Het basisonderwijs verkeert in een crisis en daardoor ook onze toekomst
De leerkrachten in het basisonderwijs zijn in staking vanwege de lage salarissen en de overbelasting. De stress is zelfs verontrustend vaak de oorzaak van een burn-out. Er zijn meer belangrijke beroepsgroepen bij de overheid die zich onderbetaald voelen, zoals de politie en het leger. Toch is er een wezenlijk verschil met het basisonderwijs, want die draagt in belangrijke mate bij aan de toekomst van ons land en het welzijn van ons volk.
Chaos hoort bij het leven
De toekomst lijkt onoverzichtelijk, maar toch liggen er nieuwe kansen. Wie de nieuwsberichten volgt en tot zich laat doordringen kan gemakkelijk de moed verliezen, want de situatie in de wereld lijkt steeds onoverzichtelijker. Chaos hoort bij het leven, en de geschiedenis leert ons dat er steeds uitzichtloze situaties zijn geweest.
Een uitzichtloze situatie
Wie de media volgt ervaart een uitzichtloze situatie, zowel op landelijk als internationaal niveau. De terreur slaat overal ongrijpbaar toe. We zien ook overal baldadigheid, agressie, wanhoop en machteloosheid. Het aantal vechtscheidingen neemt niet af. Drie van de vijf huwelijken lopen vast, vaak met tragische gevolgen.
Een uitzichtloze toekomst
Het lijkt alsof de Brexit ons democratisch bestel van de Europese Unie op losse schroeven heeft gezet. Eigenlijk wordt dat al enige tijd ondermijnd doordat de afzonderlijke landen hun eigen belang laten prevaleren boven het algemeen belang. Dat beleid wordt niet langer meer gedragen door het volk en de schijneenheid van het Verenigd Europa dreigt uiteen te vallen. Alle politieke successen uit het verleden blijken niet meer dan een spel om de macht te zijn.
Schandaal van onze eeuw
Het aantal miljonairs in Nederland neemt toe, maar de armoede eveneens. Hoe is dat mogelijk? Het aantal gezinnen dat ondersteuning krijgt van de voedselbank wordt niet minder, maar groter. De werkloosheid blijft hoog en steeds vallen er weer nieuwe ontslagen. Hierdoor raakt menig gezin zijn huis kwijt en vervalt tot diepe armoede. Wat doet de overheid hieraan? Die werkt met statistieken en abstracte cijfers, waardoor de wanhoop van veel mensen niet zichtbaar wordt.
Het verloren gaan van onze bezielende kracht
We leven in een crisis, een crisis die ons persoonlijke - en maatschappelijke leven dreigt te ontwrichten. Door de bomaanslagen in Parijs en Brussel, door de angst voor meer terreur en door de enorme stroom van vluchtelingen komt de Europese samenwerking onder druk te staan. Men weet vaak geen raad en speelt paniekvoetbal. Ook in ons land moet het algemeen belang soms wijken voor de belangen van politieke partijen.
De ramp van V&D
Het was te voorzien dat 8000 mensen hun baan zouden verliezen, maar de gevolgen ervan zijn niet te overzien. De situatie blijkt nog erger te zijn omdat ook toeleveranciers en aanverwante bedrijven ophouden te bestaan. Er komen steeds meer kleine bedrijven ten val en hele winkelwijken dreigen te verpauperen. Het is een veldslag en de werkeloosheid wordt een ramp. Deze economisch malaise is de keerzijde van de grootschalige aanpak en bijbehorende bureaucratische regelgeving. Die maken voor de hand liggende oplossingen vaak onmogelijk.
Ons verlangen naar vrede
We zitten in een diepe crisis. De premier zegt dat we in oorlog zijn. Er wordt in elk geval gevochten en de stroom van vluchtelingen houdt aan. Er is paniek en we weten geen raad. Daarnaast worden we bedreigd door luchtvervuiling en temperatuurstijging, waardoor hele woongebieden onder water komen te staan. Onze wereld is verduisterd door angst en onzekerheid, want overal kunnen er slachtoffers vallen.
We zijn in oorlog
Het is een harde uitspraak van onze premier, een uitspraak met grote gevolgen, omdat die uitgaat van een kloof tussen WIJ en ZIJ, tussen wij en onze vijanden. Het is een weergave van het egocentrische denken van Europa, zoals we dat zagen na de Tweede Wereldoorlog. Het Hitler-regiem was de andere kant van het WIJ, de leiders werden veroordeeld en kregen de doodstraf.
Mensen in nood
We ervaren een overstroming van vluchtelingen zonder afvoerkanalen en de dijkbreuk is niet te dichten. Landen onderhandelen over het toelaten van het aantal vluchtelingen. Daarbij wordt vaak vergeten dat het om mensen gaat, mensen met een leven zoals ieder van ons.
Verboden elkaar te helpen
Ik werd opgeschrikt door het bericht dat een goede vriend van mij was overleden. Hij had zijn pols doorgesneden en was doodgebloed. Hij had een goede positie, maar verloor zijn baan en ook zijn huis. Daardoor was hij dakloos geworden. Hij wilde voorlopig bij zijn moeder inwonen , maar dat zou zijn moeder een stuk van haar inkomen kosten en ze zouden beiden in de armoede belanden. Hij probeerde bij vrienden onderdak te krijgen maar stootte telkens weer op de bestuurlijke gevolgen die de overheid daaraan verbond. Dit probleem is algemeen bekend.
We hebben geen keuze
Als we de media mogen geloven staat de wereld in brand. Daardoor zijn er grote vluchtelingenstromen op gang gekomen vanuit het Midden-Oosten en Afrika. Het lijkt wel een dijkbreuk waar geen houden meer aan is. Europa heeft geen andere keuze dan hen opvang aan te bieden, want ze laten verdrinken of verkommeren is geen keuze. Ook in Nederland stromen de vluchtelingen binnen.