Democratie vormt de grondslag van de Nederlandse politiek, maar jammer genoeg zijn we ons van haar geestelijke kracht niet altijd bewust. Bij democratie gaat het uiteindelijk om het streven naar het menselijk welzijn van het volk, door het volk. Het gaat om de bezielende kracht van het volk dat zich laat leiden door zijn diepste verlangen. Deze droom vindt zijn uitdrukking in beleid waarin de mensen tot hun recht kunnen komen.
Het probleem hierbij is echter dat elk mens uniek is en dat ook elke groep mensen verschilt van de andere. Goed beleid houdt rekening met deze verschillen. Eén van de grootste valkuilen is de zucht naar macht, die wordt ingegeven door het streven naar geld en rijkdom. Het gevaarlijkste virus van de democratie is macht. Geld is het belangrijkste middel om macht te verwerven.
Bij politieke partijen is dit streven naar macht duidelijk. Het uitoefenen van macht is het voornaamste motief bij de meest belangrijke beslissingen. Daarbij speelt geld meestal de hoofdrol. Wanneer besloten wordt tot bezuiniging mag dat niet ten koste gaan van de menselijke waardigheid.
Macht is het gevaarlijkst in haar anonieme vorm van bureaucratie. Daar gaat zij vaak gewetenloos te werk zonder mogelijkheid van ruggespraak. Ze wordt door niemand gedragen maar wel hardhandig uitgevoerd. Dat zien we bij het probleem van de asielzoekers die het land moeten verlaten maar niet terug kunnen. Dat zien we bij gezinnen die geen geld hebben en het huis worden uitgezet. Iedereen die dat aan den lijve meemaakt ervaart de onmenselijkheid van de bureaucratische macht zonder er iets tegen te kunnen doen. De Bosjesmannen die eeuwenlang weten te overleven in het moeilijke woestijngebied van de Kalahari, hanteren het wijze principe dat macht en rijkdom nooit in handen van één persoon mogen vallen. Het leiderschap valt bij jacht op de beste jager, bij droogte op de vrouw met de beste ervaring in het zoeken naar eetbare knollen.
Democratie is geen eenzijdig recht op medezeggenschap, op welzijn en op menselijkheid, want ze heeft ook de keerzijde van verantwoordelijkheid om daar zelf aan bij te dragen. Wat doe ik zelf om het welzijn van mijn buurman of collega te bevorderen? Wat doe ik zelf om het welzijn van mijn omgeving te vergroten? Democratie betekent niet alleen dat we leven in een rechtstaat, maar ook dat we gericht moeten zijn op het welzijn van elkaar.
Democratie is ook geen begrip dat voor eens en voor altijd is vastgelegd. De omgeving verandert voortdurend, vaak heel sterk. De mentaliteit van de mensen is bij elke generatie en culturele gemeenschap anders. De invloed van de media, de reismogelijkheden en de technologie zijn vaak diep ingrijpend. Democratie is een blijvende zoektocht naar een menselijk klimaat, dat voortdurend bedreigd wordt en steeds hersteld moet worden. Het gaat om een spirituele kracht die ons bewust maakt dat we voor elkaar verantwoordelijk zijn.
Leuk dat voorbeeld van de bosjesmannen. Je hebt gelijk Paul, we moeten niet stil blijven staan bij een bepaalde manier van democratie. Het is goed te merken dat in deze tijd steeds meer mensen bewust open staan voor veranderingen. het is natuurlijk ook heel goed dat er steeds meer dingen in de openbaarheid wordt gebracht, dat helpt mee .
hartelijke groeten kootje Koppe
Hallo Paul,
Deze brief geeft aan dat het belangrijk is om onze verantwoordelijkheid te nemen en keuzes te maken in ons leven.
Ik voel me niet beter dan een ander en ik ben niet slechter maar ik kan kiezen om te delen.
We kunnen onze kennis delen en groeien in mede menselijkheid.. we mogen leren van onze fouten en onszelf en de ander een nieuwe kans geven. Dat is de kracht van mededogen en medemens zijn. respect voor elkaar en het leven mag groeien.
Het vertrouwen in elkaar wordt hersteld en we kunnen genezen aan elkaar als we ons open durven stellen en ons opnieuw verbinden met waar het nu echt om gaat in het leven.
Een stevige basis leggen voor ons samenleven hier en nu. zo draag ik mijn steentje bij.
Als dank aan het leven. Ik ben een toegewijd mens en luister naar de naam Alice van Drie uit Deventer.
Wat een prachtige, duidelijke uiteenzetting! Veel dank hiervoor!
