In de politieke discussies is een doorslaggevend argument vaak dat het zo in de wet staat. Of dat het zo in het regeringsakkoord is bepaald. Nederland is een rechtstaat. Mijn vraag is: “Wat is een rechtstaat?”. Het is in elk geval geen dictatuur van de wet!
Het gaat om een beleid van mensen voor mensen, en geen blindelings navolgen wat er in de bepalingen staat. De reglementen zijn niet meer dan een middel. Desondanks zelfs een heel belangrijk middel, namelijk om de menselijke rechtvaardigheid veilig te stellen voor iedereen.
Wetgeving en regels zijn er voor de mens, maar de mens is er niet omwille van wetgeving en regels.
De wet kan nooit een doel op zich zijn, want het enige doel van de rechtstaat is het welzijn van de burgers te waarborgen. Dat is een menselijk beleid dat ook menselijk is voor vreemdelingen. In onze Nederlandse wetgeving staat bijvoorbeeld dat elke vorm van discriminatie is uitgesloten. Een wet die discriminatie eerder lijkt op te roepen en daarmee per se onwettig lijkt te worden.
In elke wetgeving moeten flexibiliteitsclausules worden ingebouwd om het humane karakter te kunnen waarborgen. Uiteindelijk gaat het in het beleid altijd om het belang van de mensen. Het gaat om het wel-zijn van de burger. Dit is de uiteindelijke bedoeling van duurzaamheid, aldus Herman Wijffels, hoogleraar duurzaamheid en maatschappelijke verandering.
Een van de belangrijkste valkuilen van een beleid is de verwarring tussen doel en middel. De wet is niet meer dan een middel om de rechten van mensen te waarborgen en dient nooit doel op zich te worden. In de ambtenarij is de verleiding levensgroot om doel en middel om te keren en mensen tot middel te maken en te verlagen om de wet te handhaven.
In de politiek en in onze bureaucratische praktijk kan gemakkelijk over het hoofd gezien worden waar het uiteindelijk om gaat. Wat de bedoeling is van de wetgever. Als het verkeer stagneert wordt eenrichtingsverkeer bepaald met de bedoeling het verkeer vlotter te laten lopen. Maar als het verkeer daardoor vertraagd wordt, dan is dat mogelijk niet de bedoeling van de wetgever en dan kan de wet worden opgeheven. De praktijk moet in de geest van de wetgever worden uitgevoerd. Het dient dynamisch te zijn.
Vaak worden beslissingen genomen die strikt genomen wettig zijn maar waarvan iedereen aanvoelt dat die onmenselijk zijn. De casus Mauro heeft heel wat stof doen opwaaien. Hij moet het land uit, omdat dit volgens de wet de enige mogelijkheid is. Is het regeringsbeleid uiteindelijk gericht op handhaving van de wet of op het welzijn van de mensen?
Democratie gaat primair om het recht van het volk, van de mensen, om het welzijn van de mensen en om menselijkheid. Daar zijn middelen voor nodig en één van de belangrijkste middelen is de wetgeving.
De Europese mensenrechtenvisie heeft uitdrukkelijk gewezen op de rechten van het kind. Dat zou daarom het uiteindelijke doel moeten zijn van elke wetgeving. Maar schijnbaar staat de Nederlandse wet daarboven.
Wetgeving en regels zijn er voor de mens, maar de mens is er niet omwille van wetgeving en regels. Uiteindelijk zal het menselijk wel-zijn het hoogste goed zijn van onze maatschappij en hiervan is niemand uitgesloten, ook de vreemdeling niet.
In memoriam
– Geleerde weten toch zoveel en zijn gemoderniseerde geleerde?
waarom is wettenboek dan niet gemoderniseerd?
-waarom studeer u / jij zoveel jaren als je oud wetboek van 1740 nastreeft?
-Om de haverklap worden auto vernieuwd ander jasje gestoken – deze snelheid kunnen de zakenlieden niet bijhouden . zo traag zijn de zakenlieden ; vastgeroest in hun tunnelvisie van verzonnen terminologieen en onjuiste ideologieen?
