Relaties

Nieuwjaar is de dag van de Gemeenschap. De verdeeldheid is in de wereld en ook in Nederland sterk toegenomen. Het nieuwe jaar biedt mogelijkheden om de stand van zaken te inventariseren en na te gaan hoe we de samenhang weer tot stand kunnen brengen.

Uit de berichtgeving van de media blijkt dat er in de wereld overal moeilijk oplosbare problemen zijn. Het lijkt een uitzichtloze situatie. Denk hierbij aan godsdienstoorlogen, internationale politieke conflicten, niet te beheersen vluchtelingenstromen, de milieuvervuiling en de opwarming van de aarde. En dan komen daar nog de natuurrampen bij. Deze oorzaken maken het voor veel mensen moeilijk om een menswaardig bestaan op te bouwen, vooral in de arme landen.

Volgens persberichten brengt een groep Turkse jongeren in Zaandam hun wijk in opschudding. De politie schijnt machteloos te staan. Als de berichten juist zijn is dat inderdaad een probleem, geen probleem van de jongeren maar een probleem voor de overheid. Er wordt op meer plaatsen geklaagd over de onrust die hangjongeren veroorzaken en soms vormen zich daaruit jeugdbendes die tot misdadige praktijken overgaan.

In Nederland heerst er een monocultuur die gebaseerd is op christelijke normen en waarden. Daardoor is er weinig kennis van islamitische zeden en gebruiken. Daar komt bij dat er tussen de islamieten onderling ook veel cultureel onbegrip is. Buiten de grenzen van de eigen cultuur denken mensen anders, voelen ze zich anders, organiseren ze zich anders, spreken ze anders, eten ze anders, enzovoort. Alles is anders en door onbegrip of misverstand kunnen er gemakkelijk (soms hevige) conflicten ontstaan.

Op deze dag 15 augustus capituleert Japan in 1945. Dat is het einde van een zinloze oorlog met een onbeschrijfelijke ellende van miljoenen slachtoffers, doden, verminkten en gebroken gezinnen. Langzamerhand is de oorlogsverwoesting wel hersteld maar de traumatische ervaring van de oorlogsslachtoffers nog niet. Over de littekens van de oorlog die de ouderen nog ervaren wordt weinig gesproken.

Wie de media volgt ervaart een uitzichtloze situatie, zowel op landelijk als internationaal niveau. De terreur slaat overal ongrijpbaar toe. We zien ook overal baldadigheid, agressie, wanhoop en machteloosheid. Het aantal vechtscheidingen neemt niet af. Drie van de vijf huwelijken lopen vast, vaak met tragische gevolgen.

Iedereen verwacht dat we in staat zijn de vluchtelingenstroom te beheersen maar volgens mij zal die blijven toenemen. Het klimaat verandert, de droogte neemt toe en de honger wordt een ramp voor menig gebied. Niet alleen in het Midden-Oosten, maar in de hele wereld groeit het vluchtelingenprobleem en daarmee ook de misdaad van de mensensmokkel.

Ik schrok van het onheilspellende bericht dat het aantal dodelijke slachtoffers van kindermishandeling niet is gedaald. Hoe is het mogelijk dat nog zoveel ouders dit hun kinderen aandoen zonder dat de overheid daar iets tegen kan doen. De jeugdzorg is nog steeds een zorgenkind en daar heeft men nog geen greep op de kindermishandeling.

Het is een bekend feit dat sommige mensen zich ergeren aan het gedrag van anderen waarin ze zelf ook tekort schieten. Het is ook een collectief verschijnsel. Na de rellen en het wangedrag van asielzoekers in Keulen kwamen er overal heftige reacties los. Het lijkt alsof de mensen onbewust hun eigen gedrag hierin herkennen.

We ervaren een overstroming van vluchtelingen zonder afvoerkanalen en de dijkbreuk is niet te dichten. Landen onderhandelen over het toelaten van het aantal vluchtelingen. Daarbij wordt vaak vergeten dat het om mensen gaat, mensen met een leven zoals ieder van ons.

Het kind is de belangrijkste investering voor de toekomst, maar het kind is in nood. Als we de cijfers mogen geloven lopen momenteel drie van de vijf huwelijken uit op een scheiding, heel vaak een vechtscheiding, waar de kinderen het slachtoffer van zijn. We kunnen daar niet altijd de ouders de schuld van geven. Zij kunnen op hun beurt de dupe zijn van overmatige werkdruk of werkloosheid, van de starre bureaucratische wetgeving of bezuinigingen in de zorg.

Het vluchtelingenprobleem lijkt een ramp te worden die niemand kan overzien. Niet alleen Europa staat er machteloos tegenover, maar ook in het Midden-Oosten, in Afrika, in Azië groeit er een vluchtelingenstroom. De hulporganisaties putten zich uit om te helpen maar het lijkt op dweilen met de kraan open. Het zijn niet alleen mensen die op zoek zijn naar een beter leven, maar vooral die hun huis en haard hebben verloren en die zelfs in levensgevaar verkeren. Er zullen zeker ook misdadigers onder hen zijn die van de situatie misbruik maken. Dit misbruik is geen argument om de mensen in nood niet te helpen.