De crisis slaat hard toe en de bezuinigingen blijven een onheilspellende bedreiging voor menig huishouden. Velen voelen zich arm en radeloos. Hoe is dit mogelijk want Nederland is toch een rijk land vergeleken met veel arme landen?
Ik zag in India hoe mensen in de arme dorpen vaak niet weten wat ze morgen kunnen eten. Toch voelen de mensen zich rijk. De vrouwen zien er netjes gekleed uit in hun veelkleurige sari en de mensen zijn dankbaar voor de zegeningen van het leven. Waaruit putten deze mensen hun levensoptimisme en waaruit bestaat hun rijkdom?
Deze mensen ervaren geen gesloten IK, maar beleven hun leven als een WIJ: zij staan open voor andere mensen, voelen zich met elkaar verbonden en voor elkaar verantwoordelijk. Hun economie is een relatie-economie die bestaat uit ruilhandel van goederen en diensten. Geld is hierbij niet meer dan een middel om waarde te bepalen. Hun verzekering is ijzersterk: dat is de zekerheid dat je op elkaar kan vertrouwen. Als je in nood zit, is er altijd wel iemand die je helpt. Als je geen rijst in huis hebt, als je kind ziek is of als je huis instort, kan je altijd op hulp rekenen. Maar omgekeerd sta je ook altijd klaar om naar vermogen een ander bij te staan. Hun economie drijft op een netwerk van relaties en hun belangrijkste tijdsbesteding bestaat vooral uit het opbouwen van dit netwerk van relaties en vriendschap. Deze zekerheid van een sociaal vangnet bepaalt je rijkdom. Je bent nooit alleen, je bent altijd geborgen en je kunt altijd een beroep doen op je vrienden. Je voelt je thuis in het leven. De mensen hebben niets maar ze zijn rijk.
In het Westen was het vroeger ook zo maar met de komst van materiele rijkdom en de geldeconomie is het IK-besef versterkt en het relatienetwerk uiteen gevallen. De uitwisseling van goederen en diensten is een economische transactie geworden die in geld wordt uitgedrukt: ‘time is money’. Tijdverlies is geldverlies en verarming. Daardoor hebben de mensen hier wel rijkdom maar ze zijn arm. Het protest wordt steeds sterker dat alles geld kost, dat alles duurder wordt, terwijl we steeds minder verdienen. De mensen voelen zich arm en raken in stress. Dat geeft een gevoel van armoede.
Ik spreek vaak met daklozen, die door een noodlottige gebeurtenis in armoede zijn vervallen en letterlijk dakloos werden. Iemand van hen bood me een kopje warme koffie aan en ik vroeg hem: “waarom doe je dat.”? “Omdat ik van je hou. Ik heb het gekregen en ik ben er dankbaar voor. Daarom geef ik het aan jou”. Dat is de rijkdom van de relatie die elkaar rijk maakt.
Deze saamhorigheid treffen we ook in Nederland nog vaak aan in kleine dorpen of bepaalde buurten. De eigen omgeving is vaak bereid om hulpeloze asielzoekers Nederlands te leren en hun te helpen. Dat is beter dan de dure inburgeringscursus. Economisch gaat het slecht, de onweerswolken van de crisis blijven bedreigend, maar onze maatschappij kan rijk zijn als we open staan voor relaties.
Dank voor de mooie overweging in dit artikel.
Persoonlijk BEN ik niet rijk, maar ik VOEL me wel rijk met een uitgebreide familie om me heen. Dat gevoel van geborgenheid is met geen geld te betalen of te vertalen. Daarnaast voel ik me rijk met fijne vrienden, goed werk, leuke hobbies, gezondheid, keuzemogelijkheden en ….. de zon die vandaag zomaar binnen schijnt.
Beste Paul,
Ik woon in Nederland en ik voel me rijk.
Dat begint in mijn eigen gezin, een onbetaalde rijkdom.
De rijkdom zit bij de familieleden, vrienden en zelfs kennissen. Met respect, waardering en zorg voor mekaar, gaan we met elkaar om.
Het maakt je sterk als mens. Het geeft je kracht om deze ‘olievlek’ te verspreiden.
In de gemeenschap, in je werkomgeving.
Begin, geniet ervan, blijf erin geloven en de cirkel om je heen wordt alsmaar groter.
Groet Petra
Volkomen eens! Eén euro geschonken maakt twee mensen rijk!
