Zijn juridische procedures belangrijker dan mensenrechten?

Alstublieft ter attentie van Prof.dr. Paul de Blot S.J. Lic.Ph.
Hooglerar Business Spirtualiteit,

Nieuws bericht op Nederlandse NOS-TT, do 06 aug. 17:00
titel: ” Rusland vernietigd westers voedsel”.
” Op verschillende plaatsen in Rusland zijn westerse eetwaren verbrand .
Onder meer fruit, kaas en vlees uit het westen werden vernitigd,
tot grote onvrede van zo’n 250.000 ( 1/4 miljoen) MENSEN die een PETITIE hadden getekend.
Zij wilden dat het voedsel naar de armen werk gestuurd.
“…………………………….”
(einde citeren deel nieuwsbericht ).

mijn pleidooi voor met spoed invoeren van Ignatiaanse Pedagogie en Spiritualiteit
op alle lagen in Onderwijs., in Nederland en EU.
Dan van af dat moment zal een generatie mensen opgeleid worden,
tot wijze mensen , die de wereld kunnen overzien, wijze beslissingen nemen en goed zullen zorgen voor bevolking van eigen land en bevolking van Wereld.

politieke partijen zullen stichten en Leiders van/voor die partijen zullen kiezen,
Leiders die van ” hun ” bevolking zullen houden.

Als er 1/4 miljoen personen petitie zal ondertekenen om voor armen extra voedsel aanreiken, dan zullen die Leiders,
diegenen die in Ignatiaanse Pedagogie en Spiritualiteit opgeleid zijn,
ZIJ zullen begrijpen dat goed voedsel dient te geven is aan alle armen families.

Ignatiaanse Pedagogie en Spiritualiteit is volledig geschikte instrument,
om vanaf kleine kinderen leren, Wereld trachten in totaliteit zien, alle verbanden zien,
het edelste eigenschappen in zichzelf blijven continu ontwikkelen,
zodoende op volwassenen leeftijd met wijsheid kunnen samenleven en regeren.

