Herhaaldelijk heb ik me de vraag gesteld of de overheid een kind nog wel waardevol vindt. Kan het nog een beroep op het recht doen?
Een kind dat in Nederland is geboren en na 9 jaar in Nederland is geworteld mag hier niet langer blijven. Het wordt uitgezet naar een land waar het nooit heeft gewoond.
Democratie is gericht op het welzijn van mensen
Het gaat om een kind dat in Nederland is opgegroeid en hier wil studeren en werken, in ons land dat nu al een nijpend tekort heeft aan jonge arbeidskrachten. Wat is de achtergrond van dit beleid?
De overheid baseert haar besluit op de geldende wetgeving. Het belang van wetshandhaving telt zwaarder dan het belang van een individueel persoon in onze democratie.
Dan komt vanzelf de voor de hand liggende vraag in mij op wat de bedoeling is van onze democratische wetgeving. Is het nog democratisch en gaat het nog om menselijk welzijn? Democratie is gericht op het welzijn van het volk. Dat vraagt vanzelfsprekend om ordening van de samenleving en daar is wetgeving voor nodig
Maar hoe is het dan mogelijk is dat in onze democratie de wetgeving doel wordt en dat het individuele belang van mensen wordt gebruikt om dat juridische doel te bereiken? Ik denk dat de lezer met gezond verstand hier zelf een conclusie uit kan trekken, want we leven in Nederland in een democratie en niet in een dictatuur.
In memoriam
Hallo Paul,
Laten we het over de kinderen nog eens hebben bij dat St.Nicolaas gedoe….Als ik ergens tegen zou zijn zou dat tegen
St.Nicolaas zijn met zijn katholieke achtergrond. Kinderen zijn dus niet eens veilig bij de priester zo blijkt…maar nu over zwarte Piet..Op google kun je lezen, dat St Nicolaas juist de zwarte kinderen haalde en ze betaalde voor hun werk.Waarom laat de kerk zijn geluid niet horen.Of mee praten in de voor en tegen standers van zwarte Piet.Men kent dus de geschiedenis niet. In Kollum in Friesland waren de Pieten allemaal zwart. Het was een geweldig kinder feest. Ook daar waren veranderingen te zien al jaren vrouwelijke Pieten met rokjes aan, die verandering is gewoon geacepteerd dat vind ik klasse.U ziet, de vreugde van het leven zit in verandering .Als de domheid regeert moet het intellect daar iets aan doen, maar die houden zich stil.
Beste Jos,
Vergeet Google, je kunt beter dit artikel van Paul lezen waarin je antwoorden kunt vinden op je vragen, o.a. over Zwarte Piet.
https://pauldeblot.nl/2013/11/15/zwarte-piet/
Gr. Pieter
zullen we later tegen onze kleinkinderen zeggen: “Wir haben es nicht gewusst”?
Dank, Paul, voor uw betoog, waarin gerechtigheid en barmhartigheid een eenheid vormen.
?Laat NL zien dat het democratisch is.
Door vragen heb je met een lichte aanraking een massieve snaar aan het trillen gebracht.. een heel orkest eigenlijk. Onderliggend aan je vraag gaat het wat mij betreft om waarden van menselijkheid, rechtvaardigheid. En dat gaat het niet meer om de algemene beginselen van behoorlijk bestuur (gelijke monniken, gelijke kappen etc.) maar vooral om het durven ongelijke monniken ongelijke kappen te geven, om juist wel recht te doen aan de mensen en de samenleving. Dat betekent besluiten nemen over ongebaande paden, met stevige argumentatie. Los van (geautomatiseerde?!) systemen, protocollen en vaste werkwijzen. Dat vraagt lef, transparantie en liefdevolle intelligentie. Eenvoudigheid eigenlijk, maar dan geen simpele.
❤️
‘liefdevolle intelligentie’, dat heb ik nooit zo met elkaar in verband gebracht. Mooi! Het raakte me.
