Vernieuwing gaat altijd om mensen. De internationale bank, IMF, geeft ons hoop op herstel van de crisis, want de wereldeconomie is zich aan het herstellen. Maar is er echt herstel? Daar twijfel ik aan. Er is inderdaad vernieuwing, maar er wordt gewerkt aan vernieuwing van de economische machinerie waar de mens een machineonderdeel van is. Onze economische systemen en vernieuwingen houden schijnbaar met alles rekening maar toch gaat het behoorlijk mis.
Het technische vernuft belooft ons gouden bergen maar de burger zit toch telkens weer in de ellende. Het vliegverkeer beschikt over de meest geavanceerde technieken, maar een onverwachte uitbarsting in IJsland brengt alles in de war. Met de grootste zorg georganiseerde voetbalwedstrijden worden door een kleine groep hooligans in de war gegooid. Goed beveiligde geldsystemen blijven lekken. Uit dit alles blijkt dat onze meest geavanceerde vernieuwingen een enorme kwetsbaarheid tonen. Ze vervuilen de natuur en komen de mensen niet altijd ten goede.
Het is alsof alles ondanks de vernieuwing steeds chaotischer wordt. Alles wat vernieuwd wordt en groeit schijnt ook dicht te slibben. De verkeersmogelijkheden groeien, maar de wegen slippen dicht, het luchtverkeer slipt dicht en het treinverkeer slibt dicht. Scholen groeien en worden groter, maar de leerlingen kunnen niet meer rekenen en beheersen hun taal niet. De zorgsector wordt intenser maar slipt ook dicht, mede door de vergrijzing. De rechtspraak als het symbool van degelijkheid en houvast blijkt ook kwetsbaar voor fouten. Hoe is het mogelijk dat ondanks de groeiende deskundigheid en talrijke vernieuwingen het leven steeds chaotischer wordt? Werken aan de chaos blijft dweilen met open kraan, want de chaos wordt steeds erger.
De enige effectieve vernieuwing bestaat uit de vernieuwing van de mens, van de hele mens in zijn sociale en geestelijke karakter. Dat is de weg naar binnen. Alle vernieuwingen die ons van buiten af aanleren kunnen we gemakkelijk weer verliezen. Alle rijkdom die gebaseerd zijn op materiele en uiterlijke garanties blijven kwetsbaar.
De IMF voorspelt wel een herstel van de wereldeconomie maar voor de kleine burger zegt het niet veel. In de vernieuwingsprogramma’s is het alsof we de menselijke belangen vergeten zijn. Het zoemt van het woord bezuiniging maar de vraag is of de burger er beter van wordt. De beleidsmakers spreken over de nieuwe architectuur van de wereldeconomie maar vergeten vaak dat deze architectuur uit mensen bestaat die het moeten doen. Echte vernieuwing komt alleen tot stand als we investeren in mensen, mensen die onze toekomst kunnen garanderen en hiervoor geld kunnen maken. Hiervoor leveren onderwijs en de zorg de belangrijkste bijdrage, maar ook deze gebieden lopen gevaar slachtoffer te worden van de kaasschaaf van de bezuiniging.
De enige weg van vernieuwing in deze crisis is en blijft de weg naar de mens. Dat is de weg naar de zingeving, de weg naar binnen. De enige blijvende vernieuwing is de vernieuwing van wat we zijn, door bewustwording van de zin van ons bestaan. Dit inzicht schept een innerlijke vernieuwingskracht en verantwoordelijkheid voor de toekomst van de mensheid. Hoe vernieuwt een goed gezin? Niet aan de hand van een economisch model, maar vanuit een innerlijke kracht en verantwoordelijkheid voor elkaar, door geestelijke saamhorigheid van vriendschap en liefde. De enige weg van vernieuwing is de weg naar binnen, de weg van vernieuwing vanuit een innerlijke zekerheid.
Beste Paul,
Dank u voor de mooie blog.
Hoewel ik geen specifieke politieke voorkeur heb, heb ik onlangs het boekje gelezen van Jesse Klaver over economisme. Hij heeft de passie en de wil om de politiek in dit opzicht te veranderen. Ik hoop dat het hem gaat lukken.
Duurzaam ondernemen betekent m.i. dat men vanuit het bedrijfsleven, vanuit het onderwijs en vanuit de politiek een positieve bijdrage wil leveren aan mens, milieu en maatschappij. Gelukkig is men zich steeds meer bewust hiervan, bijvoorbeeld in het HBO waar onze toekomstige ondernemers veelal vandaan komen. Dus laten we vooral doorgaan met het inspireren van elkaar en proberen de politiek, banken, bedrijfsleven en (zorg)instellingen van onderaf en van bovenaf te beïnvloeden en te veranderen.
Een schrijnend voorbeeld van economisme in de zorg is bijvoorbeeld een ouderenechtpaar dat 60 jaar getrouwd is en nu noodgedwongen door economische redenen uit elkaar wordt gehaald. Dat moet toch niemand willen? Of ouderen van 80 of 90+ die nergens terecht kunnen omdat ze nog “te goed” zijn, terwijl ze vereenzamen en alle leeftijdgenoten al hebben verloren. Gaan we zo om met de generatie die Nederland na de oorlog door hard werken welvarend heeft gemaakt?
Ik hoop dat we allemaal een klein beetje kunnen bijdragen aan de verandering.
Hartelijke groet
Corien
Geld als religie
In de column, waarvoor wedrom mijn grote dank en bewondering, wordt de vraag ter discussie gesteld of er werkelijk sprake is van herstel. De conclusie is helder, er is sprake van verandering, maar of dat herstel genoemd kan worden is nog maar de vraag.
