Bijna dagelijks worden we geconfronteerd met berichten over terreuraanslagen of aanslagen die zijn voorkomen. De terroristen slagen er gemakkelijk in om paniek te zaaien, want waar ze zullen toeslaan is vooraf niet met zekerheid te zeggen. Het onberekenbare en ongrijpbare van hun daden is hun sterkste wapen om onrust te scheppen. Met eenvoudige middelen slagen ze erin een mijnenveld te leggen die verlammend werkt in ons leven. Onze angst wordt nog versterkt door de nieuwsmedia. Daardoor maken we onszelf slachtoffers van terreur.
Het grootschalige beleid van de regering is onmenselijk kil maar dat kan worden verbeterd door kleinschalige opvang, waar we allen aan kunnen meewerken.
Na een bericht over een terreurdaad realiseren we ons dat zoiets ons ook kan overkomen. Daarmee scheppen we een fantasiebeeld. Wat moeten we doen als we zelf bij terreur betrokken raken? In gedachten proberen we vast te stellen wat we moeten doen. Het resultaat is dan vaak dat we ons machteloos voelen en ons geen raad weten. We raken in paniek en zijn tot niets meer in staat. Dat is het resultaat van een gedachtenspinsel die we zelf scheppen.
Als we nuchter over de terreur nadenken zien we dat het aantal slachtoffers van de terreuraanslagen veel minder is dan dat van verkeersongevallen. Berichten over verkeersongelukken komen niet zo massaal en indringend over. Dat geldt ook voor berichten over tragische voorvallen van zelfdoding. Ze hebben dan ook weinig invloed op ons gedrag en veroorzaken daardoor geen paniek.
Er wordt veel aan terreurbestrijding gedaan en op individueel niveau kunnen we daar weinig aan toevoegen. Het heeft dus geen zin om erover na te denken en erover in paniek te raken. We hebben ons leven niet in eigen hand en niemand weet wat er morgen zal gebeuren. Daarom kunnen we maar beter proberen iets moois van ons leven te maken en er plezier van te hebben.
Een terreurdaad schept een schokeffect in ons dagelijks bestaan. Die wordt nog versterkt wordt door de media, waardoor we in een fantasiebeeld onszelf ook bedreigd gaan voelen. Het is ons denken dat ons bang maakt. We raken niet in paniek als we ons realiseren dat de kans erg klein is dat het ons zelf kan overkomen. Paniek ontstaat door onze manier van denken.
In memoriam
Paniek ontstaat beslist maar dan ook beslist niet door onze manier van denken. Paniek ontstaat wanneer er vlak bij jou een bom ontploft en iedereen niet weet waar die naar toe moet rennen en niet weet wat te doen. Vreselijk!!
Was zelf verbaasd over mijn eerste impulsieve reactie op het blog-artikel van Paul de Blot. Zalvend geneuzel vond ik het. En dat vind ik nog steeds. Misleidende bedrieglijke betoogtrant. Ik zou voor u alle zinnen en haar constructies hier voor u kunnen analyseren. Doch dat zal ik hier niet doen. Waar het in het kort op neer komt is dat Paul de Blot terrorisme presenteert als een soort van natuurverschijnsel waar mee men dient te leren leven. Zo van; het kan vriezen en dooien en soms slaat de bliksem in. Dus maak je daar niet druk om, anders gaat het onnodig spoken in je hoofd.
Nee, terrorisme is beslist geen natuurverschijnsel. Het is ook geen nieuw eigentijds verschijnsel. Terrorisme zijn daden van mensen met een zeer politieke stellingname. Soms, of vaak verpakt in religieuze motieven. Of andersom, religieus fanatisme met heftige politieke consequenties. Etcetera. Terrorisme is geen gedachte in je hoofd, maar een hoop zeer ernstige zeer concrete ellende. Welke van ons vereist om ook politieke stellingname te nemen.
En dat laatste is volgens onze Paul niet nodig, die wil mij in slaap sussen.
Er is meer te zeggen, maar ik laat het hier even bij. Hoe vaker ik het stukje van pastoor de Blot lees, des te woedender wordt ik. Amen.
