De aardgaswinning roept problemen op en de staat wordt aansprakelijk gesteld. Is dat juist? Wie is verantwoordelijk voor de aardbevingen en de eventuele rampen die nog kunnen komen? De minister heeft daar geen antwoord op en de lokale bevolking weet geen raad. Wat is de oplossing?
Er zijn twee punten die niet te ontkennen zijn. De natuur laat niet met zich spotten en wij mensen vormen een onlosmakelijke eenheid met de natuur. Er is een nauwe verbondenheid met elkaar. De natuur ziek maken, betekent ook onszelf ziek maken. Door overmatige gaswinning heeft de natuur blijkbaar ook een burn-out opgelopen. Wie is hier verantwoordelijk voor?. De NAM en de regering worden hiervoor aansprakelijk gesteld. Is dit juist?
De NAM doet niet zoveel moeite om de gaswinning op te voeren als wij er niet om vragen. Ons energieverbruik kent geen grenzen. Wie geld heeft kan over energie beschikken zoveel als hij wil. Hele stukken van de aardbol zijn verziekt door ons overmatig energieverbruik. Landbouwgronden zijn met oliepalmen beplant om ons van energie te voorzien. Oerwouden worden gekapt om het energieverbruik bij te houden. Jammer genoeg beseffen we niet hoeveel natuur er daardoor vernietigd wordt. Daarom is ieder die met energie te maken heeft ook medeverantwoordelijk voor het behoud van de gezondheid van onze natuur. Iedere energieverbruiker is in zekere zin ook medeverantwoordelijk voor het verbruik van de gaswinning in Groningen.
De belangrijkste oplossing voor de gevaren van de gaswinning is de we ons allen medeverantwoordelijk voelen voor ons energieverbruik. Dat is een ecologische bewustwording, een besef dat ons leven samenhangt met de natuur en door de natuur gevoed wordt. We zijn geen engelen, maar mensen die lichamelijk ook een nauwe verbondenheid hebben met de kosmos. Zorg en liefde voor de natuur is een wezenlijke voorwaarde voor onze eigen gezondheid. Als de natuur ziek is zijn wij ook ziek.
voor de aardbevingen en de eventuele rampen die nog kunnen komen? De minister heeft daar geen antwoord op en de
lokale bevolking weet geen raad. Wat is de oplossing?
Er zijn twee punten die niet te ontkennen zijn. De natuur laat niet met zich spotten en wij mensen vormen een
onlosmakelijke eenheid met de natuur. Er is een nauwe verbondenheid met elkaar. De natuur ziek maken, betekent ook
onszelf ziek maken. Door overmatige gaswinning heeft de natuur blijkbaar ook een burn-out opgelopen. Wie is hier
verantwoordelijk voor?. De NAM en de regering worden hiervoor aansprakelijk gesteld. Is dit juist?
De NAM doet niet zoveel moeite om de gaswinning op te voeren als wij er niet om vragen. Ons energieverbruik kent geen
grenzen. Wie geld heeft kan over energie beschikken zoveel als hij wil. Hele stukken van de aardbol zijn verziekt
door ons overmatig energieverbruik. Landbouwgronden zijn met oliepalmen beplant om ons van energie te voorzien.
Oerwouden worden gekapt om het energieverbruik bij te houden. Jammer genoeg beseffen we niet hoeveel natuur er
daardoor vernietigd wordt. Daarom is ieder die met energie te maken heeft ook medeverantwoordelijk voor het behoud
van de gezondheid van onze natuur. Iedere energieverbruiker is in zekere zin ook medeverantwoordelijk voor het
verbruik van de gaswinning in Groningen.
De belangrijkste oplossing voor de gevaren van de gaswinning is de we ons allen medeverantwoordelijk voelen voor ons
energieverbruik. Dat is een ecologische bewustwording, een besef dat ons leven samenhangt met de natuur en door de
natuur gevoed wordt. We zijn geen engelen, maar mensen die lichamelijk ook een nauwe verbondenheid hebben met de
kosmos. Zorg en liefde voor de natuur is een wezenlijke voorwaarde voor onze eigen gezondheid. Als de natuur ziek is
zijn wij ook ziek.
De aardgaswinning roept problemen op en de staat wordt aansprakelijk gesteld. Is dat juist? Wie is verantwoordelijk voor de aardbevingen en de eventuele rampen die nog kunnen komen? De minister heeft daar geen antwoord op en de lokale bevolking weet geen raad. Wat is de oplossing?