Dank voor dit mooie verhaal!
Beste Paul, dankjewel voor je wijze woorden. je hebt helemaal gelijk en ik denk dat wij gelukkig die kant weer meer opgaan, mede dankzij deze crisis. Hier in Friesland in onze dorpen is men er ook nog voor elkaar. en dat leeft heel plezierig. als wij in de winter ingesneeuwd zijn, bellen de boeren ons op, zullen we jullie even komen bevrijden ?
Wat leuk om te lezen dat je zoveel reacties oproept. het is echt 2012…de tijd voor verandering.
met elkaar gaat het lukken ! hartelijke groeten Kootje Koppe
Beste Paul, wat een prachtig verhaal en wat een mooie analyse. En hoe waar! Toch heb ik het idee dat we het hoogtepunt van het Ik-tijdperk achter de rug hebben. Dat we aan het begin staan van het Wij-tijdperk. Omdat steeds meer mensen beseffen dat de problemen te groot zijn om daar als individu tegen te strijden. Dat we ons moeten verbinden. Samen de problemen aanpakken. Dat is de goede kant van deze crises. Van alles wat ons op dit moment overkomt.
Nogmaals dankjewel!
Paul
Bijzonder is te voelen dat als ik dit artikel lees mijn hart open gaat(zwevend?) het is alsof een aantal engelen en grote meesters hun duim opsteken, super.
Het geeft weer moed om vanuit een diepe waarde om te gaan met de mensen om mij heen.
het geeft mij weer het vertrouwen dat ik goed ben zoals ik was en ben en niet hoef te doen wat anderen willen.
Paul Speijcken
Beste Paul,
Ik ben recent nog weer in India geweest, maar herken je idealistische beeld van de Indiase samenleving maar zeer gedeeltelijk. Ghandi heeft ooit eens gezegd: Poverty is the worst form of violence, en dat heeft hij niet voor niets gezegd.
De mooie normen en waarden, die eigenbelang en winstmaximalisatie loslaten, zijn nastrevenswaardig, maar horen wel bij het hoogste niveau van de Maslov pyramide. Laat onverlet dat ik het voor de europese samenleving noodzakelijk vind dat we naar verhoging van de toegevoegde waarde en naar versterking van relaties gaan, willen we niet als samenleving terugvallen.
Hallo Paul,
Gelukkig hebben we in Nederland het MKB wat nog voor een groot deel op deze waarden koerst. Misschien wat afgezwakt en minder uitgesproken. Maar handel is gunnen en vanuit een langdurige, goede relatie komt altijd weer werk voort. Op het moment dat een bedrijf alleen voor zichzelf kiest (o.a. winstmaximalisatie) en de concurrentie/strijd aangaat, maakt het de keus zich naar de “andere” wereld te bewegen. Gelukkig zijn er nog veel ondernemers die op hun eigen waarden koersen i.p.v. die door de media en het grootbedrijf gepredikt worden.
Beste Paul en ook andere zielsverwanten,
Een schitterend artikel dat meer dan genoeg los maakt in de mens als individu, ook gezien de reacties hierboven. Mensen in India hebben in materiële zin al niets te verliezen, armer dan dat je bent kun je niet worden en daarin delen ze. Gedeelde smart is halve smart en uiteindelijk handelen ze dus SMART(slim) door te delen.
Wij in het westen kenden…zoals je al aangaf… in vroegere tijden ook armoede, maar hebben in de tussentijd weer welvaart leren kennen, waardoor we de werkelijke waarde, dus ook gevoelswaarde voor jezelf in de vorm van eigen waarde zijn verloren. Qua bewustzijn is het voornamelijk het bewustzijn van waarnemen, maar bewustzijn is niet alleen waarnemen, maar er ook naar handelen. We hebben dus eigenlijk ook niets te verliezen, maar houden uit angst en onmacht die zich allom over de wereld door de mensheid heenslaat bijna volledig verstijfd en uiten ons niet meer zoals eigenlijk nodig zou zijn voor enige vorm van medemensenlijkheid. Dit doet zich op alle lagen voor, geen uitzondering daargelaten.