Paul, u zegt dat we er niks aan kunnen doen maar volgens mij kunnen we er wel wat aan doen. We kunnen bijvoorbeeld inzien wat angst is, waar angst vandaan komt voornamelijk door het verhogen van het individuele bewijstzijn. Ik doe al 30 jaar meditatie en als er een aanslag is in Frankrijk (waar ik overigens ook woon) voel ik compassie. Ik voel mee met de mensen en sta stil bij wat er gebeurd maar ik betrek het niet naar mezelf toe. Dat laatste is train-baar.
[…] gebracht worden. Tijdens mijn werkpauze stuitte ik op een voorbeeld van zo’n tegengeluid in de blog van Paul Blot, Hoogleraar Business […]
Beste Paul,
Ik ben blij met wat je schrijft en herken me hierin. We zijn er zelf verantwoordelijk voor hoe we ons laten beïnvloeden. Dit geldt voor alles wat er gebeurt, maar zeker ook voor deze verschrikkelijke gebeurtenissen. Ik merk dat als ik de vaak schreeuwende berichtgevingen hoor, het mij stimuleert om deze uit te zetten en tijd te maken om er in stilte bij te zijn
Hartelijke groet
Jos
Dankbaar zijn voor vrijheid.
We leggen ons zelf beperkingen op. Vrij denken, voelen en vrij zijn.
Weten we werkelijk welke waarde dit heeft?
Oorlogstaal is niet het juiste moment na deze verschrikkelijke, zoveelste aanslag. Er is bezinning nodig. Deze shock te boven komen is een grote opgave. Nu Frankrijk drie dagen van nationale rouw. De wereld leeft intens mee.Dit komt bij iedereen binnen en de angst en ontzetting die gevoeld wordt is een logische reflex. Het weerhoudt mij niet om 23 juli de Europride te gaan vieren in Amsterdam. Ja, het kan overal gebeuren!
Wat nodig is besef bij degenen die er toe doen dat terugslaan, meer bombardementen en oorlogstaal de verkeerde remedie is. Een politiek van ‘oog voor oog en tand voor tand’, bereikt het tegenovergestelde.Leert de politiek dan niet van eerdere foute beslissingen? Meer onschuldige slachtoffers en meer haat bij hen die met verdriet achterblijven bij hen die dit heeft aangedaan. Doorbreek die vicieuze cirkel met andere politiek.
In de bijbel bij Mattheüs 5: 38-42 staat geschreven:
‘U hebt gehoord dat er gezegd is: Oog voor oog en tand voor tand. Ik zeg u echter dat u geen weerstand moet bieden aan de boze; maar wie u op de rechterwang slaat, keer hem ook de andere toe; en als iemand u voor het gerecht wil dagen en uw onderkleding nemen, geef hem dan ook het bovenkleed; en wie u zal dwingen één mijl te gaan, ga er twee met hem. Geef aan hem die iets van u vraagt, en keer u niet af van hem die van u lenen wil’.
Laat de Europese leiders nu gezamenlijk opstaan en samen met de Fransen stellen: ‘genoeg is genoeg’. Samen optrekken voor een andere politiek. Niet denken in oorlogstaal, dat polariseert nog meer. Een politiek die perspectief biedt is nodig en de terreur op een andere wijze het hoofd biedt. Niet leren leven met terrorisme maar afwijzen en gepast reageren. De emotie voelen maar de reactie vanuit wijsheid en het hart.Denkend aan de langere termijn waarbij een vreedzame wereld het perspectief is. Leer van de eerder gemaakte fouten en sla een andere weg in.
Een politiek van dialoog, kwetsbaar opstellen. Dat is leiderschap die nodig is een tijd van onrust en meedogenloze terreur. Empathisch leiderschap. Het hart raken van de andere politieke leider en zoeken naar vreedzame oplossingen. Met als perspectief hulp bieden aan ontheemden. Perspectief aan jongeren in getto’s en banlieues. Wederopbouw in plaatsen waar mensen in wanhoop leven.
Wat nodig is, is een herontwerp van al de religies vanuit ‘de gouden regel van Confusius. ‘Wat gij niet wilt wat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’ Laat de kerkelijke leiders deze boodschap breed uitdragen vanuit respect voor de verschillen maar vanuit de gelijkwaardige boodschap, een vreedzame wereld.
