De Nederlandse bevolking groeit onevenredig en dreigt onbestuurbaar te worden door de steeds grotere zorgbehoefte van ouderen en de afname van verzorgers.
Voor de zorg van de kwetsbare mensen in onze samenleving wordt het steeds moeilijker om aan geschikt personeel te komen. Veel ouders hebben het vaak te druk om voldoende aandacht te besteden aan hun kinderen. We zien steeds meer oma’s of opa’s met hun kleinkinderen optrekken, omdat de ouders er niet genoeg tijd voor hebben.
Een stem voor een betere toekomst voor iedereen, is een stem voor het belang van onze kinderen van nu.
De jeugdzorg krijgt het steeds drukker terwijl het al jarenlang niet meer in staat is om deze ontwikkeling het hoofd te bieden.
De overbelaste medewerkers zijn door steeds verdere bezuinigingen en reorganisaties gefrustreerd, ziek of inmiddels al opgebrand door niet te verdragen stress.
Terwijl het voor de meesten inmiddels weer wat beter gaat zijn de problemen in de jeugdzorg nog steeds groot. Dit is een vergeten crisis die snel veer meer aandacht verdient dan nu.
Er zijn gevallen bekend waar kinderen van asielzoekers wel 14 keer van school en woonplaats moesten veranderen. Ze kregen de kans niet om een band met vrienden op te bouwen. Een jongen vertelde dat hij tijdens zijn opvoeding met 130 begeleiders te maken heeft gehad!
Van een ideaal beleid voor kinderen is in Nederland bepaald geen sprake. Ook de aanpak van kindercriminaliteit krijgt niet de schoonheidsprijs. Net zo min als de strijd om het kinderpardon getuigt van enig liefdevol begrip voor kwetsbare kinderen.
Formeel heeft een kind tot zijn 18e jaar recht op begeleiding, ondersteuning en hulp in de vorm van oprechte aandacht. Maar daarna houdt alles van de een op de andere dg voor hun op en staan ze er alleen voor.
Kinderen met moeilijkheden kunnen vanaf hun 18e verjaardag nergens meer aankloppen. Dan kan er veel mis gaan in het vinden van een passende aansluiting op de door ons gewenste ideale samenleving.
Vaak wordt vergeten dat het onze kinderen zijn die de toekomst voor ons allemaal bepalen. Bij verkiezingen is het daarom steeds belangrijk hier rekening mee te houden. Een stem voor een betere toekomst voor iedereen, is een stem voor het belang van het kind van nu.
Hoe zou dit allemaal komen en wat zit hierachter? Nooit afgevraagd waarom het zo’n puinhoop is geworden?
Zoek dan eens naar de AGENDA 21, de agenda voor de 21e eeuw, geschreven door de VN. Er loopt dus gewoon een plan om de wereld te veranderen in een enge gecontroleerde “samenleving”. Kijk en luister maar eens naar de overduidelijke uitleg van David Icke. En kijk ook eens naar wat er op de Georgia Guide Stones staat geschreven. De elite wil de wereld veranderen in hun voordeel. Ze willen meer voor zichzelf en minder dan niets voor ons! De AGENDA loopt sinds 1993 en moet gereed zijn in 2050. Dan is de wereld omgetoverd in een gerobotiseerde, gecontroleerde slaven fabriek. Er mogen dan volgens de guide stones maar 500 miljoen mensen meer op aarde zijn om de machine draaiende te houden. Dit zijn de slaven van de elite. Kinderen hebben dus geen toekomst meer. Wij kunnen deze agenda stoppen door niet meer mee te werken aan het door en door verrotte systeem.
Want als je de parasieten (elite) niet meer voedt, sterven ze!
https://www.youtube.com/watch?v=bMeXSlGJZYc
Inderdaad meneer De Blot,
En ik heb het te doen met de nederlandse samenleving, waar de waarden en normen niet meer authentiek zijn. Maar in vliegensvlug vanuit het Westen zijn gekopieerd. Omdat gedacht wordt dat het beter is en omdat het wél kan. Gelukkig heb ik hier leer uit getrokken en mijn dochter Aziatisch opgevoed en haar genoeg handvaten gegeven om op haar 18e in kracht te leven. Zij weet dat ik haar altijd zal steunen en bijstaan in uitdagende tijden. Weliswaar met haar inzichten des levens, met een knipoog naar mij?.
Sorry, maar dit is wel heel erg generalistisch en discriminerend. Het is natuurlijk niet zo dat een aziatisch opvoeding altijd beter is, voorbeelden genoeg waar het daar ook niet goed gaat. En ook voorbeelden genoeg waar het heel goed gaat in een nederlands gezien. Laten we ons focussen op daar waar het goed gaat en elkaar helpen, alle culturen samen.
Weer hartelijk dank Paul dat je ons bij de les houdt. Aandacht voor de opvoeding en daarbinnen voor waar het werkelijk om gaat en waar ik het klimaat aan zou willen toevoegen is wat de aandacht van ons ouderen nodig heeft en zicht geeft op een gelukkige toekomst.