Eerwaarde heer Paul,
Ik las in Het Parool van 4 juli dat er 50 Amsterdamse gezinnen moeten vertrekken na afloop van de juridische procedures van het kinderpardon. De kinderen, vaak al pubers, zijn hier geboren en getogen, maar moeten toch terug naar een land waarvan ze de taal niet kennen en er volledig vreemd zijn. Zelfs het pleidooi van de burgemeester schijnt niet te helpen. Het is alsof het de schuld van de ouders is, dat ze kinderen hebben, die in de gevoeligste periode van hun jeugdleven een geestelijke doodstraf krijgen opgelegd.
Lang, lang geleden, werd ik van de ene avond op de volgende morgen, een alleenstaand ouder, geestelijk, lichamelijk en materieel. Wat ga ik doen met mijn dochter en zoon, toen 12 en 10 jaar oud, zal ik in hun woonomgeving blijven, zonder baan, of ga ik een nieuwe uitdaging aan in een nieuwe woonomgeving in een nieuw land. Ik ben gebleven. Maar wat zou er gebeurd zijn wanneer ik naar Amerika zou zijn gegaan. Zou ik een uitkering hebben gekregen, zou ik een onderdak (woning) hebben gekregen… Ik heb doorgezet in mijn eigen woonomgeving. Denk niet dat dit mee viel.
Wanneer je naar Nederland komt krijg je een uitkering, een woning en begeleiding. Een begeleiding in taal is er nauwelijks en de eisen zijn nog steeds gering in het spreken van de Nederlandse Taal. Ik denk dat iedereen, die naar Nederland komt een donzen denkbed over zih heen krijgt. Het is inderdaad de schuld van de ouder, om kinderen dit risico te laten lopen.
Wat is hun fout? Is een proces van jarenlange onzekerheid nodig om tot rechtszekerheid te komen? Procedures zijn blind voor de wanhoop van de lange onzekerheid van een kind, dat zich afvraagt wat voor nut het heeft om te studeren als het toch weg moet. Het kan door het kind beleefd worden als een geestelijke doodstraf en tot diepe frustratie leiden, ook bij hun in Nederland blijvende vriendjes. Frustratie kan een voedingsbodem worden voor terrorisme. Het is wel kortzichtig om ervan uit te gaan dat het kind toch naar het buitenland gaat. De jihad zit vol met jonge mensen waar ook Nederland last van kan krijgen. Hun haat kan ook in Nederland haatgevoelens opwekken die tot uitbarsting komen.
Hun fout is dat zij denken in luilekkerland te komen. Hoe staat het met de Nederlandse taalvaardigheid van ouders en kinderen… Frustratie, hoezo frustatie, dankbaarheid is het woord. Wanneer je zo ingesteld bent dat terrorisme een reactie is, gauw terug naar je vaderland. Haat, hoezo, ga aan de slag.
Als een juridische procedure ertoe leidt dat een in Nederland opgegroeid kind, voortaan het recht wordt ontzegd hier langer te blijven, dan is dat dodelijk voor de verdere groei van dat jonge leven. Gelukkig zien veel mensen in Nederland dat in. Heel veel burgemeesters verzetten zich tegen dit onmenselijke kinderpardonbeleid, maar de onmenselijke dictatuur van de juridische procedure blijft gehandhaafd. Het gaat niet om menselijkheid, maar om partijbelangen.  Hoe kan de politiek het toestaan dat de toekomst van een kind wordt opgeofferd aan een partijbelang?
Elke emigrant, die binnen een jaar bijna vloeiend Nederlands spreekt en vrijwilligerswerk doet, welkom, welkom, maar niet de profiteurs.
Ik vraag me af of we met onze hardvochtigheid voor kinderen vergeten zijn dat we onze rijkdom te danken hebben aan onze kolonisatie en slavenhandel. Het is vanzelfsprekend dat er grenzen zijn voor het toelaten van asielzoekers, maar de norm moet gegrond zijn op menselijkheid en niet op procedures die jaren duren  voor er een besluit wordt genomen.
Wij zijn totaal niet hardvochtig wij komen als Nederland zijnde rechtstreeks in een hemel.
Het is een hoopvol teken dat talrijke burgemeester zich tegen dit beleid verzetten  en dat de kinderombudsman  zich ook inzet voor het lot van deze kinderslachtoffers.
De Kinderombudsman moet zich voor andere schrijnende kindermisbruiken inzetten. Weten jullie dat het kindermisbruik gigantisch hoog is in Nederland…

Dag Paul
Misschien wil ik dit toch ook even open trekken In bepaalde situaties worden kinderen door juridische procedures wel beschermd.
Deze context toont evenwel de uitholling van procedures maar dat is niet alleen bij asielzoekers. Positief bij dergelijke voorvallen is dat het volk dan van onderuit reageert dat het genoeg is en zo een tegenbeweging op gang kan brengen.
Het is wellicht aansluitend bij wat Jung zei over de collectieve schaduwkant een volk – dit is een langzamer onderliggend proces…

We zijn verstrikt geraakt in de bureaucratie van wetten en regels. En zijn vergeten dat deze wetten en regels bedoeld zijn om ons samenleven harmonisch te doen verlopen. Bedankt voor je ermail.

Hartelijk Dank U Wijze Heer Paul de Blot,
Uw column is vervuld van Liefde en verlangen Liefde delen,
“eigen kwaliteit ” van Ignatiaanse Pedagogie en Spiritualiteit.

In Nieuwsbrief van 24 juli 2015, ” Dot Magis-Ignatian Spirituality”,
titel: ” Contemplation in Action”
” Learning How to Be,………….”
” Learning How to See,……………..”
” Learning How to Love………………”
citeer deel tekst van Learning “How to Love”:

” Contemplation moves into action when we learn how to Love.
We are asked to love those who are poor, hungry, sick, in prison, lonely, or marginalized in any way.
Love, however, is more than a feeling.
Love needs to be grounded in reality.
When I know that I am loved unconditionally, I am freer to give away that love to others.
When I take the time to see and to listen, than I am beter prepared to act with a love that is genuinely responsive.
Contemplation in action brings toegether our being, seeing, and loving- as people whowere first made, seen, and loved by God..
(einde citeren).