Er zijn twee punten die niet te ontkennen zijn. De natuur laat niet met zich spotten en wij mensen vormen een onlosmakelijke eenheid met de natuur. Er is een nauwe verbondenheid met elkaar. De natuur ziek maken, betekent ook onszelf ziek maken. Door overmatige gaswinning heeft de natuur blijkbaar ook een burn-out opgelopen. Wie is hier verantwoordelijk voor?. De NAM en de regering worden hiervoor aansprakelijk gesteld. Is dit juist?
De NAM doet niet zoveel moeite om de gaswinning op te voeren als wij er niet om vragen. Ons energieverbruik kent geen grenzen. Wie geld heeft kan over energie beschikken zoveel als hij wil. Hele stukken van de aardbol zijn verziekt door ons overmatig energieverbruik. Landbouwgronden zijn met oliepalmen beplant om ons van energie te voorzien. Oerwouden worden gekapt om het energieverbruik bij te houden. Jammer genoeg beseffen we niet hoeveel natuur er daardoor vernietigd wordt. Daarom is ieder die met energie te maken heeft ook medeverantwoordelijk voor het behoud van de gezondheid van onze natuur. Iedere energieverbruiker is in zekere zin ook medeverantwoordelijk voor het verbruik van de gaswinning in Groningen.
De belangrijkste oplossing voor de gevaren van de gaswinning is de we ons allen medeverantwoordelijk voelen voor ons energieverbruik. Dat is een ecologische bewustwording, een besef dat ons leven samenhangt met de natuur en door de natuur gevoed wordt. We zijn geen engelen, maar mensen die lichamelijk ook een nauwe verbondenheid hebben met de kosmos. Zorg en liefde voor de natuur is een wezenlijke voorwaarde voor onze eigen gezondheid. Als de natuur ziek is zijn wij ook ziek.
Goed stuk, heer de Blot.
Of we nu willen of niet: we zijn allemaal verantwoordelijk voor wat er in de wereld gebeurt, dus zeker ook voor in Groningen. We zijn immers allemaal met elkaare verbonden; nog inniger dan we ons voor kunnen stellen. De invloed en mogelijkheden van de een zullen daarbij natuurlijk groter zijn dan die van een ander. Iedereen heeft een eigen plaats binnen het Worldwide Menselijk Web.
Wat is er gaande? We zitten allemaal gevangen. Gevangen in een economisch systeem wat gebaseert is op eeuwige groei. Nu, de Natuur leert ons, dat dat niet kan. Dat betekent dat het hele economische systeem op de schop moet en dat is gelijk de eninge redding voor ons als mensheid. Op het huidige niveau van het menselijk ontwikkeld bewustzijn wordt er nog teveel “ik” gedacht. Dit moet om naar “wij” denken. Ook winst moet vanuit dit “wij” denken bekeken worden. De vruchten van de economie moeten voor iedereen gelden. Ook voor de kinderen die onze kleren maken in slechte omstandigheden. Tonnen, miljoenen aan bonussen en aandeelwinsten maken alleen maar ongelukkig. Bestuurders en aandeelhouders hebben hierin een grotere verantwoordelijkheid dan zij denken. Het is ook gemakkelijk om er maar niet aan te denken trouwens. Wat heeft een mens echt nodig om een goed leven te hebben? Weinig. Wij mensen hebben EEN grote leermeester, en dat is de Natuur. Laten we bestuderen wat zij ons te vertellen heeft en er naar handelen. Nu. Het is de uitdaging hiervoor wereldwijd mensen te verzamelen, die op plekken zitten van waaruit die veranderingen op redelijke termijn kunnen worden verwezenlijkt. Maar het begint ook nog steeds bij onszelf. Wij hebben de verantwoording om voor onze kinderen een mooie wereld achter te laten.
Hoe haal ik Prof. Dr. weg?
Wat is de bewustzijnsontwikkeling die we voorzien en kunnen interpreteren en wat is de business spiritualiteit die zich daarin presenteert?