Onderwijs moet meer aandacht besteden aan die gouden regel en kinderen leren de dialoog aan te gaan en leren vrijmoedig te spreken. Parresia. Vrijmoedig vanuit respect voor de ander. Jij mag er zijn en jij en jij ondanks je (eigen)aardigheden. Daar ligt een sleutel voor een op termijn wellicht vreedzamere wereld.
Een wereld met toekomstige wereldburgers die genoeg hebben van de fouten die nu gemaakt worden. Het is een weg van lange adem maar er is hoop als nu de ommekeer gemaakt wordt. Genoeg is genoeg. Laat dat het antwoord zijn en tevens de oplossing.
Ik vind het zo jammer dat onze bekende gekende Westerse wereld steeds onveiliger begint te worden. Europa is thans het afvoerputje geworden van allerlei stammen- en religieuze (Islamitische) oorlogen die voornamelijk in het Midden Oosten en Afrika ontstaan en steeds meer op andere plekken worden uitgevochten dan in hun eigen habitat. Straks misschien ook wel als EU-toegift uit allerlei Oostbloklanden met betrekking tot georganiseerde misdaad en aanverwante zaken. Alle mensen die zich daar in die landen onveilig voelen vluchten hierheen. Wat kunnen wij hen bieden? Voor dit moment voor zolang het duurt een stukje(schijn)veiligheid. Voor op de lange termijn? Wie zal het zeggen? Naast de ondersteuning door Europa in hun eerste levensbehoeften inclusief huisvesting kunnen we dat even volhouden maar niet tot in de eeuwigheid doorgaan want op een gegeven moment is de koek voor iedereen op. Is het de bedoeling dat ze hier tot hun dood blijven inclusief ondersteuning in hun levensonderhoud met huisvesting en daarna nog vele, vele generaties daarna zonder zicht op een economische tegenprestatie? Die allemaal hun eigen ding hebben en waarvan sommigen het Westen verketteren bijvoorbeeld omdat onze vrouwen met een te korte rok lopen of niet onderdanig genoeg zijn of ons niet tot een bepaalde religie willen bekeren? Tegelijkertijd in het kielzog van integere vluchtende mensen zijn ook individuen aanwezig die als slapende ziekmakende bacteriën meegevoerd worden. Bacteriën vermenigvuldigen zich over het algemeen ongelimiteerd wanneer niet op tijd de juiste antibiotica wordt toegediend. Maar soms wordt de ziekte zelf ook resistent. Een hardnekkige ideologie kan gemakkelijk verspreid worden. Mensen zijn zeer beinvloedbaar voor ongoede zaken zoals haat en afkeer en zeker wanneer deze individuen niet goed in hun vel zitten. Wat moet ik mijn kleinkinderen vertellen die nu nog maar zeer jong zijn op welke manier zij kunnen onderscheiden welke religieuze fanaat welke agenda heeft? Dat kun je niet aan hun neuzen zien en zeker niet met gewaden waarvan je alleen de ogen kunt zien en waar ze van alles onder kunnen verbergen. Moet ik hen mee opvoeden met het wantrouwende idee dat élke religieuze M-fanaat een potentiële terrorist is totdat het tegendeel bewezen is? Vroeger hadden we ook allerlei terroristische groeperingen maar die hebben zich altijd gericht tot bepaalde doelgroepen. Nu zijn het alle gewone onschuldige burgers die mogelijk de klos kunnen zijn, jan-en-alleman. Wat een verschrikking, wat een wereld. Ik weet het niet meer want Europa is tot een duiventil verworden waarin iedereen zomaar zonder enige controle naar believen in en uit kan vliegen, met goede en met kwade bedoelingen. Mocht er van controle sprake zijn dan is het in elk geval niet echt effectief gebleken. Maar zie daar: ineens staan er allerlei geleerden en politici klaar die over elkaar heen buitelen en allemaal ineens weten hoe het wel zogenaamd moet. Dit jaar is door de paus uitgeroepen tot het jaar van Barmhartigheid. Hoever kan men barmhartig doorvoeren wanneer dit leidt tot het opblazen of het grofweg plat en dood rijden van gewone mensen die feest vieren alsof het parasieten zijn? Het is te naief om te veronderstellen dat “het” wel een keer over zal gaan. Ja, dit klopt als men zelf het leven heeft gelaten. Dan is het over. Wanneer een blinde een lamme leidt vallen ze allebei in dezelfde valkuil. Ik vermoed dat we nu zoetjesaan achter onze oren moeten gaan krabben en onze ogen moeten openen om van ons ziende-blind zijn af te komen. Liefde zonder discipline leidt tot ongelukken. Zélfs Jezus roste de tollenaars uit het huis van de Vader die daar een potje van maakten.
