In Afghanistan zijn VN medewerkers door Islamieten vermoord en zelfs onthoofd omdat een dominee in Amerika de Koran verbrandde. Hij maakt gebruik van zijn recht op vrijheid van meningsuiting. Voor de gevolgen voelt hij zich niet verantwoordelijk. Hij wil de Islamieten juist bevrijden van de tirannie van de Koran. Als zij daarop reageren door een moordpartij is dat hun verantwoordelijkheid.
In de democratische landen wordt het recht van vrijheid van meningsuiting in de wet vastgelegd. Wat vaak vergeten wordt is de daarmee verbonden verantwoordelijkheid. Vrijheid hoort evenals de verantwoordelijkheid tot het wezen van de mens, dat nooit ontnomen kan worden.
Ook de gevangene in een cel aan een ketting gekerkerd zonder enige fysieke vrijheid, beschikt nog over een geestelijke vrijheid die niemand hem kan ontnemen. Hij is vrij om zich te verzetten tegen de situatie of het te accepteren. De gevolgen kunnen diepgaand zijn.
Mensen als Mandela en Ghandi hadden in hun gevangenschap geen enkele vrijheid van beweging, maar ze beschikten nog over een spirituele vrijheid om zich geestelijk vrij te maken. Daarvan waren ze zich goed bewust en na hun bevrijding hebben ze het ook bewezen door hun grote verantwoordelijkheid voor anderen. Ze werden leiders van kwaliteit, omdat ze ondanks hun fysieke onvrijheid toch hun geestelijke vrijheid hebben weten te ontwikkelen. Dat is een vrijheid die zich van binnenuit ontplooit, vanuit ons menselijk bestaan op zijnsniveau. Die rijkdom straalt naar buiten uit in de dienst aan anderen. Deze leiders komen tot een volle vrijheid met een verantwoordelijkheid voor alles wat leeft en bestaat.
Vrijheid zonder deze verantwoordelijkheid vervalt tot willekeur en macht. Ik ben vrij en doe wat ik wil. Wat er eigenlijk gebeurt is, is het nemen van macht om te doen wat ik wil. Zo ontstaat er gemakkelijk een machtstrijd. Dat zien we in de religieuze rivaliteit en democratische strijd om macht.
Volgende maand viert Nederland zijn bevrijding van de 2e wereldoorlog. Ik heb na mijn concentratiekamp in Indonesië geen bevrijding meegemaakt, want na de capitulatie van Japan volgde er een nieuwe strijd tussen Nederland en Indonesië. Nederland erkende de vrijheid van Indonesië niet en de strijd om vrijheid werd een strijd om macht met twee verliezers.
Ondanks de politieke vrijheidsstrijd in Indonesië kwam ik toch tot een diepe bewustwording van mijn vrijheid. Ik kwam tot een verantwoordelijkheidsbesef om in Hiroshima te willen gaan werken, de stad van mijn politieke vijand. Ik wilde de stad helpen opbouwen na de verwoestingen door de atoombom. Door deze keuze heb ik ervaren dat ik winnaar ben gebleven ondanks mijn verlies. Dat is een religieuze ervaring, een godservaring, waarbij God verschillende namen kan krijgen zoals Boeddha of Allah.
Vrijheid met verantwoordelijkheid schept altijd winnaars.
Mijn oma heeft ons een lied geleerd dat ik nooit meer vergeet,
De gedachten zijn vrij
Wie raad ze daarbinnen
Ze dansen voorbij
Als nachtelijke schimmen
Geen mens kan ze naken
Geen jager ze raken
Verder ben ik de tekst even kwijt, maar het eindigt met
De gedachten zijn vrij.
Wie weet het aan te vullen -:)
Prachtig verwoord en gehandeld. Bedankt
Vonnie
Beste Mijnheer Blot,
Het past misschien niet precies in deze column, maar toch even een bericht via deze weg.
Enkele weken geleden zond een vriendin mij een filmpje op YouTube, met een interview met U.
Een van dingen die U vertelde -woorden die ik sinds ik ze hoorde al met menigeen deelde en die al meerdere mensen werkelijk tot tranen geroerd hebben, en die ik dus graag doorgeef en verpak met een mooi verhaaltje, waren Uw woorden;
Dat werkelijk alles wat wij in ons Leven zien, dat alles wat er is,
wat we ervaren, gebruiken, denken te bezitten…
Dat alles, maar dan ook niets uitgezonderd, ons ooit is Gegeven.