Wat is eigenlijk een crisis ? Quote wikipedia: Het woord ‘crisis’ heeft in de dagelijkse spraak een negatieve lading. Van oorsprong is de term echter neutraal. Etymologisch komt het voort uit het (oud)Griekse werkwoord κρινομαι (krinomai) met de betekenissen scheiden, schiften, onderscheiden, beslissen, beslechten, richten en oordelen. Zo bezien, is een crisis een ‘moment van de waarheid’, waarop een beslissing moet worden genomen die van grote invloed is op de toekomst.
Kortom, het is een moment van waarheid en van herschikking.
De beoogde oplossingen neigen nu allen naar systeem oplossingen in de monetaire en economische systemen. Kortom, het gaat om geld. Geld als paradigma. Geld als religie. Winst als doel. De consument is verslaafd aan geld. De consument vraagt de overheid om meer geld.
Toch zitten we dicht bij de waarheid. Aan de ene kant kunnen we de conclusie uit het artikel centraal stellen: het innerlijke wezen van de mens dient te veranderen.
Daarnaast is er het winst-denken. Wanneer we het economisch beginsel van winst tegelijkertijd nastreven, in zowel monetaire-, materiele als immateriele zin komen we een heel eind.
Samengevat dient er mijns inziens een meersporenverandering te ontstaan. Enerzijds de weg naar de mens. Anderzijds ook het omdenken van de winstdefinitie. Namelijk winst in materiele en immateriele zin. In de zin van betekenis hebben, toenemende betekenis hebben.
Kortom als we streven naar voortdurende toenemende betekenis en daarvoor de weg naar de mens kiezen komen we een heel eind.
We hebben er duizenden jaren over gedaan om op het huidige punt te komen. Meerdere crises zijn ons al voorgegaan. De verandering zal nog generaties duren. Of er in dit opzicht sprake is van herstel kunnen onze nazaten misschien gaan beoordelen.
Toch vertrouw ik erop er wel een glimp van op te mogen vangen.
Voor een column uit 2010 is deze nog steeds verrassend actueel.
Wat mij fascineert in uw gedachte is de schijnbare tegenstelling die ik ervaar. Vernieuwing en innovatie zijn de drijfveren van de economie en wereld. We streven voortdurend naar meer, beter, groter en rijker. Door deze drang, die we met z’n allen creëren, is er bijna geen ruimte meer voor ZIJN. Zijn voor elkaar, zijn voor het moment. Voor oprecht in het moment liefde geven. Deze contradictie zie je ook in de economie. We krijgen een schijnliefde van zorg, betere wegen en onderwijs maar doordat de vernieuwing al weer oud is als ze bedacht wordt is er geen natuurlijke (en gratis!!) ruimte meer voor echte aandacht voor elkaar. Wie houdt dit systeem in stand? Wie maakt ons afhankelijk van dit systeem?
Beste mijnheer de Blot,
Dank voor uw publicaties via uw weblog. U fungeert voor mij als voorbeeld en u inspireert mij.
Ook het fimpje dat de Ikon al een tijdje geleden uitzond heb ik met plezier en interesse bekeken.
Het zijn inderdaad de waarden van vrienden, je medemens helpen blijf leren en naar binnen keren.
Kan ik u niet helpen met het verspreiden van uw gedachtengoed?
Zelf werk ik pas 2 jaar in het onderwijs, mbo, en ben ik in de televisiewereld opgegroeid. Nu ben ik net 46, een paar jaar moeder en
mijn persoonlijke groei heeft pas deze laatste jaren echt versneld plaatsgevonden.
Bewustwording…dankbaarheid…vriendelijkheid. Pas nu krijgt alles zijn beslag.
Er is nog wel een lange weg te gaan, maar deze zal me uitdagen.
Ik hoop dat er ooit een leerstoel spiritualiteit in het onderwijs zal komen, wie weet kan ik die plaats over een paar jaar
innemen, ik zou er graag verder mee willen.
Er is een site http://www.contemplatiefonderwijs.nl, deze visie kan ik ook onderschrijven.
graag wacht ik uw verdere publicaties af,
met hartegroet,
Marieke
Geachte professor de Blot,
U schrijft in uw stuk: “mensen die onze toekomst kunnen garanderen en hiervoor geld kunnen maken”
Dat vind ik altijd zo vermakelijk. Bij alles wat we aanschaffen, kijken we goed naar de garantie en onderzoeken we of alle voorwaarden wel eerlijk zijn. Ondertussen hebben we op die manier meer garantie op onze spullen dan op ons menselijk bestaan. Want elke ramp of ongeluk laat ons zien dat er niet zoiets bestaat als “garantie op onze toekomst”
Het enige dat we volgens mij kunnen doen om die garantie wel te krijgen, is kijken hoe we elke minuut, elk uur, elke dag van ons leven met onszelf, de ander en de wereld omgaan. Zien we om naar elkaar, hebben we aandacht voor de ander, zijn we zorgzaam voor de natuur, de dieren en de wereld om ons heen?
Of gaan we liever onze eigen weg, omdat we het nu eenmaal zo in onze plannen hebben vastgelegd, omdat het beter uitkomt voor onszelf of ons bedrijf meer winst oplevert ?
Zodra we bij onszelf te rade gaan en eerlijk vaststellen wat onze beweegredenen zijn, zullen we helaas vaak moeten vaststellen dat het dikwijls om eigen gewin gaat, om gelijk willen hebben, om de andere een streek te willen leveren. We zijn zo arrogant.