Beste Paul de Blot,
Ik kreeg vandaag uw nieuwsbrief door gemaild van een vriendin die dacht dat ik daar misschien interesse voor zou hebben. Natuurlijk gaat mijn belangstelling uit naar mijn medemens maar dan in het meer menselijke contact. Persoonsgericht zal ik maar zeggen. Ik praat in mijn eigen taal, een taal die iedereen begrijpt. Misschien is deze column iets te hoog gegrepen voor mij maar zie ik toch altijd een uitdaging in dat wat ik onder ogen kom of zie en ervaar. Vanmorgen schreef ik nog op mijn fb pagina dat ik de verandering van de wereld in elke vezel van mijn lichaam voel en dat wat zich op grote schaal afspeelt zich ook binnen de werkkring….gezin….jezelf plaats vindt. Aangezien de wereldpolitiek en alles wat er zich afspeelt in deze wereld te veel is om daar iets aan te kunnen doen richt ik mij tot de mens die in mijn omgeving woont. Ik kan natuurlijk ook machteloos aan de kant gaan staan maar dat zit niet in mijn aard…Ik voel me verantwoordelijk voor deze wereld en probeer er datgene aan te doen wat ik kan. Ik probeer mensen bewust te maken….wakker te maken…..en doe dat op een manier die bij mij past. Door er te zijn…..te vertellen over mijn levenslessen…..en over doorgaan. Mensen zijn het verleerd om iets met elkaar te delen merk ik…ze zijn bang en ik begrijp ze vanuit mijn eigen ervaring. Ik zei al ik ben persoonsgericht bezig en U doet het op Uw manier. Ik had als kind al een droom en dat was een vredige wereld waar men elkaar respecteert om wie je bent. Ik werk nog steeds aan die droom en misschien is de verandering wel nodig om deze nog ooit uit te laten komen. Ik zie dat alleen maar professors hebben gereageerd maar dat doet er niet toe…….het gaat er toch alleen om wie je bent. Nou ik ben Natascha, zestig jaar….wijs en grijs geworden met de jaren…maar sta nog steeds open voor nieuwe inspirerende dingen. Met dank aan mijn vriendin Susan die mij deze column deed toesturen.
Ja, dit bedoel ik ook. En hoe nu dit zelf in te vullen? Ik heb mijn carriere aan de wilgen gehangen. Ik kon niet meer vrij denken en zat vast in een neerwaartse spiraal. Geld, macht, regeltjes, moeten, er niet mogen zijn zoals je wilt zijn. Ik heb een eigen “bedrijf” opgezet met Hart en Ziel. Tijd en ruimte ben ik anders gaan invullen. Werk wordt intens leven. Zowel professioneel betaald als vrijwilligerswerk. In de terminale zorg, buurtbemiddeling, de tafelvaneen (aanraken van de kracht van vrouwen die deze even niet kunnen vinden). Ik ben aan het leren om mezelf in te zetten als bron van verbinding naar de ander. Zoals Nelson Mandela zei: “Als wij ons licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen de gelegenheid hetzelfde te doen.
En zoals Paul de Blot zegt: “Het gaat om een spirituele kracht die ons bewust maakt dat we voor elkaar verantwoordelijk zijn.”
Bedankt Paul.
[…] Paul de Blot […]
Mooi artikel. Algeheel welzijn is en blijft het belangrijkste voor een gezonde democratie. Meningsvrijheid eveneens. Bij vrijheid behoort eveneens verantwoordelijkheid. Als we machtsstrijd blijven aanhangen dan wordt het steeds moeilijker en zelfs een extreem grote belasting om “normaal” te leren communiceren met elkaar. Ten aanzien van het leven, van zichzelf en voor elkaar is menswaardig leven m.i. heel belangrijk. Onze regering krijgt nu inzichten en leren te beseffen dat het moeilijk is om alle plichten van Brussel te kunnen voldoen. Hetzelfde geldt overigens voor de vele plichten waaraan burgers t.o.v. de regering moeten voldoen. Wantrouwen en begeerte naar macht en geld vieren momenteel hoogtij.
Desondanks, of dankzij dit gegeven wenst het merendeel van de mensheid vertrouwen te ontvangen, in wezen is menigeen minder slecht dan wordt gedacht of gezegd. Vanuit de politiek ontvangen we tegenstrijdige signalen. Enerzijds wordt gezegd dat bezuiniging goed is voor de economie. Doet men daaraan mee, dan raakt men afgeschreven. Anderzijds wordt weer gezegd dat men geld moet uitgeven. Voor de mens, die met de bezuiniging mee heeft gedaan, wordt dit weer onmogelijk. Graag wens ik u bedanken voor uw inzet, uw kennis, inzichten en uw ervaringen.