Dat is wel zo’n diep en verzachtend inzicht….
En als het werkelijk verstaan wordt,
een enorme en onuitputtelijke bron van mededogen, vrijheid en Liefde…
Nu, pas weken later, ben ik op zoek gegaan naar de man achter deze woorden.
En verheug me op het ontvangen van Uw nieuwsberichten e.a..
En dank.
Dank voor het delen van Uw inzichten en levenslessen…
Fijn om in die eenvoud, zo veel diepgang te mogen spiegelen…
met een heel goede groet,
Maria
Beste Paul de Blot,
ik ben het met u eens over dat vrijheid niet betekent dat je alles maar kunt doen. Het doet me ook erg denken aan de “vrijheid in verbondenheid van de Iederwijs school.
En de term je vrijheid stopt daar waar die van een ander begint vind ik ook erg mooi.
In verbinding blijven met de ander vanuit compassie is wat Mandela bijvoorbeeld heeft gedaan en dit kun je inderdaad alleen maar doen als je geest innerlijk vrij is.
Bedankt voor deze mooie tekst!
Hartelijke groeten,
Lucy Schaaphok
BestePaul,
Hartelijk dank weer voor het delen van uw visie en uw persoonlijke verhaal. Ik kan me er weer helemaal in vinden. Deelnemen aan de wereld vanuit een groter perspectief vergoot het liefdevolle bewustzijn. Het overstijgt letterlijk de klein-van-zieligheid die de mens zo eigen kan zijn.
Vrijheid van meningsuiting zonder de wijsheid, te weten wanneer je wel of niet iets uit, verwordt tot een destructieve actie. Ik ben overigens van mening dat de media zich doorgaans te weinig bewust is van de invloed die zij hebben. Graag zou ik zien dat daar vaker aan zelfreflectie zou worden gedaan. Dat zou een hoop ellende schelen vermoed ik.
Hartegroet,
Vonny Nuijten
Vrijheid is een erg belangrijk gemeengoed. Niet alleen fysiek maar ook geestelijk.
Vergeven geeft vrijheid en doet leven. Mooi dat je de weg daar naar toe gevonden hebt en ons daarvan deelgenoot maakt. Fijn weekend Hans
Vrijheid is onlosmakelijk verbonden met verantwoordlijkheid. Erich Fromm sprak hier al duidelijk over in zijn beroemde boek Angst voor Vrijheid. Een aspect dat in de gesprekken over vrijheid steeds wordt onderbelicht is juist dat de aan vrijheid gekoppelde verantwoordelijkheid ook beangstigt. Fromm trekt de vergelijking met de Middeleeuwen, waar alles door koning en kerk was geregeld..tot en met het opstaan, werken op het land, gebed en naar bed gaan. Hij constateert bovendien dat het misschien wel de meest losbandige en frivole periode in de Europeese geschiedenis is. De gebondenheid van de mensen in die tijd en de zekerheid van de goedheid van God schiepen de ruimte daarvoor. Bovendien was er in principe voor bijna alles wel vergiffenis te krijgen; al dan niet tegen betaling. Met de refomatie begint de verandering. In die periode wordt de eigen verantwoordelijkheid vergroot door de plicht ‘goed’ te hebben geleefd met het oog op het laatste oordeel.
Die verantwoordlijkheid groeit met de verwerving van steeds meer burgelijke vrijheden.
Op die (tijd)schaal is de rabiate uitoefening van macht, zoals bedoeld in de blog, in mijn ogen een manifestatie van angst voor de verantwoordelijkheid die erbij hoort, voor jezelf en anderen, en daarmee de stel ik vast dat juist deze machtigen zich binden aan die macht en daarmee zichzelf ketenen, zich onvrij maken.
Met dank voor een mooi inzicht: echte vrijheid gaat gepaard met diepe bewustwording, dan komen vrijheid en verantwoordelijkheid samen. De huidig oppervlakkige interpretatie van het begrip vrijheid is een lege huls en levensgevaarlijk.