Die angst en onmacht blijft bestaan als mensen niet zelf na blijven denken en alles maar voor waar aannemen, niets meer zelf onderzoeken, wetenschap boven gevoel stellen. Als ik bepaalde eigenschappen niet heb eigengemaakt/mee heb leren omgaan, dan kom ik in een angst/onmacht terrecht en dat slaat vanuit mij naar de mensen om ons heen. Dat werkt dus door op de netwerken waar de mensen om ons heen zitten etc. Stel nu dat ik heb leren omgaan met angst en onmacht, zodat het mij verder niet meer raakt en ik kom in aanraking met onmachtige en angstige mensen, dan kan het via mij ook niet verder. Ik zal meer rust uitstralen en dat overdragen wat nodig is op dat moment.
Nu even over het niets te verliezen hebben…. We hebben wel degelijk iets te verliezen en dat is onze eigen waardigheid, daaraan zit uiteindelijk ook je eigen waarde, maar ook het leven in alle aspecten en perspectief op waarde te schatten. De enige vorm om dat te bereiken is door het als individu te ervaren, eigen te maken en evolutionair gezien vanuit een geestelijk vlak het fysieke/materiële te overstijgen. Crisis is daar een mooi gegeven in…..het zal dan pas werkelijke verrijking brengen door de ervaring. Willen we meer in harmonie leven, zullen we door de disharmonie heen moeten gaan, in plaats van er omheen.
Willen we dit allemaal graag anders? Das inderdaad een nobel streven, dus verbeter de wereld en begin bij onszelf. Doordat we het uitdragen, dragen we ook vaardigheden en gedachtegoed, maar ook liefde en kracht uit.
Met liefdevolle groet,
Wim
Praatjes vullen geen gaatjes & geen woorden maar daden:
http://www.letscontact.nl/
Versterk het sociale netwerk en help elkaar.
Prachtig column, helemaal waar. We zullen anders met elkaar om moeten gaan. Mensen zoals u zouden we graag hebben in de politiek. Succes met het schrijven van uw blogs, dat er maar steeds meer mensen mogen inzien dat het roer om moet. Warme groet Irma
Beste Paul,
Erg mooi geschreven! Zelf vind ik het ook belangrijk om te kijken wat er allemaal achter vele muren verscholen gaat. Met andere woorden terug naar de basis. Ik ervaar dat de maatschappij soms totaal uit het oog verliest waar het uiteindelijk allemaal om draait. Het bekende: relativeren.
Voor mij staan vertrouwen, verbinding en verder kijken dan wat je aan de buitenkant ziet, erg hoog aangeschreven. Dit geldt zowel in mijn werk als trainer en coach en ook in mijn prive leven. Ik ervaar dat ik vanuit deze gedachtegang zoveel meer kan bereiken op zakelijk gebied en in mijn sociale leven. In deze tijd ervaar ik nog argwaan en achterdocht en is er nog sprake van een angst cultuur, wat leidt tot beperkingen. Terwijl er ook nog oneindig veel mogelijkheden zijn, zo lang je maar open blijft staan.
warme groet,
Sharda Bakridi
Beste Paul, allen,
Dank je voor je column. Fijn dat je weer een appèl doet op medemenselijkheid. ‘Tuurlijk, er is ook ellende en rottigheid in de wereld. Juist daarom kunnen we een verschil maken door in ons eigen leven en in eigen kring te streven naar saamhorigheid en verbinding. Het is en/en.
Hartegroet,
Vonny
Wat leuk!, ik heb het net nog aan den lijve ondervonden en mijn buurvrouw zei bijna letterlijk hetzelfde: Ik help je, natuurlijk help ik je …en ik ga er van uit dat je mij helpt als ik het nodig heb.
Hier op het Finse platteland werkt het zo en ik voel het als een verademing.
Twee dagen geleden letterlijk vast komen te staan: ischias; ik kon geen stap meer zetten. Dan sta je daar tegen de regenpijp van je huis en je kunt niet eens binnen komen.
Gelukkig een telefoon op zak. 10 minuten later komt mijn buurvrouw van een kilometer verderop. Ze haalt een stoel, een deken. Ze belt de ambulance, ze sluit m’n huis af, zet de computer uit.
De andere buurvrouw haalt me twee dagen later op uit het ziekenhuis. We doen nog even boodschappen: dan zit ik niet zonder. Tijdens die twee dagen heeft ze geld op m’n telefoon gezet: het is toch onmogelijk als ik niet zou kunnen bellen.
We bemoeien ons niet overdreven met elkaar, maar dit is ongeveer een garantie:
als er iets mis is, kunnen we op elkaar rekenen.