De Heer Paus Franciscus j.l. heeft een Liefdevolle oproep uitgesproken,
dat wij allen hebben Hart, goed zal zijn, ons bekwamen,
met onze Hart de Wereld waarnemen,
Onze Medemensen zien en trachten begrijpen,
Onze voorstellings vermogen ontwikkelen om ons kunnen voorstellen “die andere in nood”.
Van harte wil ik promoten Ignatiaanse Pedagogie en Spiritualiteit,
Omdat de Wereld van vandaag dat nodig heeft.
Ons in EU ontwikkelen in mededogen.
mijn gevoel.

Paul en Alexander,

Ik moest denken aan Montesquieu.

“There is no greater tyranny than injustice that is perpetrated under the law and in the name of justice”.

Paul,

De titel van je stuk veronderstelt een tweedeling, die jouw interpretatie van de werkelijkheid weergeeft en die feitelijk niet bestaat. Wat ik bedoel is dat mensenrechten zonder juridische procedures niet bestaan, althans niet geëffectueerd kunnen worden in vele gevallen. Als advocaat en vreemdelingenrechtspecialist ken ik maar al te goed de beperkingen van dit rechtsgebied. Ik begrijp echter heel goed je onderliggende vraag en boodschap. Eigenlijk zou het niet moeten kunnen wat er in deze gegeven situatie gebeurt. Kinderen die al jaren in Nederland wonen, naar school zijn gegaan en ingeburgerd zijn en hun vrienden hier hebben en die dan toch het land uit moeten. Dat wringt. Kan dat nu niet anders? Voor we die vraag beantwoorden, is het goed ons te realiseren dat we onderdeel geworden zijn van het Europese rechtssysteem en dat we er meer dan 30 jaar over gedaan om als Europa op dit rechtsgebied op een lijn te komen. Uit oogpunt van rechtseenheid en rechtszekerheid is het niet wenselijk om een terugtrekkende beweging te maken. Waar ligt de grens? Vanuit rechtvaardigheid geredeneerd naar die kinderen toe zou het wellicht beter zijn en hoe staat het dan met de rechtvaardigheid voor degenen die afgewezen werden? Kortom een buitengewoon moeilijk dilemma. Ik voel met je mee. Destijds toen ik aan het vreemdelingenrecht en vluchtelingenrecht begon zei mijn opleider Adrie van Driel:”Mensen verzoen je er maar mee, van alle vluchtelingenzaken gaat 98% verloren”. Dan moet je wel buitengewoon stevig in je schoenen staan als je toch tot in lengte van jaren vluchtelingenzaken blijft doen. Mijn rechtvaardigheidsgevoel zegt ook dat zou anders moeten en in het recht gaat het om veel meer afwegingen dan alleen dat. Gelukkig is er een rechter die die afwegingen maakt en hoef ik dat als advocaat niet te doen. Ik kan onbelemmerd voor het standpunt van de client staan en uiteindelijk moet er toch beslist worden, want ongeacht de uitkomst, mensen hebben behoefte aan duidelijkheid hoe verschrikkelijk de uitkomst soms ook is. Dus uiteindelijk is het antwoord op jouw vraag ja, of geherformuleerd, zonder recht geen mensenrechten! Wat Alexander de Savornin Lohman schrijft raakt mij ook. En ik ga er van uit dat de rechter die elke keer individuele gevallen te beoordelen krijgt die afweging ook maakt. We moeten dit probleem echter ook in de geopolitieke context en de historische context bekijken. Fort Europa bestaat, omdat wij eeuwen welvaart geaccumuleerd hebben ten koste van anderen op de wereld en bang zijn dat te verliezen en daarom komen de armen van deze wereld naar ons toe en naar de VS, net zolang tot we bereid zijn te delen. Zolang wij ondanks onze overvloed nog in het paradigma van gebrek leven gaat er niets veranderen. Het aardige is waar je je energie op richt wordt groter. Dus als wij bang zijn om te verliezen zullen we het zeker verliezen. Ik ben tegelijkertijd een wereldburger, Europeaan, Nederlander, etc. De focus op ons eigenbelang alleen werkt niet. Wie niet kan delen kan niet vermenigvuldigen.