Terwijl het zoveel zinvoller zou zijn, als we durven zoeken naar de beste manier om met elkaar om te gaan. Om aandacht te hebben voor de wereld om ons heen, om de ander van dienst te zijn, zonder daarbij onszelf volledig weg te vagen. Uiteindelijk behoren wij ook tot de mensen voor wie we goed moeten zorgen.
Zodra we dat een dag doen, zouden we in elk geval de garantie hebben dat aan het eind van die dag ons leven zin heeft gehad. Dat we gegarandeerd een goede dag hebben gehad.
Dat wil niet zeggen dat er geen problemen zullen zijn geweest, maar bij het oplossen ervan hebben we geprobeerd dat niet ten koste te laten gaan van onszelf of de ander. Bij het oplossen hebben we geprobeerd onszelf, de ander en de wereld om ons heen eerlijk te onderzoeken en een eerlijke oplossing te vinden die niet ten koste gaat van onszelf of de ander. Dat is het begin van een gegarandeerd goede toekomst. Elke dag opnieuw.
vriendelijke groet,
Elisa Kriek
Beste Paul en medelezers,
In Rotterdam zijn we begonnen TROTS OP ROTTERDAM te stimuleren en alle goede dingen van de stad en onze 174 nationaliteiten meer met elkaar te delen.
Dus gewoon blij zijn, elkaar te vertrouwen en samen dingen DOEN.
Door met respect voor iedereen en zorg voor elkaar samen sterker te worden. Het mooie is dat dit vanuit mensen die bij de Gemeente Rotterdam werken is opgestart en diverse ondernemers en kennisinstellingen inmiddels meedoen.
Het hoeft geen grote groep perse te worden maar wel mensen met een hart tot hart verbinding. .
In linkedin is dit de groep 2MOVEROTTERDAM
Hier gaat het over:
Brainstormen en ideëen uitwerken over onderwerpen als; belevingseconomie, sociale innovatie, imagineering, inclusieve economie, het nieuwe werken, ketensamenwerking, van buiten naar binnen denken en werken, duurzaamheid, slimmer werken, kostenbesparing etc.
Delen van best practises. Elkaar inspireren.
Netwerken en leggen van verbindingen.
Gewoon DOEN!
Rotterdam Durft brengen wij in de praktijk.
Wij willen niet alles dicht timmeren met procedures, regels. Resultaatgericht en procesgericht denken en doen.
Groep kan worden uitgebreid met 2MoveDenHaag, of 2MoveUtrecht, of 2MoveAmsterdam etc.
Samenwerking met andere gemeenten en overheden wordt zeker gestimuleerd.
Hartelijke groet,
Chris Noordam
Beste heer de Blot
Dankuwel
Is er echt herstel?
als je ziek bent kun je beter worden, niet de oude, maar béter. Dat vertelde Avani van Leeuwe voorheen o.a. huisarts, nu vooral schrijver, opleider van ‘het heilige pad van de leider’ en Sjamaan. Kijk maar naar kinderen, zegt hij, die bijvoorbeeld een flinke griep achter de rug hebben, zij blijken vaak een flinke groeisprong gemaakt te hebben. Zouden we nu met z’n allen ook een grote sprong kunnen maken?
Met hartelijke groet,
Karel ten Böhmer
Beste broeder Paul,
Met genoegen koester ik uw wijze lessen van heden en in ‘t verleden! Ik hoop dat het u nog lang gegeven mag blijven! De kern van de door-ontwikkelende mens is in het gezin, immers de kleinste cel van de samenleving. Een mens zal zijn/haar leven lang van de wieg tot het graf blijven leren. En ik, ik voel daar veel ongenoegen wegdrijven, wat een ruimte voor mij en mijn omgeving!!.
Beste heer Paul de Blot,
Ik ben een fan van velen en ook van u.
Ik zie een paar rare bewegingen van de mens (ik, jij, wij en zij):
– we (ook u) hebben het over herstel. Wat willen we herstellen? Terug naar het oude? Juist naar dat wat gemaakt heeft hoe het nu is? Hoe zou het zijn als we zouden stoppen met herstellen?
– we snakken met z’n alle naar …. en wachten geduldig tot eindelijk weer eens een verlosser opstaat. Maar we blijven kijken! Zou het niet goed zijn als we met zijn allen in beweging komen en ieder zijn eigen messias is. En begin gerust, wacht niet op de ander. Dan ontstaat vanzelf een collectief leiderschap. En wie niet meedoet is ook ok.
Beste Paul,
Je columns spreken me zeer aan, ook deze weer. We zullen onze overtuigingen (meer en groter is beter, er is een tekort, geld maakt gelukkig, de mens is belangrijker dan de natuur) moeten veranderen, anders blijven we ‘consumeren’ om onze innerlijke leegte op te vullen en zal de wal het schip keren. Onze overtuigingen zijn de software waar we op draaien en zolang die niet wordt veranderd blijven we doen wat we doen. De crises (financieel, ecologisch, maatschappelijk) zetten mensen wel aan het denken. Ik zie om mij heen steeds meer mensen spirituele centra bezoeken (hier in Breda zijn er inmiddels 3!) voor cursussen mindfullness, enz. Ik ben hoopvol. Vorige week mocht ik een workshop begeleiden van een groep burgers, leden van Transition Town Breda. Onderwerp; hoe wil jij dat de stad eruit ziet in 2040? Via beelden, poezie, muziek, stilte gingen groepen aan de slag met het maken van een beeld, en uiteindelijk is het gesprek dat ontstaat misschien nog wel belangrijker dan het beeld. En wat opvalt: de beelden en gesprekken gaan niet over techniek, economie of de inrichting van de ruimte, maar over mensen en hoe ze met elkaar om willen gaan: met respect, vanuit vrijheid, samenwerkend, slow, groen, gezond, de verschillen vierend. En de reacties: ik dacht dat ik de enige was die zo denkt, de enige die zich zorgen maakte, maar kom hier mensen tegen die hetzelfde denken, ik voel me nu verbonden, heb nieuwe energie gekregen, kan weer vooruit. Volgens mij zijn dit soort ontmoetingen essentieel in het proces van het ontwikkelen van innerlijke rijkdom! Die rijkdom is er al, nu nog tevoorschijn halen en laten zien!
