Peter Blom, de directievoorzitter van Triodos Bank begint zijn boek over het nieuwe bankieren met het sprookje van Hans Andersen over de nieuwe kleren van de keizer. In zijn grote ijdelheid nodigde een keizer de beste kleermakers uit voor het maken van een vorstelijk gewaad. Twee kleermakers boden aan om een gewaad te maken, zo schitterend dat alleen intelligente mensen het konden waarnemen. Na weken werk kon de keizer zijn gewaad passen, maar hij zag niets. Om niet voor dom te worden gehouden, zei hij toch dat hij het prachtig vond. De dag waarop iedereen het vorstelijke gewaad van de keizer kon komen bewonderen, werd in het hele land bekend gemaakt en een grote menigte kwam nieuwsgierig die dag om de pracht te aanschouwen. Tot hun verbazing zagen ze de keizer naakt. Om niet voor dom gehouden te worden zei iedereen dat ze het prachtig vonden. Totdat een kleine jongen riep: papa, de keizer is helemaal naakt. Daarna begonnen anderen het ook te roepen en uiteindelijk gaven allen toe dat de keizer er naakt stond.
Peter Blom toont in zijn boek dat met de kredietcrisis in 2007 en 2008 hetzelfde gebeurde als met de virtuele kleren van de keizer. De bankiers waren jaren achtereen meegegaan met de ondoorzichtige financiële producten, waarvan de waarde net zo virtueel was als de nieuwe kleren van de keizer. Niemand gaf toe de naaktheid er van te zien. Het geldt niet alleen voor de financiële wereld. Heel de politiek werkt met een even virtueel beleid waarmee ze hun naaktheid tonen. Er is ijdelheid zoals bij de keizer.
Nederland is een democratie, dat is een regering van het volk voor het welzijn en de belangen van het volk. In feite is het beleid verworden tot een machtsstrijd van partijbelangen waarbij het geld het belangrijkste kledingstuk is. Voor een democratisch beleid is menselijk welzijn en de mens als kernwaarde van belang en niet het geld. Maar in de huidige politiek is deze menselijke kernwaarde ingewisseld voor materiele uiterlijke waarden en zekerheden. De democratie is verworden tot een pecuniacratie met een politiek beleid over geld. Vakkundigheid in menselijkheid komt hierdoor weinig tot zijn recht.
Het politieke beleid blijkt in belangrijke zaken duidelijk te hebben gefaald. De verslagen van de Rekenkamer spreken duidelijke taal over de tekorten in hun kerntaken zoals in veiligheid en rechtszaken. Om de geldverslindende bureaucratische taken en financiële verantwoording veilig te stellen, blijft er weinig tijd en geld over voor de wezenlijke democratische kerntaken. Met name voor die van onderwijs, zorg en veiligheid. Duurzaamheid krijgt wel aandacht maar door de eenzijdige nadruk op het geld blijken de duurzame inkopen zelf vaak duurder uit te vallen. Authentieke duurzaamheid wordt gedragen door het behoud van het leven, door aandacht aan de mensen.
Het zijn vooral de jonge mensen die onze toekomst bepalen. Enkele gemeenten zien het belang in van de zorg voor de jeugd, maar andere geven geen prioriteit aan de jeugd. De zorg voor kinderen, de opvoeding van de jeugd en het onderwijs ondergaan enorme bezuinigingen. Juist de jonge mensen verdienen meer aandacht vragen, want zij bepalen de toekomst en garanderen duurzaamheid. Het beleid over kinderen van asielzoekers krijgt terecht zware kritiek, omdat in dit beleid geen rekening wordt gehouden met de rechten van het kind. Het kind zou in een gezonde democratie de hoogste prioriteit moeten krijgen, omdat kinderen de belangrijkste bron zijn van duurzaamheid. Een goed gevormde jeugd is de belangrijkste investering voor de toekomst, ook juist op financieel gebied. In tegenstelling tot het opleiden van de jeugd naar nog meer geldgerichte pecuniaatjes, vormt aandacht voor het welzijn van de jeugd de belangrijkste component van een democratisch beleid dat gericht is op het menselijk welzijn en een vitale democratie.
In memoriam
Beste Paul,
Dank voor deze blog. Laten we echter niet vergeten, dat het niet alleen de jonge generaties zijn die er toe doen, maar alle generaties. Het is overdracht van kennis, ervaring en inzichten, die tezamen tot verbetering kunnen leiden.
De mens is ijdel en lijkt soms gedreven door afgunst, hebzucht en angst. Dit wordt overigens dan wel mede ingegeven of gecultiveerd door zowel de politiek als de commercie, die maar al te goed begrijpen dat er met deze ingredienten (veel) geld en macht te verdienen / verwerven valt.
