Het probleem van de jeugdzorg in Nederland is nog niet opgelost. Er zijn wel 15 instanties die er zeggenschap over hebben, maar daarvan is er eigenlijk niemand die een persoonlijke vertrouwensrelatie heeft met één van die kinderen.
Veel huwelijken mislukken en eindigen vaak in echtscheidingen; sommige cijfers spreken over 3 van de 5 huwelijken. Dat is vaak een ramp voor de daarbij betrokken kinderen die daar ongewild de dupe van worden. De grote boosdoener is de ongebreidelde groei van het IK en daar kan iedereen iets aan doen.
Verdeeldheid ondermijnt alles wat belangrijk is
De bekende Franse filosoof Levinas heeft ons gewezen op het grote belang van de persoonlijke relaties. “In de ogen van de ander herken ik mijzelf in mijn verantwoordelijkheid voor de ander”.
Ik ben mede verantwoordelijk voor de waardering van de ander. De joodse psychiater Viktor Frankl heeft aangetoond, dat in de meest onmenselijke situatie van de joodse vernietigingskampen men zonder vrienden niet in staat is om te overleven.
In de discussie over het recht van vrije meningsuiting wordt vaak radicaal gesteld dat er geen rekening hoeft te worden gehouden met de goede naam iemand. Als dat in een gezin wordt uitgedragen zal er van de onderlinge samenhang niet veel terecht komen.
De kracht van een gemeenschap is hierin gelegen dat men elkaar waardeert en daarmee de samenhang versterkt. Gelukkig is er ook een groeiend aantal ondernemers dat zich hiervan bewust is. Verdeeldheid ondermijnt alles wat belangrijk is.
In memoriam
De vader van ons kleinkind zei dat het krijgen van een kind een beter mens van je maakt. Precies zo heb ik het ervaren toen ik m’n eigen kinderen kreeg. Mèt de liefde voor m’n kinderen kwam/komt nog steeds veel oud zeer boven. Ook dat is realiteit. Maar de liefde die mijn kinderen (eigen kinderen maar ook de kleuters uit de tijd dat ik ‘juf’ was) in me los maken, brengt me er telkens weer toe keuzes te maken die aan de wensen van het ego voorbij gaan….en dat is een groot geschenk voor wie het weet te herkennen.
Dit artikel spreekt me sterk aan. Wanneer ik op staat iemand tegen kom, maak vaak ik een praatje waarbij het luisterend oor me stuurt. In het licht van een blik van verstandhouding
.
De maatschappij (het ego) heeft de overhand gekregen op de gemeenschap (de liefde).
In de maatschappij gaat het om zakelijke en eenzijdige belangen, verhoudingen. In de gemeenschap gaat het om allesomvattende relaties en daar verantwoordelijkheid voor nemen.
Na alle veertrouwenscrises (kerk, banken,bedrijven enz) beseft de mens dat er ook een groeiend wantrouwen is tussen mensen zelf.
Dit belooft weinig goeds voor de toekomst. De instituties die ontstaan zijn, zijn doel op zichzelf geworden en willen alleen nog zichzelf in standhouden.
Ook media dragen er aan bij dat alles uit zijn verband wordt gehaald. En dat mensen en verantwoordelijke bestuurders onderuit worden geschoffeld. Ook bepaalde beroepsgroepen zoals advocaten zoemen in op details en proberen daarop de scoren waardoor soms bijv. vrijspraak volgt omdat een dagvaarding bijv. onjuist gedateerd is.
Dit ondermijnt allemaal het vertrouwen van de mens in de anonieme rechtstaat. En vertrouwen in elkaar en jezelf is toch de belangrijkste pijler van een samenleving.
De “stam”
Ja Paul de Blot,
je hebt daar een sterk punt!
Waar gaat het over,
wat is de intentie,
over wie hebben we het?
Ik, de ander, DE Ander?
Hoe komen we uit dat framework waar het om het ego gaat!?
De visie van Michael Laitman sprak me erg aan.
Het gaat je goed Paul!
warme groet,
winno
Waarde Paul,
Krachtig en mooi artikel, waar nog veel over te zeggen valt. In de behoefte erkenning te krijgen en gezien te worden, is het IK soms moeilijk te beteugelen en kinderen zijn altijd bereid hun eigen ikje daarvoor aan de kant te schuiven. Dat mag nooit vergeten worden, want voor al die kinderen, die niet wezenlijk gezien en gehoord worden, is een groot IK uiteindelijk ook de enige manier om erkenning te krijgen. En zo is de cirkel weer rond.
Met hartelijke groet,
Ineke Vosman
Beste Paul en lezers,
Een fenomeen wat we tegenwoordig veel te vaak zien is dat mensen het huwelijk en het hebben van kinderen onderschatten. Het word afgedaan als iets simpels terwijl het grote mate van compassie, aanpassingsvermogen en inlevingsvermogen vraagt. Op de momenten waneer we niet bewust zijn en op ‘autopilot’ staan (grotendeels van de dag) staat ons inlevingsvermogen op een laag pitje en gebruiken we onze zintuigen oppervlakkig waardoor we de wereld letterlijk alleen vanuit ons belevingspunt zien. Hierdoor vergeten we vaak dat onze medemensen net zoals wij gefrustreerd en gestrest zijn. Net zoals wij zoeken zij naar liefde en geluk, gezondheid en acceptatie.
Met vriendelijke groeten,
Vincent van Engers
Wat een mooie aanvulling. Met dit inzicht zou iedereen genetisch geprogrammeerd moeten zijn. Bedankt Vincent dat je dit hebt gedeeld.
De kracht en het plezier van de verbinding met elkaar, ipv focus op het IK, een groei op kort termijn .
Dank meneer Paul de Blot voor het verbreden van mijn en wederom borgen van (dit in)zicht ☀
Waarde Paul,
Een kort maar hevig artikel, dat zaken aanroert waar nog veel over te zeggen valt. Een aanzet voor een breder gesprek, hoop ik.
Met hartelijke groet,
Bart van der Meij