Het was te voorzien dat 8000 mensen hun baan zouden verliezen, maar de gevolgen ervan zijn niet te overzien. De situatie blijkt nog erger te zijn omdat ook toeleveranciers en aanverwante bedrijven ophouden te bestaan. Er komen steeds meer kleine bedrijven ten val en hele winkelwijken dreigen te verpauperen. Het is een veldslag en de werkeloosheid wordt een ramp. Deze economisch malaise is de keerzijde van de grootschalige aanpak en bijbehorende bureaucratische regelgeving. Die maken voor de hand liggende oplossingen vaak onmogelijk.
Een zinvolle keuze maken in een rampzalige situatie hoeft geen ramp te zijn, het kan ook bevrijdend werken.
Er komt een beeld van Java uit mijn jeugd tot leven van de rijstoogst in de arme dorpen. Heel het dorp werkte mee om de rijst op tijd te oogsten en iedereen kon als wederdienst een hoeveelheid rijst meenemen die voor het gezin nodig was. Het begrip ‘gotong royong’ hoorde tot de grondslag van de cultuur. Het is de wet van de sociale samenhang: samen de lasten dragen om er samen van te genieten.
Ik heb me afgevraagd wat er zou gebeuren als elke winkel van V&D deze sociale verbondenheid op zijn eigen manier zou toepassen. Dat de winkel ervoor zorgt dat ieder zich op grond van zijn eigen behoefte staande kan houden. De regelgeving maakt dit onmogelijk, maar toch denk ik dat er veel mogelijk is als we er met enige creativiteit over nadenken.
Door de wijze waarop wij denken, die nog eens wordt versterkt door de media, spreken we gemakkelijk van een ramp-scenario. Het gaat om meer dan 8000 werklozen, dat is een ramp maar wel een abstracte ramp. Kijken we naar elke persoon afzonderlijk, dan kan die zelf bepalen wat in zijn situatie zinvol is. Iemand kan kiezen om gewoon niets meer te doen, of mantelzorger te worden, of leuker werk te zoeken. Hulp van vrienden en relaties kunnen hierbij een belangrijke bijdrage zijn en mentale steun. Een zinvolle keuze maken in een rampzalige situatie hoeft geen ramp te zijn, het kan ook bevrijdend werken. Zo zou de ondergang van V&D nog wel eens een blessing in disguise kunnen zijn.
Beste Paul,
Ik ken je blogs en waardeer ze. En ik snap ook je intentie met dit blog. Maar daarin schrijf je ook het volgende:
“Kijken we naar elke persoon afzonderlijk, dan kan die zelf bepalen wat in zijn situatie zinvol is. Iemand kan kiezen om gewoon niets meer te doen, of mantelzorger te worden, of leuker werk te zoeken.”
Ik begeleid sinds 1992 o.a. mensen naar een nieuwe situatie na werkloosheid. Dat kan een baan zijn, ondernemerschap, of een zinvol en betekenisvol bestaan met een uitkering, of – en dat zijn er slechts enkelen – een goede tijdsbesteding in een situatie waarin men financieel onafhankelijk is. Gewoon niets meer te doen is niet aan de orde. Sterker nog, mensen lijden eronder dat ze niets meer kunnen doen.
Ik vind dat je hier wel erg lichtzinnig voorbij gaat aan de schrijnende, langdurige werkloosheid die er kan zijn, waarin mensen het financieel heel moeilijk hebben.
Als mensen geld moeten verdienen kunnen ze niet zomaar niets meer gaan doen!
En leuker werk zoeken is niet zo eenvoudig. Zeker niet voor velen die nu als ex -werknemer van V&D een baan zoeken. Met alle respect Paul, maar daarmee plaats je jezelf buiten de realiteit.
Ik begrijp dus wel wat je bedoeld te zeggen, maar ik vond deze passage niet zorgvuldig naar al die individuen voor wie het geen sinecure is. Gelukkig is mijn ervaring dat een werkloosheidssituatie tot nieuwe zin- en betekenisgeving kan leiden.
Beste Bert Jan,
De keuze om niets te doen is er altijd. Soms is het zelfs misschien ook wel beter niets te doen. Het lastige aan deze keuze is dat je nooit weet wanneer dat niets doen stopt. Zelf heb ik ook op het punt gestaan de keuze te gaan maken niets meer te doen.
Uit ervaring weet ik wat het betekend werkloos te zijn. Viktor Frankl zegt in zijn boek de zin van het bestaan ergens 9 ik dacht pagina 137 ik doe dit uit mijn hoofd kan er een paar pagina’s naast zitten)dat de werkeloze net als een gevangene te maken krijgt met deformatie van tijd.