Geweldig toch?
Geachte Paul,
Een mooi artikel, dat naar mij is doorgestuurd.
Ik merk dat er tegenwoordig in onze maatschappij zoveel angst wordt gezaaid voor de toekomst. Hoeveel pensioen krijgen we straks nog? Kunnen we straks nog wel rondkomen? Hoeveel langer moeten we doorwerken? enz enz.
Die angst werkt soms verlammend, mensen blijven “op hun geld zitten”.
Ik werk in de zorg, met dementerende ouderen en ik zie wat bezuinigingen aanrichten.
Ook zie ik hoe belangrijk een goede sfeer is, een vriendelijk woord, een schouderklopje, een compliment, iemand even persoonlijke aandacht geven, iemand ‘s avonds lekker instoppen in bed en vragen of ze zo lekker ligt.
Als je er maar oog voor hebt en het kost NIETS.
vriendelijke groet, Mirjam Aronius.
Beste Paul, merci voor je medemenselijkheid en je inzichten. Het leven kan veel eenvoudiger zijn dan de ingewikkelde zaken die we momenteel meemaken.
Tijd is aandacht hebben voor het leven, voor een luisterend oor. In hedendaagse hektiek en drukdoenerij behoorlijk lastig, vele mensen vinden helaas geen gehoor binnen de automatische systemen. Hopelijk komt er een kentering.
Met hartelijke en warme groet, Marianneke
Daar heb ik niets aan toe te voegen, Paul.
Mijn ganse cursus holistisch denken (Filosofie, systeem- en chaostheorie, communicatie) draait rond dit thema.
Ik wil graag nog even verwijzen naar het werk van Prof. dr. Ulrich Libbrecht die in zijn Comparatieve Filosofie die verschillen tussen Oost en West heel duidelijk uitlijnt. Een aanrader… http://enkelhetweb.110mb.com/libbrecht/index.htm
Een artikel met een boodschap. Veranderingen kunnen ontstaan als wij beginnen bij onszelf. Ik heb de eerste stap gezet.
Met dank
Elles
Beste Paul,
Dank je wel voor jouw column. Ik heb hem met veel interesse gelezen, ook al
vind ik de situatie zoals je die schets in India niet van belang om verbondenheid te creeren waar dit mogelijk is. Mijn stelregel is ‘wie geeft die leeft’!
Liefs,
Margot Kunst
Beste Paul,
Met veel plezier lees ik altijd je collums
ook deze, waarin je vertelt hoe mensen in India met elkaar om gaan en zich met niets
heel rijk voelen.
Dank je wel ook weer voor deze collum
Tijdens de eerste 14 jaren dat ik werkte, wist ik niet hoeveel ik verdiende en dat interesseerde mij ook niet.
Daarna toen ik gescheiden was, moest ik me gaan interesseren voor geldzaken.
Het is geweldig als mensen in volkomen vertrouwen naar elkaar alles kunnen delen.
Reactie op Bas Engelbarts:
Hallo Bas
Ik weet dat het waar is wat je zegt. Ik ben er zelf vaak geweest. En ook zonder er geweest te zijn zullen de meeste mensen die op de column hebben gereageerd meer kennis van deze trieste feiten hebben dan zij in hun reactie opwerpen. De reacties zijn wonderlijk genoeg voor dikke 90% in bevestiging van het positieve dat in Paul´s column wordt belicht. Ook mij is regelmatig voorgehouden, zoals nu ook aan Paul, dat mijn voorstelling van zaken te rooskleurig is. Het was meestal niet mogelijk daar redelijke argumenten tegen in stelling te brengen, anders dan het volgende. Volgens mij is het is nu juist dat optimisme, wat m.i. ook de drijfveer is voor Pauls uitspraken en visie, die de opening van bewustzijn garandeert waardoor een andere werkelijkheid zal kunnen worden gerealiseerd. Het is volgens mij zo, dat mensen als Paul voor ons allemaal die specifieke functie hebben. Het Zien van dingen in hun optimale positieve waarde, zodat ze gesteund door wilskrachtige intenties tot werkelijkheid kunnen worden. Ik zou haast zeggen dat dit de diepere betekenis is van Paul’s boodschap. Het gaat erom in mensen het verlangen naar het goede en mooie op te roepen en aan te wakkeren. Sommigen zijn daarvoor geroepen, zoals Barack Obama, die op collectief niveau het goede dichterbij heeft gehaald, dan nooit tevoren. Dank je wel voor je reactie, het heeft voor mij dit nog weer helderder en concreter gemaakt.