John spreekt zijn verbazing uit voor het uitblijven van massaal protest. Een van de oorzaken hiervoor is de geringe belangstelling. Het vertrouwen van ons allen dat het wel goed zal gaan en de dagelijkse berichten dat er een probleem ligt voor ons land en de rest van Europa. Wij sluiten massaal onze ogen, zijn massaal angstig wat dan ook te verliezen. Wij verdiepen ons in onze volgende vakantiebestemming en of ons eigen kind wel die opleiding kan krijgen die wij voor ogen hebben.
Af en toe een documentaire op televisie, het raakt ons of we zappen verder naar wat vermaak.
Menigeen voelt zich ook machteloos, ziet in de eigen situatie geen mogelijkheid te helpen of waar dan ook verandering aan te brengen.
Toch zijn er overal wel initiatieven om te helpen. Wat ik als groot probleem zie is dat ruchtbaarheid in zaken vaak veel schade kan aanrichten. Dus is er ook daarvoor vaak angst.
Paul schrijft over kolonisatie, anderen zien hierin geen oorzaak voor de huidige situatie. Maar, wie geeft ons het recht om iets als “van ons” te beschouwen? En hoort daarbij dan ook niet de plicht te delen met anderen?

Wj vinden het allemaal verschrikkelijk wat er gebeurd met kinderen die hier geworteld zijn in onze Nederlandse samenleving. Toch verbaast het mij iedere keer weer waar massale protest blijft. Het Malieveld staat nog steeds niet vol! Dat is waar de politiek nog gevoelig voor is. Als Wilders ongestoord kan roepen dat er minder Marokkanen in Nederland moeten zijn, dan heb ik nog niet zoveel hoop op verbetering. Laatst las ik dat het aantal asielaanvragen in Nederland dit jaar aanzienlijk is teruggelopen t.o.v. de andere EU landen, waar juist een toename is geconstateerd.
Dat is natuurlijk een veegteken. Nederland wordt wereldwijd gezien als een ongastvrij land voor mensen die moeten vertrekken uit hun eigen land vanwege oorlog of terreur.
Natuurlijk kunnen wij in Europa niet alle vluchterlingen opnemen. Dat gebeurt ook bij lange na niet, omdat ca. 90% door omringende landen wordt opgenomen.
Beste Paul onze verworven rijkdom uit het koloniale tijdperk is al lang verteerd. Het kribbelt mij de opmerkingen dat de huidige ellende in Afrika en Midden-Oosten allemaal aan onze voorvaderen te wijten zou zijn. Laat ons verlamd worden door een schuldcomplex.

Dank je wel Paul voor je hartverwarmende pleidooi voor mede menselijkheid en compassie❤️

dit lezende bevestigt mijn mening dat ik niet door mensen geregeerd wil worden die louter populistische maatregelen treffen. Reden waarom ik al jaren niet meer stem omdat dit de enige mogelijkheid is om aan te tonen dat ik het niet eens ben ons politieke bestel. Het politieke bestel is nmm dringend aan vernieuwing toe. Maar helaas de macht daartoe ligt nog steeds bij de politiek en die wil zeker niet veranderen. Zie daar de werking van de Wet van behoud van ellende.
Dit met de toevoeging dat het mij spijt dat ik niet beter te melden heb.
john sweenen

Als praktijkondersteuner heb ik zelf de wanhoop bij asielzoekers van dicht bij mogen ervaren van juridische procedures. Mensen kampen met enorme psychische klachten. Het heeft mij geraakt en mijn beeld op het hele beleid blijvend veranderd. Ik heb het als onmenselijk ervaren en heb dan ook bewondering voor de manier hoe velen vooral kinderen hiermee omgaan. Tijd voor bewustwording!!!

