Het is een mooie traditie om ten minste eenmaal per jaar stil te staan bij wat liefde betekent, want zij kan ons bewustzijn volledig beheersen. Liefde is ons diepste verlangen, die ons de sterkste energie kan geven, en ons in alle fasen van ons leven het sterkst kan bezielen. Toch is liefde ook uiterst kwetsbaar en zijn we ons niet altijd bewust dat liefde ook pijn kan doen.
Herhaaldelijk heb ik gezien hoe twee mensen zielsveel van elkaar houden en zich voornemen hun hele leven bij elkaar te blijven. Ze krijgen kinderen waar ze ook veel van houden. Tot mijn grote verbazing hoor ik dan dat ze na enkele jaren gaan scheiden.
Wie bereid is voor zijn geliefde te lijden kan de diepste kracht van liefde leren kennen.
Ik denk dan aan de duidelijke uitspraak van de Franse filosoof Gabriel Marcel die zegt: dat wat je hebt kan je ook gemakkelijk verliezen, maar wat je bent verlies je nooit. Dat geldt ook voor de liefde.
Wie een geliefde HEEFT zal alleen van de gevoelsmatige buitenkant van de liefde genieten, maar tegelijkertijd bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Het geringste kan dat al veroorzaken. Het is heel anders, zegt Marcel, als je ervaart dat je je geliefde bent.
Als je de ander BENT, dan gaat die nooit voor je verloren, ook niet na de dood. Ook bij een scheiding blijft die liefde voor de ander leven, wel vaak met de nodige pijn. Echte liefde doet ook altijd pijn. Ik durf te zeggen dat de pijn wezenlijk bij de liefde hoort.
Persoonlijk ben ik als kind al heel vroeg van mijn moeder gescheiden en ik heb haar liefde niet meer fysiek kunnen ervaren. Ik weet zelfs niet eens waar ze begraven ligt. Toch beleef ik haar liefde heel sterk. Als ik aan haar denk, is het alsof ze nog altijd bij mij is. Haar nabijheid is ondanks haar afwezigheid nog steeds mijn grootste rijkdom en diepste krachtbron.
Ik denk dat veel huwelijken gedragen worden door liefde die zich beperkt tot een geluksgevoel, een liefdesband zonder innerlijke diepgang. Zodra die pijn doet wordt de band verbroken. Het besef is verzwakt dat pijn de diepste kracht van liefde is.
Wie bereid is voor zijn geliefde te lijden kan de diepste kracht van liefde leren kennen. De beroemde Weense psychiater Viktor Frankl zegt dat hij zijn kampleven als zinvol heeft ervaren, want daar heeft hij vriendschap en liefde leren kennen. Dat is ook mijn persoonlijke ervaring van het kampleven, waar ik liefde heb gevoeld. Ik hoop dat op Valentijnsdag de pijn als bezielende kracht niet wordt vergeten.
Hallo Pater de Blot,
Saya Cindy, yang kemarin berkunjung ke Pater di Amsterdam bersama KMKI. Saya sangat penasaran untuk melihat Blog yang Pater buat dan ceritakan. Ternyata isi nya byk artikel menarik utk inspirasi sehari-hari, seperti artikel Valentine ini.
Tema ini kebetulan baru-baru saya bicarakan, saya ingin bertanya: seberapa besar seseorang dalam loving or belove merasakan “pain” tersebut? Yesus pernah bilang hrs memaafkan 77 kali atau sebanyak mungkin, tapi apa benar tdk ada batasan? Banyak rumah tangga yang berpisah krn alasan “pain besar” seperti kekerasan, selingkuh, dll, dan dianggap masuk akal. Bagaimana tanggapan Pater akan ini? Apakah ada batasan dalam merasakan “pain” tersebut dalam mencintai manusia?
Terimakasih Pater sebelumnya!
LG,
Cindy Guchi
Love is always [painful
Dag Paul,
Via deze weg kom ik graag met je in contact om een vraag aan je voor te leggen die een grote impact kan hebben op d informatievoorziening voor burgers. Is het mogelijk mij te contacten,
Hartelijke groet,
Roos Zierikzee
Ook de boodschap doet een beetje pijn:
hoe vaak heb ik het één niet met het ander verward!
Maar, u hebt gelijk; de liefde doet pijn en het is de moeite waard.
Liefde zijn/worden, voor jezelf en je naaste;
het kost moeite maarhet opent zoveel mogelijkheden.
Dankuwel.
Beste Paul,
Kreeg jouw blog adres van een vriend uit Nederland,Chris de Vries.
Heb alle reden om hem dankbaar te zijn.
Het is boeiend,heel diep en toch gemakkelijk te lezen omdat het met dagelijkse taal is geschreven!
Het ander heel sterk aspect is dat het over dingen van alledaagse zijn die iedereen ervaren en toch er niet van bewust zijn van de diepe berekenis.ervan en alleen de vraag kan uiten: waarom.
Uw aetikel over de liefde raakte me heel diep,en begrijp ik nou de ‘daaroms v d waaroms’ van mijn verleden huwelijk schipbreuk in 1979. In Mei word ik 80 en alle pijn ervan doorstaan.
Heel veel dank.
Zet uw werk,mensen sterkte en hoop geven,via uw.artikelen door.
God Bless You.
Uw bewonderaar,
Achmad Koswara Hoedaya
Denpasar-Bali,Indonesia.
kos1209@gmail.com
Hallo Paul,
mooi, lief en helemaal waar.
Heb met dit schrijven niet de behoefte gelezen of gezien te worden door derden maar voor jou zelf vind ik het leuk deze link te plaatsen: gaat naar een leidje “Sweet Pain” dat ik geschreven heb voor en over mijn vrouw zaliger. Niet te koop, vrij voor download maar je kunt ook gewoon een keertje luisteren.
Ik voelde het zo (en nog) de pijn is daar om je eraan te herinneren dat het mooi was – en dat is troost.
Cadeau pour vous: 1 liedje bij deze,
(copy and paste in browser window)
https://www.reverbnation.com/harryvsingersongwriter/song/7075760-sweetpain-2
blij dat ik je ken,
Harry Versluijs
Lieve Paul,
Dank je voor de inspiratie en mooie woorden.
Na het heengaan van mama, en later van papa is het word liefde zoveel meer en dieper tot me doorgedrongen.
In mijn believing en gevoel, zo helemaal waar wat je in het arikel beschrijft.
Lieve en warme groet,
Nancy van Braam, Oss
Mooi artikel! Dank.
Beste Paul,
wat een mooie boodschap. En hoe dankbaar mag ik zijn dat ik de wijsheid in jouw bericht een beetje begrijp. Doordat mijn inzicht dagelijks groeit, weet ik dat ik maar zo weinig echt weet. Veel mensen labelen fun positief en pijn negatief. Doordat ik als kind mishandeld bent dacht ik dat ik niet van mijn ouders hield. Door steeds maar weer die pijn te ervaren ontdekte ik dat ik juist heel veel van hen hou. Doordat inzicht voelde ik mij bevrijdt van het klagen, mijn slachtofferrol, mijn negativiteit en van nog veel meer blokkades. Het is niet eenvoudig, maar des te waardevoller. Fijn dat je je missie zo volhardend blijft vervolgen Paul