Dank je Paul. Het recht moet inderdaad gaan om menselijk welzijn en die rollen mogen nooit worden omgekeerd. In onze overgejuridiseerde wereld raakt deze essentie ondergesneeuwd. Menselijk welzijn betreft natuurlijk niet alleen het welzijn van individuele kinderen, al is dat buitengewoon belangrijk omdat zij de toekomst zijn. Ook het welzijn van de samenleving als geheel en van sociale groepen en groeperingen is daarbij van belang.
Het is een lastig vraagstuk, waar de beslissing van de ouder(s) om op eigen risico het eigen land te verlaten aan ten grondslag ligt. Voor mij blijft het altijd nog een raadsel waarom (juridische) procedures zo lang kunnen / moeten duren. Dan blijft de beslissing en bijkomende consequenties voor alle gezinsleden als een zwaard van Damocles boven het hoofd hangen. De vraag is dan: die is hier nu werkelijk ‘schuldige’ aan de ontstane situatie?
Met alle respect Paul, maar nu lijkt de emotie toch niet zo’n goede raadgever. Natuurlijk lijkt het een groot probleem dat een kind dat hier al jaren heeft geleefd ineens ergens anders heen moet. Nu komt dat om allerlei redenen veel vaker voor. Ouders/verzorgers beslissen nu eenmaal over het lot van kinderen. Gelukkig zijn kinderen flexibel en hebben het vermogen om zich snel aan te passen. Naar ik mij niet vergis lag in het bedoelde concrete situatie de oorzaak bij de onverzettelijkheid van de moeder, die niet al veel eerder de realiteit onder ogen wenste te zien.
Overigens ben ik blij in een democratisch land te wonen, waar democratisch tot stand gekomen wetten helemaal niet zo strikt worden gehandhaafd. Gedogen zit ons meer in het bloed.
Beste Paul Stoele, zou u als moeder, u niet verzetten tegen zoveel onzekerheid?
Zou u als moeder ,niet vechten voor een veilige situatie?
Een moeder met haar kind wordt een leeuwin als haar kind in gevaar dreigt te komen. Dat is bij mens en dier het zelfde
Dank je, ik leef zo met Olga mee om die reden.
Ik weet het en ik worstel ermee want onze maatschappij lijkt hoe langer hoe meer op een dictatuur. Niet alleen voor het kind dat weg gestuurd wordt is dat zo; ook de kinderen die hier in onze maatschappij leven worden behoorlijk blootgesteld aan dingen die hun kind-zijn aantasten. Ik voel me boos en onmachtig. Het enige wat ik weet te doen is alert te blijven en het mijne bij te dragen op de plek die me gegeven is. En, al schrijvend bedenk ik dat dat al heel wat is…de somberte van onze maatschappij kan ons doen vergeten dat we toch het onze kunnen bijdragen. Al te grote somberte verlamt en doet inslapen. Daarom dank voor uw artikelen.
Zo waar Paul, ego’s spelen te hard mee, om maar gelijk te krijgen, i.p.v. zich te verplaatsen in een persoon of het nu om een kind gaat of een volwassenen het is regels en dat nekt ons hele systeem.
Dag Paul,
Hoe langer hoe meer kent onze politiek het verschil niet meer tussen intrinsieke en extrinsieke waarde. De intrinsieke waarde van het kind is immens. Spijtig genoeg zijn we in onze samenleving meer waarde gaan hechten aan de extrinsieke waarde en dan komen we in een walgelijke situatie terecht waar de extrinsieke waarde van de wet hoger geacht wordt dan de extrinsieke waarde van het kind, zien de intrinsieke waarde van dat kind niet meer, waardoor het wordt uitgesloten. We zijn zo in onze ‘Vicieuze Cirkel’ terecht gekomen dat we opgesloten zitten in de kooi van het eigen gelijk (in dit geval de kooi van de wetgeving) dat we de waarheid niet meer zien. We zien onze eigen waarheid en denken dat dit ‘de’ waarheid is.
Om het met de woorden van Le TourisMC (lied zoete blasfemie – we begrijpen elkaar – 2018) te zeggen:
Niemand heeft een patent op de waarheid, nee
Ge moet durven twijfelen om ze te zien
Paul, we begrijpen mekaar en diegenen die de wet hanteren durven niet te twijfelen…
Creatively,
Johan