– bedrijfen| overheid |politicologen | tv zenders “deze catergorieen corrupte “”verwaande welvaartlieden” met hun overluxe problematiekjes . vlucht gedrag vertonen als de verantwoordelijkheid om de hoek komt !
enige wettenboek riedeltjes hoortje als een repeat button:-select on_
zo zijn de algemene wetten . of deze dan zo zijn nu eenmaal de regeltjes ..
intressante riedeltjes toch ? moet je zwaar voor gestudeerd hebben?
ken je deze nog ? zo zijn de regels nu eenmaal gemaakt?
…….
tunnelvisie ‘ krampachtig en kortzichtig ::
dit is de mannensysteem waar we in geboren worden?
vind je het ook werkelijk een prachtig paradijs ? vol met bedrog en leugens ; verbergen van pedofielen rk -kerk het stilzwijgen en kop in het zand steken strategieen ???
hello wake up calll . wakker worden !!!
Ik was bij het laatste werkcollege aanwezig. Jij deed een oproep voor ideeen voor een nieuwe formule, werkwijze.
In het werkcollege was de vorm: vragen door jou en antwoorden door Peter Blom. Daarna vragen vanuit de zaal, soms met een ondertoon van kritiek/ongeloof.
Zowel jouw vragen als (een deel van ) die van het publiek waren voor mij inetressant. de antwoorden van Blom vond ik inspirerend.
Andere vorm: meestal als ik naar mensen luister met een overtuiging raak ik enthouiast maar ben ook kritisch; in de zin van “waar zit de denkfout?”, “wat zien we over het hoofd?”.
Die laatste rol mis ik in de huidige opzet. Deze rol zou vervuld kunnen worden door bijvoorbeeld een persoon, die andere opvattingen heeft en ook ter zake kundig is. in het geval van Blom bijvoorbeeld Nick Jue, CEO van ING Nederland.
De dialectiek, het debat zal aan spanning winnen en geeft wellicht meer aanknopingspunten voor verdere analyse. Voorwaarde is wel dat beide sprekers open zijn en niet blijven hangen in beleefdheden. Een tweede voorwaarde is dat de discussie goed begeleid wordt en verschillen van inzicht expliciet gemaakt worden.
Als ik niet duidelijk ben hoor ik dat graag van je.
met vriendelijke groeten,
Paul Roos
“Waar universele liefde ophoudt, begint politiek.” Lao Tse. “Macht corrumpeert.” Vaak bedenken de machthebbers wetten en gedragsregels waar ze zichzelf niet aanhouden, puur om het volk eronder te houden. Een (onbewust) verdedigingsmechanisme van het ego is projectie volgens Freud. Het gevolg is dat wat gepredikt wordt niet zelf wordt gepraktiseerd.
Geen macht over je omgeving (politiek), maar macht over jezelf (mystiek). Naar mate de mensheid verder evolueert, met vallen en opstaan, zullen wetten overbodig worden, vanwege het luisteren naar het hart.
Beste Paul, al die wetten die wij – doorgaans anderen – willen toeschrijven… hmmm! Hartelijke groet van Cees.
Mag ik citeren uit mijn Louis Le Roy (ja, de architect van de Ecokathedraal) lezing van 31.10 jongstleden? De complete lezing ‘Fundamentele Constructen’ vind je o.a. via http://www.stichtingtijd.nl of in de weblog van http://www.ceeshoogendijk.nl.
“… Vorige week werd ik getroffen door het beeld van een knotsgrote zandbak, namelijk de Libische woestijn, vol met restanten van een onzalige, maar in de basis constructieve oorlog, waarna Khadaffi letterlijk in het zand moest bijten.
Ik laat de betreffende onmenselijke beelden voor wat ze zijn en blijk in te zoomen op een episode van Pauw en Witteman, waar de dood van de dictator voer is voor een ronde tafel analyse.
Ik hoor advocaat Hans Knoops, meester in internationaal recht, zich afvragen hoe dit recht in het Libië-na-Khadaffi optimaal tot zijn recht kan komen. En ik vraag mij af waarom Knoops zich niet afvraagt waarom dat internationale recht, dat 40 jaar lang – toen het node gewenst werd – weinig tot geen dienst heeft kunnen doen, en waarom datzelfde recht nu opeens wel zou moeten gaan vigeren. Wetgeving is altijd een gevolg geweest van menselijke verhoudingen, nooit een oorzaak, toch?