“Vrijheid zonder deze verantwoordelijkheid vervalt tot willekeur en macht. Ik ben vrij en doe wat ik wil. Wat er eigenlijk gebeurt is, is het nemen van macht om te doen wat ik wil. Zo ontstaat er gemakkelijk een machtsstrijd. Dat zien we in de religieuze rivaliteit en democratische strijd om macht”.
Het is de verkeerde interpretatie van de overgeleverde ‘goddelijke’ verhalen.
Men denkt dat zij is afgescheiden van God en iedereen en iedereen van God en daarmee gepaard gaande het iets moeten doen om God te plezieren. Dat hoeft niet van God. Liever gezegd leven.
God of het leven verlangt niets! Alleen dat het geleefd wordt. En hoe je het leeft maakt voor God of het leven niets uit. Kijk maar naar de dood.
Als we dit op de natuurlijke manier bekijken maakt het niet uit of je leeft of niet-leeft. Het leven gaat door, God ook. Want er is alleen onderscheid in balans en onbalans.
De meningen en gedachten van de mens over dit ‘thema’ is de cultuur. Het aangeleerde. Doodgaan is niet hetzelfde als leven.
De cultuur creëert zijn eigen grijze gebied. De mens creëert dus zijn eigen tekortkoming. Het is niet God die dat doet of verlangt.
De religie verlangt van de mens -omdat zij het zogenaamd weten- hoe je moet leven om te komen tot God. Er is niets voor nodig om te komen tot.
Het komen tot is hetzelfde als het verlangen. Het is een illusie.
Komen tot God in een wereld die één is, is onmogelijk. Het bestaat ook niet. Vandaar de illusies. Mensen moeten eerst eens af van de illusies voordat men snapt dat macht niet nodig is. Macht speelt zich af in een wereld die gemáákt wordt en niet ís.
Men denkt dat er onderscheid is tussen van alles. Omdat er zoveel verschillen zijn. Maar als er veel verschillen zijn is het overbodig onderscheidend te willen zijn.
Men denkt te moeten verdedigen…de aanval blijft dan automatisch bestaan.
Dat de mens überhaupt denkt dingen te moeten doen of te laten om te komen tot God is in mijn ogen een verkeerde weergave van de zogenaamde ‘goddelijke woorden’. Ze zijn niet goed begrepen.
Het leven, dat harmonisch dualistisch is, is verkeerd vertaald.
God of Allah, liever gezegd leven, is de natuurlijke manier van leven. De natuur maakt onderscheid tussen balans en onbalans.
Het onderscheid dat wij -de cultuur- maken is er één van tegenstellingen.
De vrouw wordt niet als verschillend en hetzelfde beschouwd. De vrouw is tegenovergesteld aan de man. Dat is niet waar. Maar als duizenden jaren een geaccepteerd goed.
Harmonisch dualistisch wil zeggen verschillend maar niet anders.
Zou God of het leven onverschillig kunnen zijn omdat het zo verschillend is?
Of ben je pas verschillend als je onderscheidend bent?
Als je al verschillend bent is het verspilde energie om onderscheidend te zijn.
Waarom zou je je als man of vrouw moeten onderscheiden als je al verschillend bent?
Het is de illusie te denken dat je dat moet zijn.
Vandaar dat de religies niet helemaal kloppen.
In mijn beleving.
Met heel veel respect heb ik u wijze woorden gelezen…u bent een ware inspiratie bron voor mij dank u
prachtig om keuze te maken voor werkelijke vrijheid!
Grondige wijsheid. Ik ben steeds getuige van de band die mensen ondanks hun verschillen kunnen creeeren. Als mensheid kunnen wij kiezen elkaar te vernietigen omdat wij verschillend zijn. We kunnen ook kiezen elkaar te ondersteunen. Het is een keuze. Paul Blot laat zien dat wij die keuze hebben. Lees ook Victor Frankl: Man’s search for meaning. En kijk op http://www.oneworldacademy.com
Beste professor De Blot,
Hartelijk dank voor wederom een nieuwsbrief doorspekt met authentieke wijsheid en nederige schoonheid. Vrijheid is de basis van ons bestaan. “You are so free, you can choose bondage” (A. Hicks).
Met vrije groet,
Manu van Poppel