Wanneer we de lijnen doortrekken zien we m.i. twee zaken, samen te vatten onder polariteit.
a. Een deel van de mensheid is werkelijk begaan met de natuur en voelt zich medeverantwoordelijk voor de ontwikkelingen daarin. Ze beleven zichzelf als onderdeel van een groter geheel en ervaren een verbinding met een grotere macht (natuur, God, natuurwetten), waarin hun afhankelijkheid zich laat zien.
b. Het andere deel van de mensheid duikt dieper de stof in, sluit zich af voor die grotere realiteit. Mogelijk is dit een tussenfase van bewustzijnsontwikkeling. De natuur zal tot het uiterste worden geëxploiteerd.
Groep ‘a’ kan ‘b’ niet tegenhouden.
Tegelijkertijd is de spirituele vraag of dit allemaal zo erg is. Ik mis de dodo niet…
Wat zal dit aan nieuwe bewustwording brengen, op welke wijze zal het bewustzijn hiermee omgaan en welke economische realiteiten ontwikkelen zich daar vanuit?
Het economisch denken zal aan kracht winnen, als de grondstoffen schaarser worden (dat is ook nog maar de vraag). De afstandelijkheid neemt toe en menselijke interactie loopt terug (ook deze discussie gaat via internet).
Vanuit de mentaliteit van ‘a’: Naar mijn mening zullen er delen in de economie ontstaan die hun best doen geen footprint achter te laten.
Mensen zullen waarde hechten aan het omgaan met kleine groepjes gelijk gestemden (duidelijk wordt dat er zo ontzettend veel meningen zijn, dat je voor een eigen identiteit je moet associëren met gelijkgestemden). Uitingen van welvaart zullen eerder zich presenteren in kleine zaken, dan in grote.
Vanuit de mentaliteit van ‘b’ zal nog een lange tijd massaal geconsumeerd worden. Azië (m.n. China al snel) en het Russisch grondgebied voorop.
We zullen allemaal moeten kiezen waar we toe willen behoren.
Wim van Dam
Tja, verantwoordelijkheid nemen is wat de meeste mensen moeilijk vinden. In de eerste plaats voor zichzelf. Gemak lijkt eerste prioriteit. De gezondheid lijdt eronder. Maar meer nog de geestelijke gezondheid. Gezond in de zin van denken en handelen van onafhankelijk en wezenlijke nieuwsgierigheid. Teveel gevraagd en dus zitten we met z’n allen op de blaren.
Gelukkig zijn we ook met velen om iets te doen aan het wakker maken van het collectieve bewustzijn. De moed erin houden is het devies.
En dus genieten van deze mooie zondag!
Beste Paul,
Ik ben ook geen deskundige op het gebied van geologie / aardgasboringen, maar laten we wel wezen. Dit artikel was er niet gekomen als de problemen zich niet zo geopenbaard hadden.
Natuurlijk is er altijd een economische realiteit en de vraag is dan: in hoeverre zijn we werkelijk bereid om economisch in te leveren voor een betere balans met de natuur? Ik denk dat de meeste mensen pas bereid zijn om hun gedrag te veranderen als het echt niet anders kan of kosten hoger zijn dan de baten.
Beste Marcel,
met respect en met permissie:
in je “reply” spreek je over de economische realiteit. In dit verband komt bij mij de zinsnede boven: “Een econoom kent wel de prijs van een goed, edoch niet zonder meer de waarde”
In mijn optiek moeten we toe naar een fundamenteel andere methodiek van rekenen. Wij rekenen onszelf de vernieling in, getuige de ineenstorting van het financiële systeem, en ook getuige de ongebreidelde consumptie van fossiele brandstoffen en andere waardevolle elementen van onze omgeving (schone lucht, biodiversiteit enz.)
Laatst stond een artikel in de volkskrant over de europese 3 % norm. (overheidsschulden). Door een andere rekenmethodiek bleek ineens dat we veel dichter bij de europese norm zitten dan voorheen.
Is dat ook de economische “realiteit”??
Beste Ad,
Ik kan mij wel in jouw redenatie vinden, maar het blijft toch enigszins abstract. Uiteindelijk kom je uit bij het thema duurzaamheid en wat bedoelen we daar precies mee. Is ons gedrag duurzamer dan dat van anderen mensen in Bangladesh? Is regelmatig naar Shanghai vliegen duurzaam en maakt het verschil of ik dit zakelijk of prive doe? Is het importeren van biologisch geteelde aardbeien in de winter duurzaam?