Hartelijke groet,
Derk Hueting.
Beste Paul, anderen,
Hartelijk dank voor je heldere woorden.
De werkelijke waarden liggen op het wezenlijke medemenselijke en intermenselijk niveau. We kunnen het leven niet terugdraaien en zullen als mensheid elke keer weer opnieuw de werkelijke waarden moeten vinden. Door dóór te leven en het leven te doorleven. En onderweg leren we. Maar toegegeven, wel erg traag helaas.
Hartegroet,
Vonny
@Rob Droog
Jouw bijdrage is mij uit het hart gegrepen!
@Hein de Vries Robles
Spijtig voor jou, dat je niet vat wat er hier door iedereen geschreven wordt.
Marie-Bernadette Engering,
Je hoeft met mij geen medelijden te hebben hoor.
Blijkbaar bezit je zelf niet de capaciteiten om te begrijpen hoe goed ik door heb wat hier geschreven wordt. Noch waarom het botst met de realiteit en filosofisch immoreel is.
Ik vat heel goed wat er geschreven wordt.
Het houdt voornamelijk in, het elkaar nablaten van volledige lege containerbegrippen die men zelf niet begrijpt.
Aannames zoals van toenemende chaos en andere waarvoor geen enkele aanwijzing voor is.
Volkomen belachelijke , geimpliceerde pseudo waarheden als zou de techniek ons leven niet beter hebben gemaakt.
Vernieuwing houdt niet in om als Lemmingen achter de zoveelste mystieke over hoger bewustzijn (of uebermenschen) pratende guru aan te hollen.
Een heel enkele keer wordt iets nieuws bij toeval ontdekt. Alle vooruitgang in deze wereld is echter geboekt door mensen die hun verstand gebruikten. Ja dat geldt ook voor de kerkvorsten en andere mystieke lijders die hun volgelingen dom hielden en een rad voor ogen wisten te draaien en uit te buiten. Bijna alles kan ten goede en ten kwade gebruikt worden.
Alles bij elkaar zie ik een slecht geschreven rammelend verhaal van iemand die de wereld niet (meer?) begrijpt.
Dat is triest en ontluisterend.
Richt daar je spijt en medelijden op, dat is zinniger.
Hallo mijnheer de Blot en andere lezers,
Herstel zal er altijd zijn, zelfs vanuit de meest vreselijke vernietigende tijden richt de mens zich weer op. Vaak tijdelijk even iets wijzer, meerstal snel weer terugvallend in oude gewoontes… De geschiedenis laat dat elke keer zien. Hoeveel tijd, geld en aandacht ook in vernietiging wordt gestoken, elke keer herstellen we ons weer… Dat lijkt mij een soort oerkracht te zijn in die mens, dezelfde kracht die kinderen doet aanpassen en overleven in zelfs compleet gestoorde en verstoorde gezinnen.
Herstel is het probleem niet. Wat het probleem is, is dat we ons vanuit een crisis herstellen en dat doen met de sterke neiging en het verlangen om alles was als vanouds te krijgen waarmee de volgende bodem voor de volgende crisis weer wordt aangebracht. De psychiatrie laat dat prachtig zien. Mensen komen ziek binnen, krijgen medicatie (die wel dempt maar nooit oplost), gaan weer naar huis, komen in het oude onveranderde systeem terecht en vallen na een bepaalde periode weer terug.
Een crisis is niets anders een signaal dat er ergens niet goed is of is gegaan. Maar als ik kijk hoe men met deze crisis omgaat dan word deze crisis opgelost met en door dezelfde mensen die het veroorzaakt hebben en dus zie je al weer dezelfde zaken gebeuren als voor de crisis, men gaat gewoon door met het oude bekende, op zoek naar het oude vertrouwde.
De weg naar binnen, bewust worden van je eigen diepste drijfveren en dan alles er uit zien te krijgen waar de liefde niet de drijfveer van is, is een enorme moeilijke beweging die mensen over het algemeen alleen maar maken als ze echt met de rug tegen de muur staan. Zodra er een weg overblijft om weer naar het oude bekende veilige gebied terug te keren, dan zal men die weg ook zeker nemen. En al onze wijze mannen en vrouwen van de regering en van de bank en zakenwerelden doen niets anders dan die oude weg aanbieden. Ach ja, bezuinigingen, kleine aanpassingen, net zoals daarvoor en daarvoor en daarvoor en de bodem voor een volgende crisis wordt al weer aangebracht.
Die nieuwe weg, die is boeiend en uitdagend in mijn ogen. Maar hoe doe je dat, hoe werkt dat. Hoe kunnen mensen werkelijk naar binnen in zichzelf en vinden wat daar dan zo bijzonder, verlichtend, creatief, anders en nieuw is? Hoe komen mensen dan in contact met dat oneindige bewustzijn waar de heer Pim van Lommel zo mooi over geschreven heeft in zijn boek “oneindig bewustzijn”. Wordt het geen tijd om in plaats van de schreeuwende Ratelband methode die slechts een paar maanden werkt, iets te gaan uitwerken dat werkelijk die verandering en vernieuwing kan aanbrengen in mensen, wat werkelijk die aansluiting met dat zero point field, of de morfogenetische velden, of het al, of het geheel, of de hoogste licht en liefdes energie of hoe iedereen dat ook wilt noemen kan bewerkstelligen?