Hartelijke groet, Hendrik.
Hai Paul, je hoeft niet in uiterste grensgevallen te zoeken om dit te ervaren, maar misschien wel om je punt in deze column te maken.
Mijn vakgebied ‘mensen & communicatie’ heeft zwaar te leiden onder gebrek aan belangstelling vanuit organisaties die mega omzetten realiseren.
Na alle bezuinigingen zouden juist banken/accountants/Philips juist nu kunnen investeren in hun mensen. Mensen boven beursnotering stellen.
Daarbij ben ik als vrijwilliger actief omdat ik geloof in kennisdelen en teruggeven. En dat vrijwillig delen doe ik niet omdat ik van iedereen hou die ik ontmoet maar omdat ik geloof in de relationele interacties tussen alles dat wij zijn.
what goes around, comes around,
hoe jij behandelt wilt worden, doe dat ook voor anderen
maak de wereld waarin jij leven wilt, je kunt nu starten.
Ook in Nederland zijn er namelijk velen op armoedige wijze afhankelijk van de goedheid van anderen EN zijn er velen actief voor anderen.!
Mantelzorgers, kinderhelpers, vrijwilligers op buurtcentra, voedselbanken, noem maar op. Gelukkig zijn dat er heel heel veel.
Dat we in Nederland een afglijdende norm hebben om daar steeds meer op te bouwen (en te vertrouwen) in plaats van dit als menselijke fijne extra’s te zien, is te ervaren in de zorg.
Ga eerst naar familie, kijk naar uw portemonnaie en reken dan vervolgens uit of u überhaupt nog aanspraak kunt maken op zorg.
Ik ben nog nooit in India geweest, en waarom zou ik, als er hier nog zoveel is bij te dragen en te leren. Jij en ik zijn hier nog lang niet klaar.
Ik heb vele aardige mensen om mij heen en ondervind heel veel hulp, ook van mensen die ik ‘zomaar’ ontmoet.
Blijf geloven in de mens in jezelf en om je heen. Stimuleer mensen om je heen en wees een onderscheidend voorbeeld naar het beeld dat jij wilt hoe de wereld eruit moet zien.
Wees het verschil! ervaar dat Toeval bestaat. Hoe meer je geeft.. hoe meer jou toe valt.
Hoezo geen eigenbelang.
kus en groet
Anita
Beste Paul en andere lezers,
Ik heb er vertrouwen in dat te midden van de afbraak en de chaos, de curve der menselijke ontwikkelingen ons weer bij elkaar brengt. Het wiel is al opnieuw uitgevonden. Dezelfde vaardigheden van toen, verrijkt met de kennis van nu. Als de nood aan de man is, herinneren wij ons weer wie we zijn en waartoe we instaat zijn. Het nieuwe is er al, in al die geesten van mensen die als poorten zijn naar verbreding van levensvisie, zodat alle oplossingen weer binnen beeld kunnen komen. Het is zo zeker als uw eigen overtuiging en enkel een kwestie van tijd. Dit is wat het leven mij vertelt ..opdat ik niet zal twijfelen *___*
Met hartelijke groet, Hendrik.
Beste Paul,
Normaal reageer ik niet zo op columns, ieder zijn mening. Ik kreeg deze column toegestuurd door n kennis en wil toch even reageren. Ik ben het volledig met je eens, dat door de toenemende mate van individualisering, we er niet beter op worden. Het geeft n bepaalde mate van vrijheid, maar is absoluut n verschraling van sociale structuren, normen en waarden. We moeten eerlijker delen, maar er zijn teveel mensen, die het idee hebben meer te moeten hebben dan de ander.