Hartegroet,
Ad
Zorgelijke ontwikkelingen die we alleen maar kunnen oplossen door zelf aan het werk te gaan en zelf verantwoorde keuzes te maken en zoveel anderen daarin mee te nemen. Geen (politieke) keuzes dus omdat het ‘even’ beter uitkomt om een groen of duurzaam imago te hebben. Een grote omslag is nodig, bij de mensen persoonlijk, lokaal en internationaal. Juiste politieke verantwoorde ♥️ keuzes dus om landelijk het verschil te kunnen maken. ????
Beste Paul,
Een zeer terechte blog over het wel en wee betreft de hulpverlening aan jongeren. 🙁 Ondanks ik altijd tijd had als moeder voor
onze zoon met PDD NOS problematiek, hebben wij ook nog steeds geen juiste hulpverlening voor hem richting: arbeid & jobcoaching, opleiding en zelfredzaamheid om uiteindelijk financieel zelfstandig te kunnen wonen. Juist deze jongeren voelen haarfijn aan wat recht en onrecht is. Hoe kunnen wij deze andersdenkende jongeren binnen deze maatschappij het juiste onderwijs bieden voor hun toekomst/zinvol bestaan. Met een liefdevolle groet, Grace
Als moeder van drie kinderen tussen tien en zestien is dit heel herkenbaar. Ze hebben in die leeftijd keihard een aanwezige ouder nodig, juist nog meer dan als ze jonger zijn. Om ze te helpen met keuzes, bij (psychologische) problemen, het goede voorbeeld te geven met betrekking tot normen en waarden en om er gewoon te zijn als ze uit school komen met hun verhalen. Twee carrières is mijn inziens onmogelijk binnen een gezin met opgroeiende kinderen.
Triest is het ook dat Jeugdzorgmedewerkers vaak overbelast zijn en kinderen met wisselende begeleiders te maken krijgen. Ook dat in mijn omgeving helaas gezien.
U legt de vinger op de zere plek. Tegelijk zie ik op scholen ook oprechte betrokkenheid van leraren bij hun leerlingen. Zij zijn ook goud waard in de ontwikkeling van kinderen. Laten we zuinig zijn op de leraren en mensen in de zorg én er als ouders zijn voor onze kinderen!
Ja, moge het goede winnen.
Mindfulness op school en filosofie ?.
De hele wereld is in crisis: we hebben elkaar nodig, we moeten naar elkaar omkijken, meer aandacht voor een ieder.
Het kind mag niet de dupe worden.
Want dat kind moet het goede later weer doorgeven, maar kan het dat met een versnipperde, gebroken jeugd?
Dus moeten we bij de bron beginnen : het kind.
Kinderen moeten warme en begrip ervaren én het gevoel er te mogen zijn.
Inderdaad het kind is de dupe. Het wordt tijd dat er kordaat maatregelen worden genomen om erger te voorkomen.
Het spreekwoord luidt als het kalf verdronken is dempt men de put.
Ik onderschrijf Uw artikel volkomen.
Hartelijke groet.
Henk .
Afgelopen maand drie dagen geluk op school mogen geven aan 1e en 2e jaars. Wij (de coaches) zijn geschrokken van de wereld die die kinderen als waarheid zien en hoeveel last dit met ze meebrengt. Zij denken dat zij zich moeten verstoppen als mens zijn met alles wat erbij komt kijken. Van de 23 kinderen liepen er drie bij de psycholoog omdat zij het leven niet aankunnen. Bij het bespreken van de onderwerpen verdriet en stress bleek al snel dat het zeer aanwezig is maar niet gezien mag worden. Ze vonden het heel vervelend om anderen met tranen te zien. Tegelijkertijd waren 7 kinderen niet oké met zichzelf, hielden niet van zichzelf en was het zelfvertrouwen ver te zoeken. Aandacht voor de mens en zorgen voor elkaar is wat er mist in het onderwijs en de wijze waarop wij met elkaar omgaan. Volwassenen zijn in strijd met elkaar en dat spiegelt af op de kinderen. Kies voor geluk zou ik willen adviseren 🙂
Triest maar oh zo waar! Zou het helpen als wij allemaal bereidt zijn om iets voor elkaar te kunnen betekenen zonder dat daar iets tegen over staat? Zou het waar kunnen zijn als er meer mededogen vanuit de harten van alle mensen naar elkaar toe zou stromen. Zou het waar kunnen zijn als we allemaal ons ego eens op zij zouden schuiven en er mee dragen aan een leefbare en liefdevolle wereld? Ach ik hoop dat ik het mee mag maken, ik ga er voor, en jij? Jullie?
Maria
Ik ook Maria! Dankjewel voor je reactie.
Ik moet er van huilen. Om de kinderen, om wat er gebeurt. Meneer de Blot, naast uw mededogen brengt u pragmatisme en u heeft gelijk! Al zouden we de gevoelens van barmhartigheid ten aanzien van een zo opgroeiende generatie niet voelen, dan nóg zouden we er wijs aan doen te zorgen dat onze toemomst straks niet bepaald wordt door mensen die verbitterd en wars van gevoel zijn geworden. Maar buiten dat; we worden er al direct beter van als we minder onverschillig en veel empathischer worden: de warmte die dat innerlijk genereert is pure winst.
Dankuwel meneer de Blot voor uw betrokkenheid. Moge het goede winnen.