Tja, en daar komt het volgende punt om de hoek kijken dat de pioniers op dit vlak ook worden weggedrukt omdat de gevestigde orde slechts het oude bekende wil behouden en elke pionier op dit vlak probeert de mond te snoeren… Jezus, Bhagwan, en dichter bij huis Jan Foudraine enz… De wetenschap is daar een aardige tegenkracht in: “eerst bewijzen dan pas serieus nemen” En dat terwijl elke ontdekking begonnen is met een aanname… zou het zo kunnen zijn dat…. Maar ook de gevestigde medische orde die veel geld verdiend aan medicijnen, langdurige en niet helpende therapieën en begeleidingen, gebaseerd op zakelijke systemen waarvan we allang weten dat het niet werkt alleen maar geld kost voor de ene groep en enorm veel geld laat binnenkomen bij de andere groep..
Werkelijk de zaak anders gaan aanpakken wordt enorm lastig. Er zijn enorme machten en krachten die juist die noodzakelijke veranderingen tegenwerken. Het eigenbelang en eigen gewin speelt daarbij de hoofdrol, net als het willen behouden van de veilige en bekende weg…
Zijn er dan geen bewegingen gaande die juist wel die veranderingen proberen in gang te zetten, uiteraard wel, heel veel zelfs en heel veel resultaat boekend ook alleen…. hoeveel zendtijd krijgt een nietszeggend flut programma met nietszeggende BNers, en hoeveel zendtijd krijgt een mens die iets te vertellen heeft over een vernieuwend inzicht?
Rob droog
Door de toenemende technische vernieuwen, waarvan alleen de technici het naadje van de kous weten, raakt men de weg kwijt , door alle turbulenties raakt niet alleen het individu maar ook de instellingen hun koers kwijt. Bij individuen uit zich dat door machteloosheid, bij instituties tot onzekerheid en onenigheid over de te volgen politiek.
Ik denk dat die turbulentie ook nieuwe mogelijkheden schept, er wordt een nieuwe houding gevraagd die gekenmerkt wordt door creatieve beweeglijkheid en persoonlijke integriteit.
Ik denk dat de weg van de vernieuwing niet alleen naar binnen gericht gezocht dient te worden, maar ook naar buiten gericht. Ik denk dat de functie van de hoop hierin belangrijk is, het laat ons niet alleen reflecteren over het verleden en het heden maar laat ons ook verwachtingen wekken naar de toekomst (Zie Prof. C Zwart: Strategie van de Hoop”). Het creert op zo’n manier een spanningsveld en het individu staat midden in het spanningsveld , dit wordt door Zwart ”praktisch idealisme” genoemd.
Wat mij zo aanspreek in zijn benadering is de innerlijke dynamiek, de uitdaging van het spanningsveld om toch op zoek te gaan, een zoektocht gebaseerd op persoonlijke integriteit, op zoek naar een perspectief.
Gegroet vriendelijke oude baas,
Helaas weer zo’n negatief zwetsverhaal van een oude man die het niet allemaal meer kan volgen.
Langzaam verdwijnen gezond boeren verstand en nuchter inzicht in de realiteit in een mist en nevel van een zich terugtrekkend bewustzijn.
De idealen van een nieuwe generatie moeten weer worden gesmoord in een mystiek bewustzijn van hogere doelen en de onbegrijpbaarheid voor het individu.
De mens als klein radertje in een onmetelijk universum, “de kleine burger” als maatstaf der dingen.
Met diep medelijden schud ik mijn hoofd.
Hoe kan iemand moreel zo diep zinken………………………..
Geachte Professor de Blot,
Van een vriend ontving ik onlangs deze zinsnede: “Computers hebben mensen in staat gesteld om meer en sneller fouten te maken dan bijna iedere andere uitvinding in de geschiedenis, met de mogelijke uitzondering van tequila en handwapens” (Mitch Ratcliffe) Zij sluit mooi aan bij uw column, lijkt me. Verder realiseerde ik me nog eens dat de weg naar binnen, afdalen in jezelf, heel veel moed vergt, en daadwerkelijk vernieuwend, innoverend, blijkt.
Waarachtig genereus is de wijze waarop u steeds bereid is uw hartversterkende zienswijzen te delen.
Met vriendelijke groet,
Lucien Knoedler
Paul bedankt!
Wij kunnen van alles bedenken, onderzoeken, beredeneren en in modellen zetten(ratio). Zelfs tot het niveau dat er wetenschappelijk geen speld meer tussen te krijgen is en het (algemeen) geaccepteerd wordt als waarheid. Maar bij uitwerking en uitvoering blijkt het mensenwerk (emo) en wie is daarvan de baas?
H.A. de Groot
Dag Paul!
Een meesterlijke samenvatting van alles wat te maken heeft met good governance! De mens als uitgangspunt en doel van alle ontwikkeling! Of hij/zij nu producent handelaar bankier of consument/burger/cultural creative is! We zijn nu allemaal 21 geworden in deze eeuw en alle crises zie ik dan ook gewoon als wat daar bij hoort aan trial and error, aan vallen en opstaan! De uitzonderlijke omvang is dan ook alleen maar goed te begrijpen als een optelsom van alle individuele ontwikkelingsweggetjes. De Mens op weg om evenbeeld van de Schepper te worden, als Verloren Zoon die met zijn poten letterlijk in de bagger staat en – nu als volwassene en vrije mens – op zoek gaat naar de grote samenhangen!
