de meeste onderwijs en zorginstellingen is gastvrijheidmanagement (NOG) geen formaliseerde strategie. Wat moeten we in een land waar ca 70% van ons BNP wordt gerealiseerd in de dienstverlening in welke vorm dan ook. Hoe gaan toekomstige leiders (nog) worden opgeleid in dienstbaarheidmanagement. Leiders dus die hun dienstverlenende medewerkers in staat moeten gaan stellen dienstbaar te zijn naar hún klanten, patiënten, consumenten, arrestanten, leden, bewoners, participanten et cetera? Welke opleiding voorziet daar in?
Fons Bitter,
Consulaat voor Gastvrijheidmanagement
@ Fons Bitter: Dank voor je support. Geen een opleiding voldoet aan je eisen. Je moet aan jezelf beginnen en aan het leiderschap van jezelf en zo je leiderschap uitstralen
Beste Paul,
Ik ben het volstrekt met je eens dat het onderwijs mensen moet inspireren voor een betere planeet. (Zeker het hbo)
Alleen de verwijzing naar de z.g.n. zij instromers en het gebrek aan succes van dit project vind ik prematuur.
Volgens mij is de gesloten cultuur van het onderwijs hier debet aan.
Sterker nog; ik sluit niet uit dat de zij instromers meer “bezield” zijn dan het menig docentencorps.
Met bezielende groet,
Jack
@ Jack Kerremans: je hebt gelijk Jack dat het onderwijs eveneens haar gesloten cultuur open moet breken
Paul,
Weer een waardig en juist en raak artikel.
De uitdaging is alleen da het hoger management
in exel-driven organisaties niet meer goed
weten wat relaties hebben, verbinding, passie,
sensitiviteit inhoudt.
Eigenlijk ligt daar dus de grote uitdaging.
Het kan van onderaf, de druk wordt dan verhoogd
en de manager past aan of gaat weg.
Maar ik hoop dat we ook in staat zijn managers
te coachen begeleiden, maar ja dan moeten ze dat
ook wel eerst willen.
Groet, en graag tot spreeks, we bellen!!
Hans Topee
@: Hans Topee: je kunt anderen niet veranderen en kan enkel beginnen bij jezelf. Dat heeft zeker invloed