Dankzij de hulp van vrienden en realaties ben ik nu aan het werk via het talentenbureau van De Gift City.Geld verdien ik er niet mee. Wel twinkels die ik in de twinkel winkel van De Gift City kan besteden en een zinvolle dag besteding.
De mensen die bij de V&D hun baan zijn kwijt geraakt kan ik alleen maar aanraden te blijven investeren in zinvolle relaties.
Een zinvolle keuze maken in een rampzalige situatie hoeft dan ook geen ramp te zijn.
Vriendelijks
Harry
Geachte heer de Blot beste Paul.
Zoals u weet heb ik ooit gewerkt voor een landelijk computer winkel keten welke destijds net als V&D viel onder het grote concern Maxeda. In haar hoogtij dagen had de computerwinkel keten Dynabyte b.v. ongeveer 45 winkels in Nederland.
Na het lezen van uw blog realiseerde ik mij eens te meer hoe dankbaar ik mag zijn dat ik momenteel als Citywerker mag werken via het talenten bureau van de Gift City te Zwolle. Een Citywerker is een vrijwilliger die vanuit de Gift City externe klussen uitvoert. Dit kunnen zowel eenmalige als langdurige klussen zijn.
Vanuit de Parel van Salland een hartelijke groet
Harry Bartelds
Beste Paul, Geachte heer de Blot,
Jarenlang hebben de vastgoed eigenaren de huren verhoogd ook in de crisis sinds 2008. Zij hebben hoog spel gespeeld. Daarnaast had Sun Capital 1 strategie duur verkopen vastgoed en V&D is net als velen door de crisis getroffen en uitgehold. Innoveren is Investeren en dat hebben zij niet gedaan. Daarnaast de hoge salarissen, niemand wilde inleveren , de vakbond niet , de verhuurders niet, hoog spel op kosten en veel verlies als resultaat. Vakbonden moeten wakker worden het kan zo niet langer doorgaan. Inleveren en soberder leven is het moto dan heb je tenminste nog werk. En je houdt daarnaast de veranderingen niet tegen. 1 Black box magazijn is goedkoper dan 100 winkels met het licht aan.
Wat V&D gebeurt, gebeurt ook in de thuiszorg. Vandaag in Trouw geeft Jos de Blok, directeur van Buurtzorg zijn visie op het managementsdenken in de thuiszorg, waar het dus goed misgaat. Maar niet alleen in de thuiszorg, ook de gezondheidszorg in het algemeen is hiermee opgezadeld en niet te vergeten de sjoemelindustrie.
Voor echte veranderingen dienen we te kijken naar de bron van deze gevolgen en dat is de wet- en regelgeving. Als we die bestuderen dan zien we de achterliggende belangen goed beschermd. De belangen waar het om gaat, die van de patient, liggen vogelvrij op de tocht. Alleen een wake-up naar de patient en een bijbehorende stap kan zorgen voor een echte verandering. Vanwege achterliggende belangen zal die nooit van boven komen.
http://www.ziekvanzorg.nl biedt zo’n mogelijkheid.
Word je nu inderdaad hiertoe aangezet om voor jezelf te denken? Creatieve oplossingen te bedenken en zelf initiatieven nemen om werkelijk de verantwoordelijkheid van je eigen leven op je te nemen? Mijn man en ik hebben dat in 1999 al gedaan en hierdoor een vrijheid gecreëerd van denken en doen! Nu zijn we beiden met pensioen maar geen haar op ons hoofd denkt er aan om te stoppen met ons mooie werk wat ons zoveel voldoening geeft. Mensen wakker maken en hun keuzes laten maken waardoor zij in hun kracht gaan staan! Teveel mensen vinden het makkelijk zo ze gaan op tijd naar hun werk, komen een bepaalde tijd weer thuis en zij leefde nog lang en gelukkig! Dit alles heb je in je hand als je maar naar je intuïtie luistert en vertrouwen hebt in het grote Plan wat voor ieder van ons is voorbestemd!
Dank je wel Paul voor wederom je wijze woorden.
Maria Hartjes
Paul,
jouw woorden herken ik helemaal! Mijn ontslag zes jaar geleden heb ik ervaren als een bevrijding, als het afleggen van een corset. Ik ben uiteindelijk een volledig andere weg ingeslagen en ben in mijn werk nu gelukkiger als ooit tevoren. Veranderingen kunnen iets afbreken, maar kunnen ook kansen genereren. Maar daar moet je wel zelf achteraan gaan.