Peter Daub
consumer360.org
Dear Paul,
I barely can explain how much I agree upon your statement here.
It seems to be that almost every one goes for the short term profit.
This puts long term certainty more and more under pressure.
Stays: The only real certainty we die!
Beste Paul,
Een mooi helder artikel heeft u geschreven. Wat ik momenteel ervaar is beschreven in de mysterie drama’s van Rudolf Steiner, antropologie om tot medemens te geraken.
We leven in een tijd waarbij de aandacht te veel gericht is op geld, op angst en macht.
Hierdoor wordt wel eens vergeten om zorgzaam met zichzelf en medemensen om te gaan. Het leven controleren, beheren zonder in de waarde van de mensheid te investeren lijkt me een onmogelijke opgave want laten we eerlijk zijn. Niemand kan alomvattend zijn, bovendien ontneemt het de mens de verantwoordelijkheid te leven en te ontdekken op welke manier het een steentje kan bijdragen ten dienste van de aarde en de natuur vanuit natuurlijke gave.
We worden ons momenteel bewust van het feit dat de kern letterlijk en figuurlijk gespleten is. Dat het leven in onbalans is, de verbinding van lichaam en geest zelden aandacht heeft gekregen in het streven van de kennisboom te eten. Kennis is oke, zolang dit echter leidt/lijdt tot vergroting van de dualiteit geeft het zelden de waarde van het leven weer. We weten allemaal dat het innerlijk graag in vrede en harmonie wenst te leven. Om dit te creeeren zal het noodzakelijk zijn om gedachten te veranderen in positiviteit, om de realiteit aan te gaan zonder dat we voort blijven borduren luchtkastelen te bouwen.
Graag wil ik u attenderen op liefdesband.nl
Het is geen waan dat we momenteel door een geestelijke doop heen gaan en ons bewust worden dat er meer tussen hemel en aarde bestaat. Vanuit de ruimte is de aarde een prachtplaneet en zijn wij mensen als kleine mieren, ongeacht status of geld.
Het verhaal van Maria-Bernadette geeft de huidige tijd weer. Het eenheidsdenken wordt wel eens vergeten.
Met warme groet
Beste Paul de Blot,
Mijn optimisme groeit bij het lezen van dergelijke columns geschreven door invloedrijke mensen. U schrijft : “De enige weg van vernieuwing in deze crisis is en blijft de weg naar de mens. Dat is de weg naar de zingeving, de weg naar binnen. De enige blijvende vernieuwing is de vernieuwing van wat we zijn, door bewustwording van de zin van ons bestaan.”
Misschien gaat het niet zozeer om vernieuwen maar her-inneren wat en wie we zijn. Het idee dat we iets moeten oplossen leidt mijns inziens vooral tot drukker leven en zelden tot bewuster leven. Het is zoals u zegt: meer files leidt tot meer wegen leidt tot nog meer files. We blijven bouwen op basis van een bouwtekening die nog maar heel weinig te maken heeft met waar het simpelweg om gaat: zielvol leven. In de natuur lossen veel problemen zichzelf op. Herstel is daar niet per definitie terug naar het oude, maar op weg naar een ander evenwicht. Zolang wij willen bouwen binnen de lijntjes van de huidige bouwtekeningen, krijgen we meer van dezelfde problemen.
Beste Paul,
Je artikel raakt de lezers weer. Mij ook.
Je schrijft: De enige weg van vernieuwing in deze crisis is en blijft de weg naar de mens. Dat is de weg naar de zingeving, de weg naar binnen. De enige blijvende vernieuwing is de vernieuwing van wat we zijn, door bewustwording van de zin van ons bestaan… (……………)….De enige weg van vernieuwing is de weg naar binnen, de weg van vernieuwing vanuit een innerlijke zekerheid.
Steeds meer accepteer ik van binnen dat we als menselijk deel van de wereldbewoners een grote gave hebben gekregen. De gave van Bewust Zijn. Die gave vraagt ons inderdaad naar binnen te gaan, en van binnen te voelen dat “ik het zelf” ben die keuzes maak in dit leven hoe te handelen, hoe met mijn partner, kind, buurman, buurvrouw, medemens elders, dieren, aarde, lucht om te gaan. Als ik die gave durf te gebruiken, zie ik dat ik vaak verantwoordelijkheid aan anderen heb afgegeven. De wereld heeft dat gedaan: Aan religies, aan bazen, aan “de ander”.
De gave van Bewust Zijn nodigt uit tot verantwoordelijkheid nemen voor mijn daden. Pas als we samen verantwoordelijkheid nemen voor onze daden en keuzes, zal de wereld structureel kunnen veranderen.
Want in Bewust Zijn immers, kan ik niet anders dan eenheid met de ander ervaren, de aarde…..in Bewust Zijn ook accepteer ik de aannames en overtuigingen die me eerder beletten vanuit eenheid te handelen.
Wijs ik “de ander” (buiten mij) niet meer aan als schuldige (“de” politiek, “de” bankier, “de” overheid). Wacht ik niet op hulp van buiten.
Want: wat doe ik vandaag, vanuit de eenvoud. Groet ik mijn buurman? Gooi ik afval op straat? Wat geef ik vandaag mijn kind mee? Laat ik de mensen die mij willen vertegenwoordigen weten wat ik verwacht, of blijf ik zeggen dat “de” politiek niet deugt? Kom ik uit voor wat ik voel, waar ik mee worstel? Ben ik jaloers? Nog steeds boos op “aangedaan onrecht”?