Dank je Paul voor, wederom, een zeer treffende en duidelijke reactie vanuit het hart!
Een menselijk denken vanuit het hart is wat de samenleving, dus ook politiek en het rechtssysteem, nodig heeft. Meer dan ooit!, en het voortbestaan van de mens en de Aarde hangt daarvan af.
Het delen van jouw visie is een directe bijdrage aan de wereld-vrede omdat mensen het liefdevolle herkennen en erkennen.
Dat geeft mij een goed gevoel en stimulans om ook goed te doen voor deze prachtige Aarde en AL haar leven. Dat zal bij andere ook zo werken. Dank!
Hartegroet, Bram

Ziehier een link naar een Armeense familie die een aanvraag hebben gedaan om onder het kinderpardon te vallen:

http://uitspraken.rechtspraak.nl/inziendocument?id=ECLI:NL:RBDHA:2015:8769

De feiten: de familie heeft in 2007 een asielaanvraag ingediend die in 2008 is afgewezen. In 2009 is het gezin uitgeprocedeerd tot en met een uitspraak van de Raad van State. Het gezin moet vertrekken. Er worden reispapieren verstrekt waardoor de familie ook daadwerkelijk weg kan. Dat doet de familie niet: ze dienen een herhaalde asielaanvraag in, maar wachten de uitslag daarvan niet af en gaan er vandoor, dat wil zeggen: ze onttrekken zich aan het toezicht van immigratieautoriteiten.

Vervolgens, jaren later, dienen ze een aanvraag in om onder het kinderpardon te vallen. Dat wordt afgewezen omdat ze niet hebben meegewerkt aan hun vertrek.

Dit is de achtergrond van veel kinderpardonzaken. Bevelen om te vertrekken worden genegeerd; procedurestapelen is de norm. Want: hoe langer het verblijf gerekt, hoe groter de kans op (weer) een pardon, of de kans om als schrijnend geval te worden aangemerkt.

En dan is het schuld van de Nederlandse autoriteiten dat de kinderen ingeburgerd raken? In tegenstelling tot wat u kennelijk denkt, duren procedures helemaal niet onacceptabel lang. In welk rechtsgebied leidt het stapelen van procedures alleen al tot positieve resultaten?

De werkelijke schuldigen aan de inburgering van de kinderen zijn de ouders, asieladvocaten en de personen/instanties die hun (illegale) verblijf hier faciliteren. Maar nee: het is allemaal zielig voor de kinderen en de Nederlandse staat moet maar een oplossing (lees: verblijfsvergunning) bieden.

De Nederlandse Staat trapt er volkomen terecht niet in. Het is zielig voor de kinderen, maar dat gedrag van de ouders mag niet worden beloond: het zou het definitieve failliet van de immigratiepolitiek betekenen. En dat willen we als Nederlanders in meerderheid zeker niet. Wat (niet gekozen) burgemeesters en de Kinderombudsman verder willen is niet relevant, dat zijn tandeloze tijgers waar in Den Haag alleen voor de vorm naar wordt geluisterd.

En dan nog wat anders: tot hun achttiende kunnen kinderen in het kader van gezinshereniging naar Nederland komen (als uiteraard aan de voorwaarden wordt voldaan). Die kinderen worden dus ook uit hun vertrouwde omgeving gehaald, komen in een land waar ze de taal niet spreken en een meteen al een zware zo niet onoverkomelijke achterstand hebben qua opleiding en/of arbeidsmarkt. Daar hoor ik belangenclubjes nooit over. Vreemd genoeg vinden ze de uitwijzing van kinderen die enige tijd in Nederland hebben verbleven en terug moeten naar hun land “inhumaan”, en andersom niet. Ik noem het hypocriet.