Geachte Heer Paul de Bot,
U heeft groot gelijk deze ramp is inderdaad het gevolg van grootschalig en anoniem organiseren. Onpersoonlijke, uitsluitend eng economische efficiëntie doelstellingen van bovenaf stellen de regel en gaan voorbij aan de intense betrokkenheid en creativiteit van de medewerker op de ‘werkvloer’. Ook leef ook de leefbaarheid van steden worden hierdoor getroffen, Ook de stadsbewoners zijn slachtoffer.
Ik kan me helemaal vinden in de reactie hierboven van Hans Leewens.
Beste Paul,
Ik ben mij bewust als ik zeg: “Goddank weer voor vele mensen een kans om het anders te gaan doen.”…Het wordt mij en velen die al aardig wakker aan het worden zijn, niet altijd in dank afgenomen, dat ik samen met steeds meer mensen met een hele andere visie naar het leven kijk en ook beleef.
Zoals Hans Oelen prachtig beschrijft, zo beleef ik het ook. En ik spreek ook uit een situatie die rampzalig gevonden of beleefd zou kunnen worden.
Inmiddels mag ik mij gelukkig prijzen, dat ik een soort van ‘ramp’ ook als een zegen kan beleven. Als je open staat voor ontwikkelingen, ontwikkel je ook het vermogen om met dergelijke situaties om te gaan. En daarin mag zeker! ALLES gevoeld worden!
Warme groet,
Monique Vermeer
Vroom& Dreesmann. Gebleken niet ‘vroom’ te zijn. Was het in de familie gebleven – zoals bij C&A en de veel jongere Jumbo- dan was deze ramp te voorkomen geweest. Nu hebben financiële haaien gedaan wat te verwachte was bv het onroerend goed verkopen en dus het bedrijf met enorme huurlasten opschepen.
Laten wij hopen dat, zoals Frederic Laloux beschrijft in Reinventing Organizations, meer en meer organisaties bevrijd worden van dominante CEO’s en Management dat denkt in maximalisering van de winst voor de aandeelhouders en bonussen voor zichzelf. Laat organisaties inderdaad ‘organisch’ zijn zoals ons lichaam waarin alle organen, alle cellen, hun verbondenheid met elkaar aanvoelen en het geheel naar vermogen dienen.
helemaal mee eens Hans!!!! Goed verwoord.
En anders ik wel!!
Denken in kansen en mogelijkheden, genieten van de reis en als jij je beslissing niet neemt dan neemt een ander het voor je. Zomaar een paar kreten die ik gebruik in mijn praktijk en wat helemaal bij deze column aansluit. We gaan veranderen, meer samen en goed zijn voor de aarde. Ben benieuwd waar we staan over 10 jaar, maar het NU zal daar een beslissende hand in hebben.
Dus…… helemaal mee eens Paul
Terug naar de kern van de essentie.
Wat heb je dit prachtig in beeld gebracht, Paul.
Je kunt inderdaad je focus richten op het massale, 8000 mensen die hun baan kwijtraken en veel toeleveranciers die stuklopen op het kwijtraken van een grote afnemer. Als je deze focus kiest, leidt dat onlosmakelijk tot een gevoel van machteloosheid… echter kun je ook de focus richten op het individu, 8000+ individuen. Ieder mensenleven is een werk in uitvoering, en het leven doet daar voor deze individuen weer een beroep op verandering, transformatie, bewuste keuzes gaan maken, de uitdaging om gelukkig te zijn en te blijven terwijl er iets belangrijks wegvalt… het geluk niet afhankelijk te laten zijn van het hebben van een vast baan, maar leren dat geluk nergens van afhankelijk wil zijn… weer een leven vol met kansen en mogelijkheden.
Zo zie ik het ook Paul. Het is echt heel vervelend allemaal, maar kennelijk is dit nodig om echte verandering te brengen. Zoals bij elke tegenslag zul je achteraf zien…, het is ergens voor nodig geweest. Zonder grote tegenslagen zouden veel bijzondere initiatieven niet genomen zijn. Tot snel weer Paul. Aho.
Bestre Paul, Geachte heer de Blot,
Jarenlang hebben de vastgoed eigenaren de huren verhoogd ook in de crisis sinds 2008. Zij hebben hoog spel gespeeld. Daarnaast had Sun Capital 1 strategie duur verkopen vastgoed en V&D is net als velen door de crisis getroffen en uitgehold. Innoveren is Investeren en dat hebben zij niet gedaan. Daarnaast de hoge salarissen, niemand wild inleveren , de vakbond niet , de verhuurders niet hoog spel op kosten van de overheid en veel verlies als resultaat. Vakbonden moeten wakker worden het kan zo niet langer doorgaan. Inleveren en soberder leven is het moto.