Ik heb ook overtuigingen, ik geef het toe. Ik geloof dat wij hier als mens zijn om ervaringen te hebben. Wij zijn hier omdat wij de hemel op aarde mogen scheppen. Als vrij, verantwoordelijk mens, zich bewust van Eenheid. Om ons heen is het blijkbaar steeds erger moeten worden om ons de consequenties van onze keuzes van de afgelopen duizenden jaren te laten zien.
Zullen wij als mensheid zien dat wij hebben gecreëerd wat we dus blijkbaar niet willen? Zien wij in, gaan we inzien, dat we in staat zijn om iets anders te creëren als we die verantwoordelijkheid durven nemen?
Ik geloof dus niet in de bijna etherische sfeer van eenheid die “zomaar komt aanwaaien”. Er is werk aan de winkel. Naar binnen gaan vraagt heldere reflectie, en moed om te zien wat was, wat je deed. Moed om je af te vragen of je dat werkelijk zo wil. ieder van ons moet dat zelf doen.
Veranderen vereist dus moed en lef en loslaten. Loslaten van angst, van macht, van behoefte aan controle. Het vraagt dat wij ons niet in de handen leggen van instituten. Het vraagt om beweging, het samen scheppen. Zonder oordeel. Klein, eenvoudig. Het vraagt dat wij geen verlanglijstjes hebben over de uitkomst. Het vraagt moed en lef om verantwoordelijkheid te nemen.
Gaan we dat samen doen?
Dag Paul en anderen,
Is er echt herstel? Dat ligt er aan waarvan en waarnaartoe we hebben te herstellen?
Als het gaat om groeiend inzicht dat we anders om mogen en wellicht moeten gaan met de wereld, dan vind ik dat er wel herstel is. Want het inzicht groeit.
Soms moet een kalf eerst verdrinken voordat we de put dempen. En wellicht is er nog een veel grotere crisis nodig, voordat we met z’n allen beseffen dat de put gedempt moet worden.
We creeëren met z’n allen onze eigen realiteit. We hebben dus ontzettend veel kracht. Als we daar bewust van worden, zijn we in staat een mooiere wereld te scheppen.
Kortom, geniet van deze tijd, wordt bewust en ga over tot actie.
Hiske
Beste Paul de Blot,
Ik kan het alleen maar onderschrijven.
Dank voor de wijze verwoording.
Prachtige tekst. Er is geen herstel en er komt geen herstel ! Er komt een nieuwe tijd, waarin we bouwen op de innerlijke kracht van mensen en op co-producties op basis daarvan….
Goedenmiddag heer de Blot. Beste Paul,
Klopt, sluit naadloos aan hoe ik het de medemens ook probeer te uit te leggen. Alleen wordt je, in de meeste gevallen in BV Nederland, alleen serieus genomen indien men een prof, ing, dr, titel voor je naam hebt staan.
mvgr
Eric Rus
Dag Prof. de Blot,
Ik ben het helemaal met u eens. Ik hoop dat we snel tot inkeer komen en zien dat
de utopie van het te ver doorgevoerde neo-liberalisme een luchtballon blijkt te zijn, die ieder moment kan knappen. Als ik de voorspellingen lees van de journalist Middelkoop over wat ons mogelijk nog te wachten staat, dan fleurt mij dat niet op.
De verandering moet van de mensen komen. Van onderop. Mijn vertrouwen in intelectuelen, wetenschappers, filosofen, schrijvers en kunstenaars, die vaak aan de basis staan van veranderingen is niet zo groot. Ook veel van hen worden megesleept in het moderne kapitalisme.
Goed dat u zo’n stuk schrijft en ik vermoed dat u veel aanhangers zult hebben.
Er wordt in ieder geval veel over gesproken. Ik wens u het allerbeste.
Met hartelijke groeten,
Jildert de Rapper
Hallo Marcel,
In welke LinkedIn groep speelt deze discussie? Ik zit niet in de groep dus kan de link ook niet openen en zie niet waarnaar hij verwijst.
Thanx, Petra
Beste Paul,
Dank voor je pracht nieuwsbrief.
Dit is een bewijs dat de mens niet de doener is.
Was dat wel zo hadden we het zeker anders geregeld.
Waarom dit zo is wordt van duizend en een kanten uitgelegd in het zeer recente boek ‘Evolution of Mind’ geschreven door Dr. V.S. Shankar.
Vorige maand in USA gelauncht (www.evolutionofmind.org en http://www.acadun.com).
Een aanrader!!
Groet,
Gerard
Beste Paul,
Wat een goed artikel! Ik heb zelf ook zo mijn twijfels of het huidige economische herstel ook wel echt de juiste oplossing biedt. De crisis was en is een mooi moment om alle gevestigde patronen en systemen in twijfel te trekken en van daaruit te concluderen dat het rigoreus anders moet. Maar dat zijn we nu niet aan het doen. We zijn aan het herstellen vanuit de weg van de minste weerstand. De veilige reeds uitgesleten paden. En als ik dan lees dat banken nog steeds werken met grote vertrekbonussen…tja, dan zakt de hoop mij wel een beetje in de schoenen. Ik ga er echter echt vanuit dat we ‘het’ als samenleving uiteindelijk wel gaan inzien. Dat we toegroeien naar een verinnerlijking van vergeten waarden en dat het mens-zijn centraal komt te staan in ons denken en handelen. Mijn optimisme en positiviteit blijven, al lijkt de verandering langzamer te gaan dan ik had gehoopt. Bedankt voor je bespiegelingen!