Maar ik vind jouw verhaal over India, niet helemaal kloppen. Ik ben er veel geweest, ik denk ongeveer 12 keer, met n minimum van 6 weken en max 5 maanden. Ik heb me begeven tussen de allerarmsten en inderdaad raak je ontroerd door hun levenswijze. In het begin! Dat duurt ook even, omdat je de taal niet spreekt. Maar na verloop van de tijd, ga je de sociale structuur beter begrijpen. Het met elkaar delen gebeurt niet uit liefde, maar uit eigenbelang. Je moet wel, anders krijg jij later, als je in nood bent, niets terug. De roddel en achterklap, de sociale controle zijn ongelooflijk. Daarbij zijn er wel degelijk hiërarchische structuren. Er is super veel corruptie, van de mensen en van de politie. Kinderen worden verminkt, om te kunnen bedelen. Of ze worden geprostitueerd, zowel jongens als meisjes. Meer dan 50 procent van de kinderen hebben te maken gehad met incest, verkrachting etc. Wat me bijstaat uit een artikel van Robert Priddy is het 51% van alle kinderen. Er is veel zwaar kinderarbeid, ze worden geslagen etc. Er verdwijnen mensen, worden vermoord en gedumpt in rivieren of verbrand ergens in een kuil. Maar ik laat het hierbij, want kan zoveel opsommen. Je idealistische standpunt is ook de mijne, maar neem niet India als voorbeeld. Het is het meest corrupte land ter wereld. Oh ja, even over de gastvrijheid. Dat is meestal ook eigenbelang en erop afgestemd er uiteindelijk beter van te worden, uitzonderingen daar gelaten. Sommigen hebben nog nooit n blanke gezien. Wat zouden wij doe, als er n vriendelijk marsmannetje voor de deur stond? Die sturen we niet weg, dat is interessant en je weet nooit wat je kunt krijgen. Maar n junk die aanbelt voor n euro voor n broodje, die sturen we bijna allemaal zonder aarzeling weg. Als je meer wilt weten over machtsmisbruik, corruptie, kinderuitbuiting, sexueel vergrijp, verdwijningen, moorden etc. Lees dan een n paar artikelen van Robert Priddy. India is een van de ergste landen ter wereld. Terwijl ik er heen ging voor de spiritualiteit, kwam ik erachter, dat het 1 grote oplichtersbende is, op zoek naar macht en geld en daarvoor worden alle middelen ingezet. En dit gebeurt ook in de armste kringen, alleen het duurt even voor je het ziet en als je de taal n beetje begint te begrijpen. Dan gaat er n beerput open, beyond imagination. Bezoek de website van Dirk van de Wijngssrd, die opkomt voor kleine kinderen, die ontvoert zijn of verkocht door hun ouders, voor n scheet en drie knikkers en vervolgens in een kuil leven met n rooster boven hun hoofd en daar alleen uit komen om misbruikt te worden om daarna weer in die kuil gedumpt worden. Sorry, ik kan het niet mooier maken dan het is en het is nog veel erger. Je fantasie verbleekt bij de realiteit.
Vriendelijke groet, Bas
Beste Bas,
wat verschrikkelijk!
Je hebt gelijk als je opmerkt dat we ook hier voor onze ogen open moeten houden.
Veel weten we niet en kunnen we ook niet weten.
Maar laten we niet verbitterd raken en genieten van het goede wat nog wel plaats vindt tussen mensen.
En laten we vooral de verantwoording op ons nemen als we zien dat het anders is dan ons voorgespiegeld (of misschien niet eens) werd.
Die junk die vraagt om wat te eten…..
ik wens ons allemaal een goed kompas toe; wijsheid en moed en mededogen.
Hartelijk dank voor uw column.
Er is genoeg op de wereld voor ieders need.
Maar niet genoeg voor ieders greed.
Warmte van het hart! Dank voor deze wijze woorden.
Geachte heer De Blot,
Heel veel dank voor uw mooie inzichten. Zowel op tv als op schrift, blijkt steeds weer hoe veel u mensen te geven heeft. Ik weet nu al dat uw column een van de meest hartverwarmende teksten is die ik deze week onder ogen ga krijgen.
Alle goeds gewenst,
Astrid Maria
Beste Paul,
Dank voor deze wederom prachtige column.
Erg mooi ook hoe je de rol van geld beschrijft als waardedrager die zowel verbindend maar zeker in deze tijd, ook ontbindend en isolerend kan werken.
Je column deed me meteen denken aan het prachtige verhaal/ boek van ‘Momo en de Tijdspaarders’ van Michael Ende geschreven in 1973, maar het thema wordt steeds actueler. Ook het boekje ‘Zonder Wij geen Ik’ van C. Gruwez en K. Van Egmond benaderd dit vraagstuk vanuit een zeer interessant perspectief.
