Het Kerstverhaal wordt ook in vele niet-christelijke landen gevierd, want het bevat een belangrijke boodschap voor iedereen in elke cultuur. Het gaat om één van de belangrijkste grondslagen van de samenleving: de gastvrijheid.
Een eenvoudig echtpaar, de vrouw hoogzwanger, is onderweg en op zoek naar een onderkomen voor de nacht. Maar het krijgt overal hetzelfde antwoord: er is geen plaats. Bij de eerbare mensen vinden ze geen onderdak, maar wel bij hen die zelf geen tehuis hebben.
Het gebrek aan toekomst is de ergste armoede die een kind kan lijden.
De daklozen en zwervers, de natuur die hebben altijd volop plaats en met blijdschap worden ze ontvangen. Dat is de kern van het Kerstverhaal, een wonderlijke vertelling over gastvrijheid, vaak ook met religieuze diepgang gevierd. De natuur, de engelen en God zelf, zijn altijd gastvrij als je geen thuis hebt.
Het Kerstverhaal speelt ook in Nederland. In de politiek wordt voortdurend gepleit voor de invoering van het kinderpardon. Het antwoord van regering en parlement is overduidelijk: er is geen plaats in onze herberg. Dat wordt gedacht, het wordt ook openlijk gezegd en zelfs met wetgeving onderbouwd.
Onze wetgever is als een geblinddoekte Vrouwe Justitia die zich strikt aan de wet houdt. Die niet kan zien dat het gaat om een kind zonder onderdak en toekomst. Het gebrek aan toekomst is wel de ergste armoede die een kind kan lijden. Gastvrijheid schept toekomst als er geen plaats is.
Mooie Kerstdagen wens ik allen toe als een diepe ontroering van gastvrijheid.
Beste Paul/heer de Blot,
Dank voor uw inspirerende brief waarin u aan de hand van het kerstverhaal een maatschappelijke waarheid blootlegt waarin de self forfilling prophecy zich zoals zo vaak doet gelden. De angst die door ons land woedt is de angst voor de vreemdeling, de onbekende, de mens die van ver komt. Gelukkig niet bij iedereen maar in groeiende mate is er die angst die politici doet besluiten om de poorten naar onze steden te sluiten zoals in de middeleeuwen. Bang dat die vreemdeling onze beschaving aantast en onze waarden doet afbrokkelen, kiezen we voor een beleid waarin we dat zelf doen. Ik zeg ‘we’ want hoewel het de politici zijn die dit soort rare keuzes maken, zijn wij het die hen in de positie zetten om dat te doen, zijn wij het die juichen als dat gebeurt.
Naast de waarde van gastvrijheid voeg ik er graag een aan toe waar op de grens van 2017, twaalf maanden geleden, Claudia de Breij toe opriep: de waarde van barmhartigheid. Als ik hier ‘s nachts van wakker lig, bedenk ik mij vaak dat we het zelf doen, onze eigen waarden aantasten. En willen we echt staan voor die waarden dan moeten we die eerbiedigen en uitdragen. Dat doen we volgens mij niet door devoot voor een kerststal te knielen en ‘Stille Nacht’ te zingen, maar door onze deuren te openen en met gastvrijheid en barmhartigheid de vreemdeling onderdak te verschaffen of – op z’n minst – voor de kinderen van onze eigen tijd te zorgen dat zij veilig kunnen opgroeien.
Ik wens ook u een indrukwekkend mooie kerst.
Jeroen Frerichs
Dank je Paul voor je Kerstgroet. Ook jij goede en gezegende Kerstdagen toegewenst en ik hoop dat je volgend jaar de kracht en de gezondheid mag krijgen om door te gaan met je artikelen.
Het is helemaal waar wat je schrijft over gastvrijheid. Gelukkig zie ik in mijn eigen woonplaats heel veel gastvrijheid vanuit particuliere hulp en ook gemeente naar immigranten uit probleemgebieden. Het is de kille wetgeving dat de asielkinderen parten speelt. Helaas is het in de informatie van deze nieuwe regering weer niet versoepeld. Teveel weerstand van de conservatieve partijen.