Met warme groet en lach,
Ameike
Beste Paul,
Graag neem ik je woorden ter harte. Ik ben een praktisch ingesteld mens en denk dan : hoe zou je dat dan vorm moeten geven. De zeggenschap ligt voor een groot deel bij politiek en kom daar maar eens bij aan. Journalisten zullen onmiddelijk het vertalen in oh dus u denkt er te komen met goed en lief zijn voor elkaar. Maak het concreet zal worden gezegd.
Ik realiseer me wel dat het een weg is van bewustwording met elkaar maar welke invloedrijke mensen of instituties kunnen ingezet worden om die weg naar zingeving en vernieuwing op grotere schaal op te nemen en in te zetten.
Obama als een hoopvolle exponent probeert het nodige maar we zien hoe moeilijk het is. Is het dan toch de weg van geleidelijkheid, geduld en evolutie?
Soms kun je niet wachten merk ik.
Dag Paul,
Ja, dat zie ik ook. Gelukkig zie ik ook zoveel mensen wakker worden. Ook dat is aan de hand. En al die mensen helpen weer anderen wakker worden. De olievlek (oeps, foute vergelijking op dit moment) is groter aan het worden.
Er is iets gigantisch aan de hand. Gelukkig ook in bedrijven. Zo velen keren nu naar binnen en beginnen een glimp van het licht te zien. De ommekeer kan in een korte tijd plaatsvinden. Verrassend snel. Een idee, een inzicht en met elkaar. Zo van binnen, zo naar buiten… de hele wereld over.
Beste Paul,
Dit ben ik volledig met je eens.
En laten we bij die weg naar binnen onze iefdevolle Schepper niet vergeten. Het overschatten van het brein is misschien wel de grootste vergissing van de mensheid. Hoe kan een brein groter zijn dan degene die het brein heeft gecreeerd?
Ook vandaag de dag zijn wonderen nog over de hele wereld een bewijs hiervan. Genezingen van lichaam, van geest of van de ziel. Mensen die een totaal nieuwe richting kiezen, en op de vraag ‘wie is er nu belangrijker, ikzelf of de schepper?’ het meest wijze antwoord kennen.
Dit is de tijd waarin nederigheid urgent en op zijn plaats is, wij kunnen het toch duidelijk niet op eigen kracht. Laten we hem daarom in alle nederigheid nu om zijn genade en leiding vragen.
Als de mensheid zich dit collectief beseft en aanvaard en zich laat leiden uit de juiste bron, bij alle beslissingen, dan is er nog altijd hoop voor de mensheid en krijgen we ons hof van eden, wat ooit ons geboorterecht was, weer terug.
Met hartegroet,
Monique Veenstra
Beste Heer de Blot,
Dankuwel voor dit prachtige stuk!
Sta mij toe uitgebreid te reageren.
Staan wij onszelf toe ons eigen leven te leven
of dobberen we gedachtenloos mee in de mensen-oceaan?
Gaan onze gedachten wel eens uit naar de reden of de zin van ons bestaan?
En waar komen we dan uit?
Ik kom bij het volgende uit.
Wij zijn op Aarde om in Oorspronkelijke Eenheid te leven en daardoor gelukkig te zijn.
De zin van ons bestaan is ‘God’ / de Eenheid in onszelf en met elkaar dienen, ons dus laten hoeden en voeden door onze Bron van Leven.
Daarvan worden wij hier als mens gelukkig en later ook als vleesloze geest in een immateriële bestaansvorm.
Het gros der mensen slaat het gedeelte van de Eenheid-dienen over
en probeert ieder voor zich gelukkig te worden. Ruim 6 miljard mensen streven er op hun eigen manier naar, met hun eigen wensen en behoeften om gelukkig te worden.
Dat brengt, zoals wij allen dagelijks met stijgende ontzetting kunnen waarnemen, de uitzichtloze wanorde, die er op het ogenblik op Aarde heerst. Er is geen grote gemene deler meer………………geen gezamenlijk overkoepelend doel waarvoor men zich als mensheid inzet.
Wat ik waarneem is, dat in een paradijselijke wereld ieder mens op zijn eigen benen staat, maar met zijn wortels in gemeenschappelijke grond, de Oorspronkelijke Eenheid, onze gezamenlijke Levensbron, onze gezamenlijke Geboorteschoot.
Eén vanuit onze wortels, uitwaaierend in een groot Scheppingsmozaïek, ontstaat er Eenheid in verscheidenheid, waarin ieder mens gehuld is in eigenheid, in zijn eigen karakter, in zijn eigen kleur.
Net als een grasspriet zichzelf in leven houdt en groeit met zijn wortels in de grond, groeien we als authentieke mens en vormen we ons bestaan met onze wortels in onze Levensgrond.
Met andere woorden: niet onszelf of een idee dienen, maar Oorspronkelijke Eenheid dienen als radertje, als onderdeel van het Grote Wereldweefsel.
Daarvoor moeten we ons vezel voor vezel overgeven aan onze gezamenlijke Geboorteschoot………………de Eeuwige Adem………………Het Leven.
Zonnige Groet,
Marie-Bernadette
Dank Paul,
Op de linkedin site discussieert men over de peilers en duiding van Slow management. Dit zou m.i. een prachtige bijdrage zijn. Ik plaats wel een verwijzing!
Zie http://www.linkedin.com/groupAnswers?viewQuestionAndAnswers=&gid=2693527&discussionID=18844695&sik=1272878236918&trk=ug_qa_q&goback=.ana_2693527_1272878236918_3_1