Dank voor de de wijsheid en ervaring die je op deze manier met ons deelt en de manier waarop je ons wakker houdt en inspireert op thema’s die zo gemakkelijk in deze hectische tijd ons dagelijks bewustzijn ontgaan.
Hartelijke groet,
Daan Schieman
Wat een ontzettende goede column. Vanmorgen had ik weer zo’n ervaring waar het alleen maar draaide om tijd en geld. Ik dacht: het leven draait alleen maar om (geld)transacties in plaats van het opbouwen van een sterke relatie. Heel bijzonder dat ik kort daarna deze mail in mijn postvak aantrof.
we willen te veel hebben
we vergeten om te zijn:
http://jacobjanvoerman.nl/levenslessen-van-jacob-jan-7-etre-et-avoir/
Wat een hartverwarmend betoog! Dit is de maatschappij waarin ik wil wonen en werken en waaraan ik mee wil bouwen. Ik ben ook veel in zuid-oost Azië geweest met name onder de armsten en geneerde me vaak voor hun grenzeloze gastvrijheid.
Gelukkig zie ik steeds meer ook in Nederland in mijn omgeving hoe kringen, nieuwe families ontstaan waar mensen elkaar ondersteunen. Elkaar kennen en daardoor vertrouwen is daarbij cruciaal. Op menselijke schaal dus: in de eigen wijk, via een gezamenlijke belangstelling of levensvisie. TransitionTowns-gemeenschappen die overal aan het onstaan zijn, ruilkringen (lets) en kleine bedrijven die in elkaars werkkapitaal investeren en zo een veerkrachtiger netwerk maken onafhankelijk van de rigide regels van de grote banken.
Wij zijn de maatschappij waarin we willen leven en het lijkt alsof de huidige crisis ons een grote kans geeft om eerlijker, duurzamer en menselijker met elkaar om te gaan.
Dank, dankbaar voor elke weer de juistheid in woorden en toon. De eenvoud en het praktische niveau in deze en ook de de andere thema’s resoneren en treffen me.
In liefde en verbondenheid, Jonanda
Dag Paul,
Zolang de rivier (van omzien naar elkaar) vrij kan blijven stromen, is er voor elk van ons voldoende beschikbaar. Blijkbaar zit het in ons menselijk verlangen rivieren te willen kanaliseren, indammen, reservoirs aanleggen, beheerbaar en beheersbaar te maken.
Vrij laten stromen van het beschikbare vraagt misschien een grootse daad van ons mensen. Vertrouwen in onszelf, de ander en het leven. Gecombineerd met een oplettende houding: loopt de rivier nog altijd vrij langs haar oevers? Zijn er obstakels die verwijderd dienen te worden zodat de vrije doorgang blijft plaatsvinden?
De beeldvorming over India moet wellicht ook bijgesteld worden om romantisering te voorkomen. Het laatste bericht dat mij bereikte was dat de nieuwe, rijker wordende middenklasse, zich wegbeweegt van de armere bevolking. De nieuwe rijkdom zou in dienst gesteld kunnen worden om grotere maatschappelijke rijkdom te bewerkstelligen. Goed voor het geheel en daarmee ook weer terugvloeiend naar het individu dat investeert. Wat gebeurt, schijnt te zijn, dat het individu zijn eigen financiële reservoirs aanlegt en kanaliseert. Nemen wat je krijgen kunt; vasthouden wat je hebt; kopen wat je verlangt. Met een verharding naar de (nog) niet-bezittenden. Harder lijkt het, dan wij het hier kennen.
Ook Nederland is een goed land, met mensen van goede wil en intentie. Er valt altijd te verbeteren. Hier en daar en overal ter wereld. Uiteindelijk blijft het mensenwerk waar we ook zijn. Ik denk dat het goed is om de goede voorbeelden te blijven noemen. Elkaar de verhalen te vertellen van de goede dingen die we ontmoeten. Die verhalen zijn beschikbaar, ver af en ook heel dicht bij ons. Reële verhalen over hoe het moeilijk was en redding (op welke wijze dan ook) nabij bleek.