Als je op grote schaal iets in het gedrag van mensen wilt veranderen, dan moet je aan de basis en betekenis van kernbegrippen sleutelen (en dit mogelijk wettelijk vastleggen). Een van de kernbegrippen is winst. Velen worden gedreven en gemotiveerd door winst (zuiver financieel). Aan dit begrip hangt echter zoveel vast, dat het lastig zoniet bijna onmogelijk is om een andere interpretatie en berekening te bewerkstelligen. Dat neemt niet weg, dat discussieren erover absoluut nuttig is!
Over rekenstelsels en rekenmethoden. Tja, alles met cijfers is tot op zekere hoogte manipuleerbaar, zeker als je plotseling de spel- of rekenregels verandert. Dit soort berichtgeving (ken de bron overigens niet) zorgt er tevens voor dat het vertrouwen in de overheid cq de mensen die de overheid representeren steeds verder afneemt. Een slechte zaak dus.
Groeten,
Marcel Wiedenbrugge
Zo is dat, wij zijn allen medeverantwoordelijk! Samen met ons allen bezuinigen op energie en niet alleen maar de schuld doorschuiven. Heel hartelijk dank voor dit glashelder artikel!
Beste Sylvia,
Ik kan niet mede verantwoordelijk worden gehouden voor dit gebeuren.
De NAM is -voor zover mij bekend- een samenwerking tussen Royal Shell en Nerefco.
Koninklijke Shell kennen we. We weten ook wie de eigenaar is. Van de Nerefco weten we het ook, hoop ik.
Als u het niet weet; het zijn op z’n minst 2 partijen die met nog 2 anderen de ‘Four Horsemen of Oil’ worden genoemd.
Aangezien alles op olie draait, ook plastic en dus vele, vele goederen.
De samenleving leeft van olie. Standard Oil was de eerste. Rockefeller is de baas.
Vrije energie is ooit ontdekt. Maar is de aartsvijand van olie.
Als je plan bedacht is met olie als basis dan kan er geen vrije energie zijn.
Want dan verlies jemhet spelletje.
Dus pas wanneer de olie op is komen de ‘elite’ met een zogenaamde nieuwe uitvinding. Waarschijnlijk iets in de geest van Tesla. Deze had vrije energie uitgevonden. Zijn lab is afgebrand. Of alle informatie -patenten- ook verbrand zijn is een vraagteken.
Ik denk van niet. En dus zal mijn kind wederom ‘verwondert’ zijn over de wetenschappers en heersers van deze wereld.
Maar we worden gewoon aan het lijntje gehouden! Waar de samenleving natuurlijk weer van afhankelijk worden zodat de ‘elite’ weer even doorkunnen.
Overleven daar draait het om.
De handel is ook uitgevonden door een van de vier ‘horsemen of oil’. Dus dat blijft.
Alles voor de handel en het daarmee gepaarde geld.
‘Zij’ bepalen ook dat er van mij als mens een persoon gemaakt wordt.
‘Zij’ bepalen dat er een fictief fonds gestart wordt waar leningen van gedaan worden.
MIJN VADER HEEFT MIJ AANGEGEVEN DUS WAAR HEB IK -BEWUST- TOESTEMMING VOOR GEGEVEN?
Nergens voor. Maar dat telt niet!
Zo zie je maar.
Dag Paul,
Een fantastische basis leg je hier neer voor een wezenlijke gedachten oriëntatie.
Ik verbind me volledig aan de overtuiging dat wij als mens een eenheid vormen met de natuur en dat we hier in basis dus allemaal verantwoordelijk voor zijn.
Echter, wanneer een instantie of een organisatie producten uit de natuur naar boven haalt, dit exploiteert en dit dus te gelde maakt, dan nog dragen we met z’n allen de basisverant- woordelijkheid voor de natuur, voor zover wij dat kunnen beïnvloeden.
Veel mensen, waaronder ikzelf, heb geen verstand van gasboringen en ook ben ik niet op de hoogte van wat natuurlijk gezien verantwoord is. De NAM is dat wel versus mag dit van deze organisatie worden verwacht.
Blijft nu de vraag Paul: Is de NAM, met de staat der Nederlanden als opdrachtgever, verantwoord met dit natuurgoed omgegaan of is de harde Euro ook hier de doorslaggevende drijfveer geworden?
Ik als bewoner en mede-eigenaar van ‘s werelds natuur en haar bronnen ben voor 100% verantwoordelijk voor mijn gebruik van God’s goed. De NAM en de staat hebben hun verantwoordelijkheid hierin ver verwaarloosd en ik vermoed met euro-tekens in hun blik.