Nuchterheid, zoals u schrijft is niet het juiste moment na deze verschrikkelijke, zoveelste aanslag. Er is bezinning nodig. Dit komt bij iedereen binnen en de angst die gevoeld wordt is een logische reflex. Het nieuws moet ons informeren. De vergelijking met ongelukken en zelfdoding is in mijn optiek geen gepaste en niet ter zake doende bij deze terreur die zijn weerga niet kent. Het weerhoudt mij niet om 23 juli de Europride te gaan vieren in Amsterdam maar toch. Ja, het kan overal gebeuren. Wat nodig is besef bij degenen die er toe doen dat terugslaan, meer bombardementen en oorlogstaal de verkeerde remedie is. Het tegenovergestelde wordt bereikt. Meer, meer onschuldigen door foute politiek. Politiek van winstbejag o.a. door internationale wapenhandel. Een politiek van dialoog, kwetsbaar opstellen is nodig. Empathisch leiderschap. Het hart raken van de andere politieke leider en zoeken naar vreedzame oplossingen. Perspectief bieden aan ontheemden. Perspectief aan jongeren in ghetto’s en banjeuls. Wederopbouw gebieden, plaatsen waar mensen in wanhoop leven. herontwerp van al de religies vanuit de gouden regel van Confusius. ‘Wat gij niet wilt wat u geschiedt, doe dat ook een ander niet’ Lat de kerkelijke leiders deze boodschap breed uitdragen vanuit respect voor de verschillen maar vanuit de gelijkwaardige boodschap. Onderwijs moet aandacht besteden aan die gouden regel en kinderen leren de dialoog uit te gaan en vrijmoedig leren spreken. Parresia. Vrijmoedig vanuit respect voor de ander. Daar ligt een sleutel voor een op termijn wellicht vreedzamere wereld.
Beste Paul,
Wij zullen ons moeten realiseren dat bepaalde lieden hun haat tegen onze manier van leven nu botvieren op onschuldige mensen. Door het vele geweld in het Midden Oosten waar geweld wordt ‘aanbeden’ als een nobele daad, worden mensen in onze samenleving geinspireerd om hun bijdrage te leveren in dat geweld. Weet dat ‘oorlog’ het slechtste maar ook beste uit mensen haalt.
Laten we hopen dat het laatste zal domineren.
Bedankt voor het delen van uw inzichten.
Vriendelijks
Harry Bartelds
Een heel ware column! Angst zaaien en de maatschappij verlammen is precies wat deze terroristen willen. Daar moeten we voor waken! Ik voel zelf ook geen angst voor aanslagen. Maar op praktisch niveau waren wij in november jl wel met ons gezin in Parijs ten tijde van de aanslagen. Je kunt dus zomaar in de buurt zijn. De geplande uitstapjes komende week met ons gezin in Parijs-stad slaan wij toch maar over. Er zijn nog genoeg andere mooie dingen te doen. Ben ik dan bang gemaakt of kies ik verstandig voor net zulke leuke, maar veiliger geachte alternatieven.
Op macroniveau kan ik mij geheel vinden in de opinie van Paul de Blot en andere schrijvers hier, maar op microniveau ben ik toch wat voorzichtiger geworden, zonder dat dat voor mijn gevoel onze manier van leven of onze keuzes aantast. Dat neemt niet weg dat er op macroniveau een adequaat antwoord tegen de terroristen gevonden moet worden. Met het brede scala, motieven en achtergronden van hen nog niet zo eenvoudig. Een ware opgave voor de leiders van onze tijd!
Hoe waar!
In een tijd dat ik te veel meemaakte in een te korte tijd wilde ik analyseren wat schokkende gebeurtenissen deden op verschillende niveau’s, zowel individueel, in kleine gemeenschappen als in groter gemeenschappen. En er zijn veel overeenkomsten te geven. Verdriet, dreiging en angst kunnen relaties uit elkaar drijven, mening verscherpen en het kost veel inzet en inspanning om elkaar te kunnen blijven vinden in tijden die niet zomaar naar de zijkant van je leven te schuiven zijn. Sommige leven alsof er nauwelijks iets is gebeurd, andere gaan verwerken, andere kunnen nauwelijks verwerken, vluchten in hun geest, verstarren of gaan vechten tegen onrecht.