Beste professor Paul
Wat goed dat er mensen zijn zoals u ; uw boodschap draag ik in feite al een tijdje in hart en daden – ook als ik viool speel op diverse laagdrempelige plekken – zoals ook in de St antonius Kerk in Utrecht – midden in Lombok = Allochthoon Nederland…
Om dit geluid ook in de politiek cq de tweede kamer te krijgen stemde ik bij de jongste verkiezingen Mens en Spirit = zie http://www.mensenspirit.nl – Maar helaas stemden weer te veel mensen ‘ Strategisch’ zodat we nu met een latente Vecht-coalitie gaan opgescheept zitten…. . ‘we’ hadden maar iets van 18000 stemmen ; de vorige keer nog ongeveer 27000.. Maar alla , Deze onderstroom die U vertolkt neemt gestadig in kracht toe… hoop ik ; als ‘men’maar de ‘geijkte’ cynisch materialistische mentaliteit durft los te laten – Hartelijke Groet ; Bon Courage et Bonne Chance á chacun qui lit ces mots…..
Wat een prachtige column Paul. Relatieeconomie, geweldig! De bewustzijnscrisis waar we in het westen doorheen gaan leidt hoop ik daar naar toe. Drie eeuwen lang heeft de geldeconomie huis gehouden en ons van crisis naar crisis en van oorlog naar oorlog gevoerd. In mijn nieuwe boek: Geld komt uit het NIETS, toon ik aan, dat er echt een einde moet komen aan dit financiele stelsel als we de toekomst van de aarde, mens en al het andere leven op deze planeet veilig willen stellen.
Beste Paul,
Geweldig hoe jij alles verwoord. Ik ben het helemaal met jou eens.
LEVEN IN DE VERBONDENHEID MET ELKAAR DAN BEN JE EEN RIJK MENS!
Het zou heel fijn zijn als wij zo met elkaar zouden leven,
Wij kunnen er met elkaar naar streven
En elkaar hierdoor meer geven.
Verbeter de wereld en
Begin bij jezelf.
Liefs,
Catja Dijkstra
Lieve Paul, wat ben ik blij met dit artikel. Binnenkort vier ik een feestje op zondag middag,want ben net verhuisd naar een mooi huisje aan het water. Eerst wilde ik mijn verjaardag niet vieren, maar opeens realiseerde ik me dat ik mijn gasten centraal wilde zetten. Ik begon steeds meer mensen uit te nodigen en liet mijn ‘boodschappenangst’ los. Ook kinderen hebben veel zin in het aankomende feest in mijn huis en tuin. Ik schat dat er wel 100 man in mijn tuin kunnen toeven, dus dat leek mij een mooi aantal. Het zou zomaar project A, kunnen heten, met de A van Aandacht. Het enige wat ik beoog is connecten. Ik heb nog nooit zo’n zin gehad in deze soul-warming party.
Jij mag ook komen, je woont ook in mijn hart sinds de stemworkshop bij jou en jan in maarssen bij de nonnetjes!
Gelukkig hebben we genoeg mensen uit andere culturen in Nederland die eenzelfde culturele achtergrond kennen als in dit blog bericht beschreven. Is het niet aan ons als Nederlanders om voor deze wijsheid open te staan en van hen te leren? Zouden we niet kleinschalig naar wegen moeten zoeken (zonder financiële investeringen wel te verstaan) om dergelijke ontmoetingen mogelijk te maken? Hoe en waar beginnen we?
Een mooie uiteenzetting van de huidige stand van onze maatschappij. Alles kan (moet) met geld gekocht worden, ondanks dat veel dingen gratis zijn.
We moeten beseffen dat we niets zijn zonder de ander, en dat we verantwoordelijk zijn voor elkaar. Daar kan geen overheid/regering een oplossing voor bedenken.
We moeten nog veel leren als het om intermenselijke relaties gaat. Maar we komen er wel.
Mvrgr
Michael
Beste Paul,
Ik kan mij vinden in de algemene strekking van dit artikel. Ik heb echter wel een vraag: hoe zit dit met arme mensen in grote steden in India? Is het niveau van welzijn en saamhorigheid daar ook net zo hoog? Wat bepaalt uiteindelijk het niveau van saamhorigheid / bereidheid om er voor elkaar te zijn?
Groeten,
Marcel
Vier jaar geleden ben ik in India geweest en heb ik mogen ervaren de armoede, maar tevens de innerlijke kracht die deze mensen bezitten en het weinige wat zij aan aardse goederen bezitten delen ze met je. Maar hun liefde dat voel je door alles heen. Laten wij groeien van de dualliteit ‘ons ik,’ naar de polariteit van het ‘wij’. In liefde Maria Hartjes