Als we dit denken ooit willen omschakelen, zullen we naar andere systemen toemoeten, die wereldwijd geaccepteerd dienen te worden. Dat betekent o.a. open systemen, een hoge mate van transparatie, integriteit, verantwoordelijkheid (individueel en als groep) en het focusen op duurzaam waardedenken.
Zowaar een uitdaging!
Met vriendelijke groet,
Marcel
Bedankt voor deze wijze blog.
We bevinden ons in een uiterst tumultueuze tijd waarin de beleidsmakers vaak voorbij gaan aan de ware oplossing. Dat komt omdat men niet heeft geleerd te denken in termen van duurzame en menselijke oplossingen, maar in termen van financiele belangen.
Gelukkig begint het tot steeds meer mensen door te dringen dat we het op een andere manier kunnen aanpakken. Een andere manier die beter blijkt te werken, minder moeite kost en alle betrokkenen meer oplevert op allerlei niveau’s van ons totale wezen.
De financiele factor mag daarbij de dominante rol opgeven en plaats maken voor een vertrouwen dat er voldoende is voor iedereen. Want zoals Gandhi reeds met ons deelde: ‘Er is genoeg voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht.’
Beste professor Paul
Wat een trefzekere column — In de partij Mens en Spirit zijn we exact met deze dingen bezig ; Voorbij get pecuniatische denken !…
Bij de aandacht en zorg voor de jeugd – de spes patriae : drager (s) van de mogelijkheid van duurzame ontwikkeling , denk ik ook aan de Muzische , en intellectuele vorming van kinderen ; niet alleen rekenen , taal en sport… maar ook het bespelen van een instrument , beeldende vorming samen , meerstemmig zingen e.d.!
Wat vindt u daarvan ?
Alle goeds !
Beste Paul,
Iedereen haalt iets uit je column wat hem of haar aanspreekt.
Voor mij is dat het zinnetje: “Vakkundigheid in menselijkheid”.
Wat een treffende woorden. Wellicht de nieuwe payoff van Talent & Result, want dat is exact wat we in ons huis nastreven. Goed om te benadrukken dat deze missie juist door de politiek gedragen zou moeten worden. What else?
Dank en groet,
Joost Spijker, directeur Talent & Result
Beste Paul,
Ik vind het altijd heerlijk om de column te lezen. Deze is daarop geen uitzondering.
Wat ik wel frapant vind is de aanname, dat we in een democratie leven en de daarop volgende vaststellingen van zaken in onze samenleving, die niet in een democratie thuishoren.
Met name de aanname, dat de overheid in dienst of ten dienste van het volk zou zijn, is een grote misvatting op basis van hun handel en wandel.
Omstreeks 1986 is een aanpassing van de grondwet aangenomen, die – mits op een wat doordringende manier gelezen – in feite het einde betekend van de democratie.
Dat neemt niet weg, dat wij nog steeds leven in het land van melk en honing en dat we het met z’n allen toch wel heel goed hebben. Zo goed zelf, dat wij ons allerhande technieken en materialen kunnen veroorloven om ons leven aangenamer te maken.
Deze zouden we zelf kunnen maken tegen reeele lonen, maar in onze zucht naar meer laten wij die in een ver-weg-land door kinderen voor 50 cnt per dag maken. Wij zijn het zelf die deze keuze maken om die goederen aan te schaffen en te consumeren.
Het sprookje geeft alles mooi weer; en misschien zijn wij zelf wel de keizer en als dat zo is, dan bent U het kind om ons de schellen van de ogen weg te nemen.
Dank voor uw mooie column!
Beste Paul,
Dank voor deze mooie blog en het altijd goede verhaal van Andersen.
Toen ik vanochtend door de Creuze (Limousin) reed, ontdekte ik (ook) iets: méér Creuze dan ooit. Want het vroege voorjaar heeft nog kale bomen die veel meer zicht geven op het landschap. Ik zag opeens veel beter hoe sterk dit hoogland glooit en hoe diep sommige dalen en kloven zijn. En ik zag de metafoor. Nu we in de winter van de economie zijn belandt (de succesverhalen daar gelaten, maar ik kom er nog op terug), hebben we de kans om het landschap beter onder ogen te krijgen. De zwakken zijn doodgegaan, de aanplant is kaal en laat in sommige gevallen zijn overbodigheid zien, weg zijn de franjes (denk aan overbodige financiële producten). Het lege landschap laat mogelijkheden zien, we zouden overzichtelijker kunnen herinrichten. Samen dan, in goed overleg.
Hoe het anders ingericht zou kunnen worden, werd mij in de schoot geworpen door collega Kees Schreuders die het programma ‘Tegenlicht’ heeft gezien en het licht heeft gezien en onder woorden gebracht. In Nederland zpu het bedrijfsleven wellicht morrend tegen een dergelijke aanpak aan kijken. Geen bonussen, en inlkeveren in slechte tijden. Maar het kan, tot tevredenheid van alle betrokkenen, zoals bij Mondragón. Zie hier: http://linkd.in/xYffNo.