Ik hoor Christ Klep, docent militaire geschiedenis, het probleem formuleren van machtsherstel: dat het volk jaren nodig zal hebben om vertrouwen in de nieuwe macht te krijgen, en hoe – mede daartoe? – een nieuw leger geformeerd zou kunnen – of zelfs moeten – worden.
Ik hoor het Christelijk kamerlid Joël Voordewind zich zorgen maken over de mogelijkheid dat het nieuwe bewind wel eens gedomineerd zou kunnen worden door het islamitisch geloof.
En ik hoor journalist Arnold Karskens zeggen dat hij ‘het niet ziet gebeuren’, waarbij hij doelt op de vreedzame ontwikkeling van het nieuwe Libië. Een boeiende uitspraak voor een journalist, als we de performativiteit erbij betrekken. Je zou kunnen stellen dat Karskens de journalistieke waarheid verkondigt als hij het – op het moment dat hij nog in Libië vertoefde, en op de plek waar hij toen was, en misschien wel mede dankzij zijn aanwezigheid aldaar – ‘het niet zag gebeuren’. Dat is welbeschouwd niet meer dan een momentane constatering.
Probleem is, dat als je het uitspreekt in een journalistiek programma, of zelfs opschrijft in de krant, dat zo’n uitspraak meer wordt dan een fenomenologische momentopname, maar een hoogst suggestief, misschien zelfs iets van een wilskarakter krijgt.
Daags erna kopt het NRC Handelsblad met “Khadaffi is dood; de machtstrijd kan beginnen”. Is dat journalistiek? Of is dat op zich al een vorm van volksmennerij? Knoop, Klep, Voordewind en Karskens; vier serieuze mannen met al even ernstige uitspraken. En ook Pauw en Witteman zitten er stemmig bij.
Hoe anders klinkt in het gezelschap de Libische Sohaila Amer, die met een hoopvolle glimlach uitspreekt dat ‘we nu eindelijk eens van ‘scratch’ kunnen gaan bouwen, en dat zij zowel mogelijkheden wenst als ziet om een nieuwe Libische samenleving te bouwen die al het slechte van de voorgaande jaren achter zich laat. Een samenleving ontwikkeld door en voor de Libiërs. Het kan! Nu is het moment! De vier mannen schudden meewarig hun hoofden over zoveel naïviteit. Nee, dat kan niet goed gaan. Nee, voor daar een democratie tot stand gebracht is. Nou, nou, nou. En ik ben onthutst over zoveel “oud denken”. …”
Ook uit dit stuk blijkt weer dat wetten, die in het algemeen bedoeld zijn om de omgang en handelingen tussen mensen onderling helder te maken, verwoorden zijn tot een soort regelgeving die louter technisch is. Dat is bijna onontkoombaar in een individualistische en op het ego gerichte maatschappij.
Wetten zouden tot stand moeten komen in een dialoog tussen hart en verstand, zouden universeel toepasbaar moeten zijn op iedere “wereldburger”.
Alleen als wetten en leefregels rechtvaardig zijn en op eenheid gericht, kan vertrouwen en gelijkwaardigheid ontstaan tussen mensen. En vertrouwen is in de menselijke wereld van even groot belang als magnetische dat is voor de materiële wereld.
Met vriendelijke groet,
Ben
De inhoud van deze nieuwsbrief heb ik verzonden naar mevr. Kathleen Ferrier van het CDA.
Er is in de politiek ( en daar buiten) veel twijfel over hoe te denken en hoe te handelen.
Deze heldere nieuwsbrief is het meer dan waard om onder de aandacht te worden gebracht in de politiek van dit moment.
Dank u wel voor uw nooit aflatende, heldere inzichten,
met hartelijke groeten,
Ans Nijland
Beste Paul,
bij het lezen van het woord VREEMDELING komt mij altijd een Sinterklaasliedje boven …..” ‘t is een vreemdeling zeker, die verdwaald is zeker, ik zou hem eens vragen naar zijn naam …….”
Dank dat je MAURO zijn naam weer meeneemt in je verhaal. Zodat we hem niet vergeten!
Beste Paul,
Jij hebt hier haarfijn verwoord wat mij tijdens de affaire Mouro constant gestoord heeft. Wat mij het meest pijnlijk getroffen heeft is: als iedereen van het onrecht van de regels en de wetgeving doordrongen en overtuigd is, dan moet er toch met die regels / wetgeving iets fout zijn. Maar waarom zegt dat niemand en waarom doet niemand hier iets aan !!!