Democratie geeft ons de macht om ons denken te veranderen, daardoor kunnen wij transformeren naar een hoger bewustzijn, Hartengroet Maria Hartjes
Democratie is geen vast omlijnd begrip. We zouden eerst eens de ontwikkelingsgang van onze democratie in kaart moeten brengen,
1850 : notabelen mochten hun mening geven over wat koning en regering nodig vonden voor het “volk”
1900 volwassen mannen en vrouwen mochten stemmen
1950 iedereen betrokken bij de wederopbouw van Nederland.
2000 jongelui eisen om mee te beslissen waar Nederland naar toe zal gaan.
Het is inmiddels duidelijk dat democratie verandert, groeit.
2050 internet geeft burgers directe inspraak bij belangrijke beslissingen over projecten, die vele miljarden gaan kosten.
Ik ben me bewust dat dit mijn interpretatie is van de ontwikkelingen in de democratie. Het is een voorzet om reacties uit te lokken. Gaarne suggesties voor verbeteringen. Ik kijk uit naar toekomstverwachtingen
Democratie is dan een weg naar een groter bewustzijn, recht en plicht om mee te doen aan het bouwen van een samenleving waar mensen elkaar ondersteunen en bemoedigen.
Als mens zijn we gelijkwaardig, maar niet gelijk.
Dank voor je inspiratie!
Gr.
Mooi artikel Paul, complimenten en dank.
Ter aanvulling Hannah Arendt (bron Wikipedia):
“Arendt gruwde van het reduceren van democratie tot de macht van het getal of de ‘algemene wil van het volk’. De heerschappij van het abstracte volk was voor haar een andere vorm van tirannie.
Voor Arendt moet een gemeenschap (het volk) politiek zijn om als democratie te kunnen functioneren. Daarom ook ruimte bieden aan verscheidenheid, een stem geven aan eenieder, ook aan individuen en minderheden (meer aan de eersten dan aan de laatste want groepsdenken leidt makkelijk tot identificatie). Nochtans is algemene participatie aan het bestuur een mooi maar moeilijk te verwezenlijken ideaal. Arendt toonde zich een voorstander van “directe democratie”, maar werkte geen theorie uit hoe dit concreet te realiseren valt. Arendt koesterde het idee dat burgers spontaan moesten opkomen voor hun mening en zichzelf dan moesten verkiezen, zoals de vroegere radenrepublieken.”
De essentie wordt hier inderdaad goed verwoord. Dat we schulden hebben is niet uniek. Dat je schulden moet aflossen ook niet. Maar wie gaat relatief de grootste lasten dragen? En hoe het met verantwoordlijkheden. We gaan maar al te graag op zoek naar een zondebok, maar die steeds moeilijker te vinden lijkt. En als die gevonden wordt, dan lijkt er niets te gebeuren.
Het maatschappelijk wantrouwen wat hedentendage hoogtij lijkt te vieren wordt gevoed door onzekerheid (over de toekomst), gebrek aan integriteit (graaigedrag door enkelen), reele en irreele ongelijkheid en niet te vergeten de media.
Mensen moeten kritisch zijn en niet zomaar alles aannemen, maar dat kost in deze tijd van digitale overvloed best veel inspanning. Het beste is – naar mijn mening – dat je moet proberen om aangenaam te leven, en wel zodanig dat jij en jouw omgeving daar gelukkig van worden. Geld en in het bijzonder de ‘rechtvaardige’ verdeling hiervan zijn lastige factoren. Immers, wat is rechtvaardig? Als ik 100.000 per maand kan verdienen met relatief weinig werk, moet ik dat dan weigeren omdat dit niet rechtvaardig lijkt? Wellicht is het beter om na te denken over hoe we het belang van geld, waarde en welzijn moeten duiden in een bredere maatschappelijke, geopolitieke context.
Wel, het wordt meer en meer duidelijk dat de representatieve democratie eerder leidt tot een onmenselijk klimaat. Tot meer en meer collectivering en dus tot meer en meer anonimiteit i.p.v. tot een verantwoordelijk voelen voor elkaar.
Vrede, vrijheid, welvaart, welzijn en dus ook recht(en), zijn nimmer gratis en nimmer voor altijd gegeven. Ik, jij, wij moeten er wel iets voor doen. Voor blijven doen. Klaarblijkelijk is steeds meer belasting betalen, een soort aflaten van deze tijd, niet meer voldoende. Of in ieder geval werkt het onvoldoende.