Hartelijke groet,
Peter Fruhmann
IJdelheid; hebben we er niet allemaal van te lijden?
Het lijkt me verstandig om toch ook hand in eigen boezem te steken,
en ‘to be the change we want to see in this world’, zoals Gandhi ooit aanraadde.
Ik wordt vrolijk van de meneer die vrolijk wordt omdat hem de gelegenheid geboden wordt iets te doen. (Bob Horváth)
Dat we maar oog krijgen voor de gelegenheden die wij in de schoot geworpen krijgen
en dat we met hart en ziel en aanstekelijke zin die gelegenheden te baat nemen!
Meneer de Blot, dankuwel.
Marjan Booy
Beste Paul de Blot,
Weer een helder en duidelijk verhaal voor mensen die het willen zien en door hebben hoe het anders kan en moet (helaas). Maar we zijn nog met te weinig in aantal of zijn wij de zwijgende meerderheid?
Spriritueel gezien is een van de volgende fases (dimensies?) waar we naar toe gaan de fase van verdraagzaamheid en sociaal zijn met elkaar. Arm, rijk, oud, jong, gehandicapt, emigrant,immigrant, ziek allemal moet we het samen aan kunnen.
Daarbij is zorg voor onze jeugd en voor onze ouderen erg belangrijk.
Ik hoop van harte dat wij of onze erfgenamen dit op korte termijn nog gaan meemaken.
Bedankt weer voor de mooie woorden. Hier krijg ik een zeer warm gevoel van.
Guido Nafzger
Heerlijk om te lezen, zo waar. Paul for President!
Beste Paul,
Een duidelijk verhaal,er kan alleen maar verandering in komen door bewustwording van de totale goegemeente, zo niet dan ziet het er slecht voor ons uit.
Hoe heeft het ooit zover kunnen komen.
Een warme groet,
Gretha.
Geachte professor de Blot,
Dank weer voor deze belangrijke bijdrage. Zelf denk ik dat wanneer we onze jeugd nog een echte toekomst willen geven we wel heel erg moeten opschieten. Het glas is niet meer half vol of half leeg. Het water staat ons aan de lippen.
Vriendelijke groet,
Herman de Roos
Beste Paul,
Ik ben het helemaal eens met je laatste column. Het doet mij veel pijn om deze feiten nog eens op een rijtje te zien.
De politiek, en alle maatschappelijke uitwassen hiervan, gaan louter over geld en andere lagere emoties (afgunst, vreemdelingenangst/-haat, hebzucht, etc, etc, etc). Aandacht voor menselijke waarden is vaak ver te zoeken. Het is af en toe moeilijk om het hoofd niet te laten hangen…
Gelukkig merk je ook met enige regelmaat dat er toch nog heel veel mensen zijn die wel juist die aandacht hebben voor de menselijke waarden. Hopelijk is dit zelfs een groeiende groep…
Gisteren werd ik bijvoorbeeld benaderd voor een initiatief om op basis van vrijwilligheid als coach/mentor te gaan fungeren voor gemotiveerde en getalenteerde middelbare scholieren, die in hun eigen sociale omgeving wat minder gestimuleerd worden vanwege allerlei redenen, zoals opgroeien in achterstandswijk, ongeschoolde ouders, etc. Hier werd ik dan weer wel echt vrolijk van!
Ik hoop vurig dat dit soort initiatieven als een olievlek zullen werken, om uiteindelijk weer deel van een maatschappij te kunnen worden waar mensen zich weer fijn in kunnen voelen en trots op kunnen zijn. Er is nog heel veel werk te doen!
Ik wens je een fijne en zinvolle (in de breedtse zin des woords!) dag toe!
Bete Paul,
Een mooi verhaal, en vooral een waar verhaal. Geld is naast al het goede ook vooral een alibi. Een alibi voor verlangen gezien te worden en erkenning te krijgen. Erkenning die nodig is om het onvervulde verlangen alsnog vervuld te krijgen.
De financiële wereld is daar een rauw voorbeeld van. Hebzucht en meedogenloos gedrag leidt tot grotere rijkdom van enkelen. Er worden grenzen overschreden in het bejegenen van de ander, waarbij schade berokkend wordt aan wat van die ander is.
Ik vind het prachtig zoals je telkens weer met mooie metaforen en citaten deze beweging kritisch tegen het licht houdt en ik ben dankbaar dat je dit met ons deelt.
Warme groet, Eric de Waard
Dank u wel voor deze column, ik heb met tranen in mijn ogen gelezen. Het belang om de juiste zorg en aandacht aan onze kinderen te geven omdat zij de toekomst vormen, kan niet genoeg benadrukt worden.mieke