De politiek zegt niets (ook niet de oppositie), en ook de pers blijft halverwege steken.
Van deze onmenselijke onduidelijkheden spint de PVV met name haarfijne garen, en weldenkende en welbespraakte mensen als minister Leers hebben blijkbaar niet de moed, om de wet en de regels aan de kaak te stellen cq te wijzigen. Dit is blijkbaar een “bijproduct” van het gedoogbeleid van onze huidige regering.
Het “menselijke” CDA heeft het probleem dagenlang heen-en weer gelgd, zonder ook maar een deuk in een pakje boter te kunnen slaan. Het heeft werkelijk (in mijn beleving althans) niets opgeleverd in de richting van verandering van wet- en regegelgeving.
Twee vragen:
1. Waar zijn wij mee bezig in Nederland ?
2. Hoe kunnen we jou column bij de “wijze” heren van onze regering op het bureau krijgen ?
Misschien gaan hun ogen alsnog open.
Het is niet nieuw wat u schrijft maar u zet het wel weer even allemaal in het goede perspectief. Dank daarvoor!
Beste Paul,
Een treffend verhaal dat niet vaak genoeg gelezen kan worden. En frustrerend om te ontdekken dat de zaak van Mauro na een week (of twee) al geen nieuwsonderwerp meer is.
Het zou fijn zijn als deze nieuwsbrief ook in Den Haag wordt gelezen!
Het vreemde is dat er weinig politici, beleidsmakers en rechters zullen zijn die het níet met u eens zullen zijn, meneer De blot. Ieder mens met een goed werkend boerenverstand weet dat de wet er is om de mens te dienen, zij dus ook. Het is veeleer het systeem (wat dat dan ook precies inhoudt, dat weet niemand meer precies) dat onmenselijkheid in de hand werkt en zelfs van deelnemers verlangt als zij succesvol willen zijn.
Op naar een menselijk systeem, dus! Een systeem dat een weerspiegeling is van het voortschrijdend inzicht dat de afgelopen eeuwen niet stil is blijven staan.
Het is inderdaad beangstigend om te zien hoe ‘onmenselijk’ onze beleidsmakers en volksvertegenwoordigers worden. De hierboven beschreven visie deel ik dan ook van harte. Ik hoop ook dat het een belangrijke peiler gaat worden onder de beslissingen die wij gaan nemen over wie wel en geen functionele volksvertegenwoordig(st)er is. Zij hebben namelijk geen macht. Zij krijgen van ons gezag verleend. Misschien tijd om eens ernstig te overwegen her en der ons gezag terug te nemen en te verlenen aan hen die wel vanuit (mede-)menselijkheid willen leven.
Nog een korte aanvulling. In de huidige ontwikkelingen zie ik steeds meer parallellen met die van rond de Tweede Wereldoorlog. Het enige dat ik wil aangeven is dat we daarvan kunnen leren om de geschiedenis zich niet te laten herhalen in sommige opzichten.
Beste Paul,
Je hebt zo ontzettend gelijk!
De menselijke maat lijkt ten onder te gaan aan de krampachtige handhaving van regels. We leven met z’n allen in een klucht en houden een schijnwereld in stand waar mensen uiteindelijk aan het spel ten onder gaan.
Laten we met ons allen de spelregels weer menselijk maken en gevoel en waarden herstellen.
Geachte professor de Blot,
Het is volgens mij nog steeds ‘not done’ om paralellen te trekken met WOII, maar persoonlijk zie ik er steeds meer. Dat politici zich verschuilen achter de wet doet mij heel sterk denken aan het ‘Befehl ist befehl’ waar veel Duitse soldaten zich destijds op beriepen. Overigens werd dat destijds geen goed argument gevonden om mensen niet te veroordelen. Op dezelfde manier vind ik het ook niet terecht dat mensen zich nu achter de wet kunnen verschuilen en wel precies om de redenen die u in uw artikel aangeeft. Wat dat aangaat heb ik nog een opmerking bij onze democratie. Een meerderheid hoeft niet per definitie gelijk te hebben. Daarom moeten we ten allen tijde naar ons eigen hart en verstand blijven luisteren. We hebben onze vrije wil niet voor niets gekregen bij de schepping.