En wat nu? Het heft maar weer in eigen handen nemen? Eindelijk weer uit die anonimiteit stappen. Eindelijk zelf weer een verschil mogen maken? Voor elkaar? En de politiek maar volledig negeren, uit die afhankelijkheid, uit die illusie stappen dat de politiek het wel voor ons gaat oplossen?
Hoe zie jij dat Paul?
Hallo Hanny Custers,
Inderdaad is het niet de bedoeling om anoniem te blijven en je niet durven tonen.
Onzichtbaar zijn en geen stem hebben is funest in crisistijd.
Het is als een pasgeboren nieuw leven wat geen geluid maakt.Het hoort te huilen.
Dat stemgeluid is het meest persoonlijke wat we hebben.
Deel met elkaar lief en leed en help elkaar als om hulp gevraagd wordt.
We willen ons gehoord en gezien voelen, zodat alles een plaats krijgt.
Dat oefenen we met elkaar thuis, op school en in de buurt.
Het hoeft niet ver weg te zijn als dat niet in jouw vermogen ligt.
Doe dat met aandacht voor elkaar en dat is de samenleving in het klein.
Verbinding maken vanuit betrokkenheid is een groot goed.
De materiële zaken , komen daarna pas aan bod.
Het gaat dus niet allemaal om geld. diensten uitwisselen met gesloten beurs is een leuk alternatief. Je kookt voor 3 personen en geeft 1 maaltijd weg aan iemand in de buurt.die persoon deelt weer iets anders voor een ander en zo verder.
Zo leren we te geven of misschien te ontvangen wat er wel is.
We gaan nadenken en creëren zo een netwerk om ons heen , leren onze medeburgers kennen maar niet digitaal, er ontstaat een beweging in het klein die je uit kan breiden.
Het is gewoon fijn om mee te kunnen doen en denken, met groet van Alice van Drie.( Deventer).
Politici zijn ook onze mensen, in beginsel met ambities, kansen en kwaliteiten gericht op het goede, maar helaas verleid door onze traditionele geld- en machtsmiddelen en gehinderd door onvoldoende kennis van zaken. Hoe deze arme wezens wakker en als onze verkozen collectieve dienstknechten weer gericht te krijgen op het echte algemene welzijn (is niet gelijk aan geld) van de samenleving als geheel?
Beste Paul,
Een prachtige column met een historisch gevoel voor timing. Het FD per heden beschrijft op pagina 3 het relaas van het Koersplan van Aegon. In 2005 wilde Aegon niet betalen. Twee boze klanten waren innerlijk overtuigd van hun gelijk. De Hoge Raad heeft recht gesproken. Het kost Aegon nu honderden miljoenen euro’s. Moed-, en – bezield gevoel voor – Rechtvaardigheid is met nog geen 100 miljard euro te compenseren. Dit zijn min of meer Democratische vormen van de een openbaring, zoals vrijwel elke column die jij schrijft. reikhalzend zien wij jouw volgende columns tegemoet. Wijsheid komt met de jaren. Ik heb eerbied voor jouw grijze haren… Hartelijk dank voor zoveel kennis èn wijsheid.
Geef Paul de ruimte en een podium om samen met nog een aantal andere “oude wijzen” hun visie voor het voetlicht te brengen. Deze colum van hem geeft heel precies aan wat het probleem in de westerse wereld is. Iedereen uit zijn ongenoegen over het materiele klimaat, maar niemand is in staat daar wat tegen te doen. Oorzaak: de bureaucratie, die ontstaan is doordat geld en macht belangrijker zijn dan de menselijke waarden.
Paul, geweldige colum deze keer.
Wel een kritiekpuntje op deze reactie pagina, want er staat standaard prof.dr. voor de reagerende lezers en dat geeft alweer een elitair tintje aan, alsof het niet voor het gewone volk, waar ik mijzelf toe reken, is bedoeld. Maar zal ongetwijfeld bedoeld zijn dat wij allemaal die titel verdienen…..
Natuurlijk Simon…laten we het vooral positief houden…Ik voel me al heel wat met deze titel……Alhoewel ik de woordkeuze niet altijd begrijp…..Ik hoef niet alles te begrijpen toch?? Mij begrijpen de mensen ook weleens niet….wanneer ik het zelf maar begrijp. Zelf begeef ik me vaak onder het “gewone volk”en daar zitten toch echt kanjers tussen……