Er zijn dan ook antwoorden nodig op verschillende niveau’s om ingrijpende gebeurtenissen van antwoord te voorzien. Al zappend bleef ik deze week zeldzaam hangen bij een herdenkingsdienst. De toespraak van Obama bij de herdenkingsdienst van de omgekomen politiemannen in Dallas omvatte zoveel aspecten en antwoorden op verschillende niveau’s gegeven, zowel de vertwijfeling van zichzelf of zijn woorden ook maar iets hebben uitgemaakt, hoop te blijven houden, een heldere analyse op de verschillende aspecten van in dit geval discriminatie in de samenleving, dat lijden geen gemakkelijke antwoorden heeft, vormend kan zijn, de zelfreflexie op ieder eigen gedrag en denken én dat het zo nodig is om in elkaar de ander en de Ander te zien, te ontmoeten en de moed te hebben en te houden om dit te blijven doen, ondanks en in alles wat er om ons heen gebeurd.
De blog geschreven draagt bij aan de bescherming van ieders denken, hoe noodzakelijk! ‘k Zou willen dat hier meer aandacht voor komt op landelijk niveau.
….kijk!…dit denken helpt tegen oorlog en terreur, publiceer dit artikel groot op de voorpagina s van alle kranten en facebook en televisie, gebruik social media net zoals de terroristen dat uitstekend doen, geef les aan de domme emo-journalistiek, puur voor eigen kijkcijfers, beleidsmaker, mediamakers: gebruik je verstand! wake-up en hou de berichtgeving klein, geef het geen aandacht, heel veel…heel veel , zo ontzettend veel is goed in deze wereld
Geloven in je kracht is erkennen van je zwakte. Dat doe je als individu en als groep. Geloven dat je zelf geen bijdrage daarin hebt is je overleveren aan de ander. ik maak me zorgen dat grote groepen mensen daarin sterk gaan polariseren en dan, meer dan nu, van een veelzijdig probleem juist een single-issue maken. Dan richt alle weerstand zich op 1 bedreiging en creeren we een schijnzekerheid.
Als die schijnzekerheid wegvalt ontstaat paniek, wanorde en chaos.
In Nederland wordt veel aan terreurbestrijding gedaan en op individueel niveau kunnen we daar wel wat aan toevoegen door ons niet te laten verleiden om groepen of politieke partijen te ondersteunen die single-issues nastreven zoals anti-islam, anti-vluchteling kortom xenofobisch zijn. Het heeft dus wel zin om erover na te denken in welke zin je jezelf en onze leefgemeenschap kunt versterken door juist je open te stellen voor vraagstukken en deelvraagstukken. Je best doen in het vormen van een eigen mening. Die zoektocht is zingevend en levert zekerheid en meer plezier op.
Ja, heel helder geformuleerd. Als we het fantasiebeeld van ons bedreigd voelen los kunnen laten en in plaats daarvan mededogen toe laten voor familie en vrienden van de slachtoffers, kan de macht van het wapen ‘angst’ steeds verder afbrokkelen.
Dag Paul,
Helaas worden we thans “geregeerd” door de zoetsappigen met droombeelden over hoe de mensen zijn . Je vindt ze overal. . De voorstellen die daaruit voorkomen om de terreur aan te pakken leidt nu nog steeds tot paniek bij velen. Met de verhaaltjes die columnisten, journalisten en veel politici maken om de de paniek bestrijden zijn we niet geholpen ,de aanslagen gaan gewoon door.
Er past ons tegen terrorisme een realistische aanpak. Gegeven onze economische belangen dienen wij de terroristen, die helaas in toenemende mate onder ons zijn en op ons afkomen, aan te pakken. Een uitgebalanceerde visie op het bewaken van onze binnenlandse veiligheid en de grenzen past daarbij . Dat we daar ons bewust dienen te zijn dat er een nood toestand heerst lijkt me evident. Ik roep op een proactieve aanpak neer te zetten om verder leed en paniek te voorkomen
Groet Martin van Geel