(Onderbuik-)gevoelens werken niet in het vreemdelingenrecht. Je voldoet, of je voldoet niet. En als je niet voldoet, dan moet je weg. Ga je niet? De gevolgen zijn voor jou, en voor je kinderen, waarover je zeggenschap hebt.

I totally agree. Processes have taken over from justice. So there is no more justice, but just law… and this is expensive, and so the rich have law and the rest… a government process.
The issue, is not just with these kids and families, but think of all the kids going through the kinderbescherming / jeugdzorg process. No justice for these, just processes.

Paul,
Ale oud-advocaat schaam ik mij in het opzicht dat jij hier aanroert, heel diep voor onze ‘rechts’staat. Iedere keer als ik dit soort dingen lees, voel ik een steek door mijn juristenhart. Een oud rechtsbeginsel luidt: “Summum ius, summa iniuria”: strikte toepassing van rechtsregels leidt tot het hoogste onrecht. In deze zin is onze rechtsstaat volkomen uit balans geraakt en doorgeslagen naar het hoogste onrecht. En gezagsdragers grijpen nog steeds niet effectief in om de rechtsstaat weer in evenwicht te brengen. Dat is heel pijnlijk, niet alleen voor de gedupeerde kinderen, maar ook voor de Nederlandse onderdanen.
Dank voor je aanhoudende appel op onze verantwoordelijkheid en menselijkheid.

Hartelijk Dank U Super Inspirerende Heer Paul de Blot,
voor delen met ons Uwe Super Wijze, Liefdevolle Visie.

Dank zij Uwe Wijze Liefdevolle Visie kunnen wij (vele mijne en ik ), Uwe woorden overnemen, en verder trachten anderen voorlichten, (anderen en onszelf dichter bij ” licht” komen). Hoe meer wij liefdevolle acties doen hoe meer zijn wij bij ” licht ” komen.

1. op website van Jezuïet Nikolaas Sintobin sj, van 31 juni 2015

http://www.inalledingen.nl

is interview met Nikolaas Sintobin sj,
” You Tube als een snelweg naar innerlijkheid”

2. Er is niet lang geleden idee op televisie besproken, dat goed zou zijn voor Europa
en voor de Wereld als voorbeeld,
” nieuwe steden bouwen” .
Stel U voor: in elke EU Land, een nieuwe stad bouwen vanaf eerste steen,
met de nieuwste technieken dat er vandaag voor handen zijn.

Bijvoorbeeld in Nederland, een stad bouwen, combineren op land en ook dicht bij water, dan kunnen ook projekten
van ” drijvende huizen ” die in overstromming nooit zullen schade oploppen door constructie ” gewoon met stijgende water ” mee drijven.
Bij bouwen van nieuwe stad zouden cá 1 miljoen werkelozen werk aangeboden krijgen,
werken voor ” alle lagen van opleidingen”,
” Bouwers ” zouden dankbaar zijn voor kansen zien migranten, (asielzoekers o.a.), ook bij betrekken,
omdat de nood aan alle werkzaamheden te verrichten groot zal zijn.

Paul, ik sta 100% achter wat je schrijft. Ik ben zelf opntwikkelingspsychologe en weet dat een goede en liefdevolle ontwikkeling van een kind heel belangrijk is om later problemen te voorkomen. Ik schaam me in feite de laatste tijd vaak dat ik Nederlandse ben van geboorte, maar ik voel me wereldburger van deze aarde en als zodanig dienen we zorg te hebben voor elkaar ook voor asielzoekers, het zijn onze medebewoners! Samen dienen we deze wereld op te bouwen als een liefdevolle plek voor alle mensen! Het is volgens mij de angst die regeert en een groot gebrek aan wezenlijke intelligentie, die iets anders is dan een test meet.
D|ank je Paul voor deze duidelijke column!